Siedem lat w Tybecie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Siedem lat w Tybecie – autobiograficzna książka podróżnicza napisana przez Heinricha Harrera na podstawie jego własnych przeżyć w Tybecie w latach 1944–1951 podczas II wojny światowej oraz okresu przejściowego przed inwazją Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej na Tybet w 1950.

Książka opisuje ucieczkę Harrera i jego towarzysza Petera Aufschnaitera z brytyjskiego obozu jenieckiego w Indiach. Następnie Harrer i Aufschnaiter odbywają podróż przez Tybet do jego stolicy, Lhasy. Tam spędzają kilka lat a Harrer szczegółowo opisuje ówczesną kulturę tybetańską. Następnie Harrer staje się nauczycielem i przyjacielem XIV Dalajlamy.

Na podstawie książki został w 1997 nakręcony film o takim samym tytule.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Siedem_lat_w_Tybecie&oldid=61004267”