Sid Vicious

Sid Vicious

Sid Vicious podczas ostatniego koncertu z Sex Pistols w Winterland, 14 stycznia 1978
Imię i nazwisko	John Simon Ritchie
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1957 Lewisham, Londyn, Anglia
Data i miejsce śmierci	2 lutego 1979 Greenwich Village, Manhattan, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
Instrumenty	gitara basowa, perkusja, gitara
Gatunki	punk rock
Zawód	wokalista, instrumentalista, autor piosenek, aktor
Aktywność	1976–1979
Zespoły
The Flowers of Romance Siouxsie & the Banshees Sex Pistols

{{Artysta muzyczny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | faksymile = | wydawnictwo = | nazwa oryginalna = | alt zdjęcia = | opis faksymile = Nieznane pola: "wytwórnia płytowa" oraz "podpis".

Sid Vicious, właśc. John Simon Ritchie (ur. 10 maja 1957 w Londynie, zm. 2 lutego 1979 w Nowym Jorku) – angielski muzyk, najbardziej znany w latach 1977–1978 jako basista punk rockowego zespołu Sex Pistols. Vicious dołączył do grupy w 1977 roku w zastępstwie za Glena Matlocka.

W trakcie swojej kariery muzycznej był uzależniony od heroiny, przez co Sex Pistols miało problemy z nagraniem swojego debiutanckiego albumu – w rezultacie Vicious na basie gra tylko w jednej piosence. Jego partnerką była Nancy Spungen, z którą związek także opierał się w dużej mierze na narkotykach. W październiku 1978 roku Spungen została odnaleziona martwa w pokoju hotelowym w Chelsea na Manhattanie, a Vicious został oskarżony o jej zamordowanie. Za kaucją opuścił więzienie 1 lutego 1979 roku.

Sid Vicious zmarł 2 lutego 1979 roku z powodu przedawkowania heroiny, a jego ciało zostało odnalezione rano. Po kremacji jego ciała matka Sida znalazła list pożegnalny, co wskazywałoby na to, że Vicious planował popełnić samobójstwo. Jego prochy zostały rozsypane nad grobem Spungen.

Kariera muzyczna

Po odejściu Glena Matlocka zajął miejsce basisty w Sex Pistols. Jest twórcą i prekursorem punkowej ekspresji na koncertach, która z czasem przybrała nazwę tańca pogo. W marcu 1977 roku poznał Nancy Spungen, z którą zaczął się spotykać. Ostatnim koncertem Viciousa z Sex Pistols był koncert na Winterland Ballroom, 14 stycznia 1978 roku. Od tego czasu występował jako solowy wokalista z własnym zespołem, z którym grał z takimi artystami jak Mick Jones z The Clash, Rat Scabies z The Damned i Johnny Thunders. Nagrał w studiu kilka piosenek, między innymi cover Franka Sinatry "My Way", a utwory z jego krótkiej kariery solowej zostały zebrane na albumie Sid Sings. Swój ostatni koncert dał w Max's.

Morderstwo i śmierć

12 października 1978 roku został oskarżony o zamordowanie swojej narzeczonej Nancy Spungen w Hotelu Chelsea w Nowym Jorku. Nóż, którym Spungen odniosła śmiertelną ranę, należał do Viciousa. Został aresztowany i postawiono mu zarzut morderstwa II stopnia. 22 października, 10 dni po jej śmierci, Vicious próbował popełnić samobójstwo poprzez podcięcie sobie żył. Szybko został odwieziony do szpitala Bellevue i hospitalizowany. 9 grudnia 1978 roku trafił do aresztu do Rikers Island na 55 dni za zaatakowanie Todda Smitha (brata Patti Smith) podczas koncertu Skafish. Za kaucją wyszedł z więzienia 1 lutego 1979 roku.

2 lutego 1979 roku Sid Vicious poszedł na spotkanie do swojej nowej dziewczyny Michele Robinson do jej mieszkania w Nowym Jorku. Jego matka Anne, która także była w apartamencie (również kiedyś uzależniona od narkotyków), miała przy sobie heroinę od swojego chłopaka Petera Kodicka. Tej nocy Vicious przedawkował, a o godzinie 3 w nocy położył się do łóżka z Michelle. Według słów sierżanta Richarda Housemana, Sid chciał wziąć dawkę heroiny na co nie zgadzała się Michelle i powiedziała to jego matce. Przed śmiercią w 1996 roku, Anne wyjawiła dziennikarzowi Alanowi Parkerowi, że celowo podała Sidowi śmiertelną dawkę narkotyku – choć nie podała powodu, dziennikarz wierzy, że chciała uchronić go przed horrorem powrotu do więzienia. Martwe ciało Sida odkryto rano. Kilka dni po jego kremacji, matka Viciousa znalazła list samobójczy syna, w którym ten napisał, że chce być pochowany obok swojej ukochanej, ubrany w skórzaną kurtkę, dżinsy i motocyklowe buty.

Nancy Spungen była żydówką i została pochowana na żydowskim cmentarzu, stąd też Vicious nie mógł być pochowany obok niej. Według książki Please Kill Me: The Uncensored Oral History of Punk, prochy Sida zostały rozrzucone nad jej grobem przez jego matkę i Jerry'ego Only'ego z Misfits.

Dyskografia

Sex Pistols

Albumy studyjne

• Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols (Virgin, 1977)

Kompilacje i albumy koncertowe

• The Great Rock 'n' Roll Swindle (Virgin, 1979)
• Some Product: Carri on Sex Pistols (Virgin, 1979)
• Flogging a Dead Horse (Virgin,1980)
• Kiss This (Virgin, 1992)
• Never Mind the Bollocks / Spunk (Virgin, 1996)
• Filthy Lucre Live (Virgin, 1996)
• The Filth and the Fury (Virgin, 2000)
• Jubilee (Virgin, 2002)
• Sex Pistols Box Set (Virgin, 2002)

Single

• "Anarchy in the U.K." – 1976
• "God Save the Queen" – 1977
• "Pretty Vacant" – 1977
• "Holidays in the Sun" – 1977
• "(I'm Not Your) Steppin' Stone" – 1980

Vicious White Kids

Albumy studyjne

• The Vicious White Kids featuring Sid Vicious

Single

• "C'mon Everybody"
• "Steppin' Stone"
• "Don't Gimme No Lip"
• "I Wanna Be Your Dog"
• "Belsen Was a Gas"
• "Chatterbox"
• "Tight Pants (Shake Appeal)"
• "Something Else"
• "My Way"

Kariera solowa

Single

• "My Way" – 1978
• "Something Else" (9 lutego 1979)
• "C'mon Everybody" (22 czerwca 1979)

Albumy

• Sid Sings

Film

• Sex Pistols Number One (1976, reż. Derek Jarman)
• Jubilee (1978, reż. Derek Jarman)
• Will Your Son Turn into Sid Vicious? (1978)
• The Great Rock‘n’Roll Swindle (1979, reż. Julien Temple, VHS, Virgin Films)
• The Punk Rock Movie (1979, reż. Don Letts)
• Dead On Arrival (1981, reż. Lech Kowalski)
• The Filth And The Fury (2000, reż. Julien Temple, VHS/NTSC)
• Sid and Nancy: Love Kills (reż. Alex Cox, 1986r)

Linki zewnętrzne

• Biografia i zdjęcia (ang.)