Sidneyia
| Sidneyia | |||
| Walcott, 1911 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzaj |
Sidneyia | ||
| Gatunki | |||
| |||
Sidneyia – monogatunkowy rodzaj środkowokambryjskiego drapieżnego stawonoga znanego z łupków z Burgess.
Było to zwierzę stosunkowo duże, osiągające długość 5–13 cm. Jego ciało otoczone było cylindrycznym egzoszkieletem. Spośród przedstawicieli fauny łupków z Burgess Sidneyia była – obok Anomalocaris – jednym z największych drapieżników. Żyła przy dnie i polowała na małżoraczki, mięczaki, skorupiaki, a także na chronione twardym pancerzem trylobity, czego dowodzi skamieniała zawartość wnętrzności. Sidneyia jest najstarszym znanym zwierzęciem mogącym być przodkiem staroraków, jednak budowa ciała i brak szczękoczułków odróżnia ją od przedstawicieli tej grupy[1].
Sidneyia została odkryta pierwszego dnia wyprawy w Góry Skaliste prowadzonej przez Charlesa Walcotta. Jedyny gatunek rodzaju, Sidneyia inexpectans, został nazwany przez Walcotta na cześć jego starszego syna Sidneya, który pomógł mu odnaleźć i wydobyć okaz. Nazwa gatunku oznacza „odkrycie Sidneya”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ D. L. Bruton. The Arthropod Sidneyia inexpectans, Middle Cambrian, Burgess Shale, British Columbia. „Biological Sciences”. 295 (1079), s. 619–653, 1981. (ang.).
- ↑ Sidneyia. Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2008-11-02]. (ang.).