Siatka stereograficzna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jest siatką katograficzną, płaszczyznową. Powstaje w wyniku puszczenia wiązek światła na płaszczyznę z przeciwległego bieguna.

Cechy[edytuj | edytuj kod]

  • odległość między równoleżnikami wzrasta wolno, dużo wolniej niż w siatce centralnej;
  • równik tworzy koło dwa razy większe od równika na kuli;
  • jest to siatka wiernokątna.
  • równoleżniki to koła współśrodkowe
  • południki to pęk linii wychodzących z bieguna pod tym samym kątem co w rzeczywistości
  • południki i równoleżniki przecinają się pod kątem 90 stopni
  • zniekształcenia w obu kierunkach są takie same
  • kąty są zachowane wiernie
  • można przedstawić całą kule z wyjątkiem punktu rzutowania
  • jako pierwszy stosował ją Hipparach
  • stosuje się ją do przedstawiania obszarów podbiegunowych i map nieba

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]