Sieć 4G

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sieć 4G – technologia oparta na sieci radiowej o szybkim przesyle i wielofunkcyjnych punktach nadawczo-odbiorczych, funkcjonująca w paśmie 1800 MHz. Główną cechą odróżniającą 4G od swojej poprzedniczki (3G) jest szybkość transferu pomiędzy urządzeniami. Sieć czwartej generacji oferuje prędkość mobilnego Internetu na poziomie 100 Mb/s, a wysyłanie pakietów odbywa się z prędkością powyżej 25 Mb/s. Technologia umożliwia użytkownikom m.in.: niezwykle szybki, jak na sieci radiowe, dostęp do Internetu, zindywidualizowaną telefonię, dostęp do nowoczesnych serwisów z multimediami oraz grami[1].

Początki technologii 4G[edytuj | edytuj kod]

Początki prac nad rozwojem sieci 4G sięgają 2000 roku, kiedy to okazało się, że ruch sieciowy na obszarze nadawca-odbiorca jest zbyt duży. Właściwe działanie systemu czwartej generacji rozpoczęło się w 2008 roku. Wówczas Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU-R) ustalił standardy, po spełnieniu których technologia może otrzymać certyfikat 4G. Opublikowane wymogi noszą nazwę IMT-Advanced (International Mobile Telecommunications Advanced)[2].

Zalety sieci 4G[edytuj | edytuj kod]

  • istotne przyspieszenie możliwości transferowych,
  • rzadkie występowanie przestojów i błędów transferu,
  • nawet 10-krotnie szybszy czas reakcji w porównaniu do 3G,
  • przebudowa systemu z trzeciej generacji na czwartą nie wymaga całkowitej modernizacji połączeń (jak w przypadku ewolucji z 2G do 3G),
  • komutacja pakietów na protokole IP,
  • uproszczona struktura sieci szkieletowej[3].

Wada sieci 4G[edytuj | edytuj kod]

  • konieczność poniesienia kosztów urządzeń mobilnych oraz aparatów telefonicznych, obsługujących standard 4G[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stosowane.pl: Sieci 4G - co to oznacza?. 2011. [dostęp 2011-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-06)]. (pol.).
  2. ITU-R: Background on IMT-Advanced. 2008. [dostęp 2008-03-07]. (ang.).
  3. JCCTelecom: Telefonia komórkowa czwartej generacji (4G). 2012. (pol.).
  4. strefawifi.pl: Sieć 4G. 2011. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]