Siedlanka

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siedlanka
wieś
Ilustracja
Centrum Siedlanki (2022)
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

kolbuszowski

Gmina

Niwiska

Wysokość

194–253 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

793[2]

Strefa numeracyjna

17

Kod pocztowy

36-147[3]

Tablice rejestracyjne

RKL

SIMC

0657349[4]

Położenie na mapie gminy Niwiska
Mapa konturowa gminy Niwiska, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Siedlanka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Siedlanka”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Siedlanka”
Położenie na mapie powiatu kolbuszowskiego
Mapa konturowa powiatu kolbuszowskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Siedlanka”
Ziemia50°15′31″N 21°40′41″E/50,258611 21,678056[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Siedlanka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Niwiska[4][5]. Zamieszkana przez 793 osoby (w roku 2021). We wsi znajduje się szkoła podstawowa, punkt przedszkolny i żłobek. Działa jednostka ochotniczej straży pożarnej, niepubliczna przychodnia POZ, koło gospodyń wiejskich i klub piłkarski.

Wieś stanowi sołectwo o tej samej nazwie.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa miejscowości pochodzi najprawdopodobniej od wyrazu siodło, tj. siedziba. Występowała też wersja nazwy Siedlanow[6] oraz Siedlanowo[7].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Świerczówka w Siedlance

Siedlanka położona jest na Płaskowyżu Kolbuszowskim[8], w granicach Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu[9], w większości rozciągnięta jest wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 875 na odcinku między Mielcem i Kolbuszową[10].

Przez wieś przepływa struga Świerczówka, dopływ Przyrwy[11].

Najbliżej Siedlanki znajdują się miejscowości: Kosowy, Hucina, Trześń, Nowa Wieś (gmina Kolbuszowa), Świerczów (gmina Kolbuszowa) oraz Trzęsówka (gmina Cmolas)[12].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed powstaniem wsi[edytuj | edytuj kod]

Najstarsze ślady pobytu człowieka na terenie wsi pochodzą z młodszej epoki kamienia (ok. 4500 – 1800 lat p.n.e.). Są to pojedyncze znaleziska krzemiennych siekierek oraz kamiennych toporków. Prawdopodobnie tereny miejscowości i okolic mogli penetrować przedstawiciele ludności z epok brązu i żelaza, zwłaszcza reprezentanci kultury łużyckiej. Ostatnim śladem osadnictwa pradziejowego na terenie wsi jest stanowisko wydmowe, gdzie udokumentowano występowanie fragmentów ceramiki kultury przeworskiej[13].

I Rzeczpospolita[edytuj | edytuj kod]

Siedlanka powstała prawdopodobnie pod koniec XVI wieku[14]. Wieś po raz pierwszy wymieniana w pochodzącym z 1616 roku kontrakcie kupna klucza kolbuszowskiego od Anny z Mieleckich Ratowskiej przez Stanisława Lubomirskiego, posiadacza jednej z największych fortun magnackich w Małopolsce i starostę sandomierskiego. W 1791 roku wieś stała się własnością Tyszkiewiczów[15].

Czasy zaborów[edytuj | edytuj kod]

Od 1 sierpnia 1907 roku we wsi została utworzona składnica pocztowa należąca do okręgu doręczeń urzędu pocztowego w Kolbuszowej[16]. Około 1910 roku we wsi zawiązano kółko rolnicze. Powstał również posterunek policji z trzema funkcjonariuszami. Przypuszczalnie w 1914 przez Siedlankę przebiegała droga nazywana gościńcem o nawierzchni utwardzonej żwirem relacji Kolbuszowa – Mielec – Wojsław[15].

II Rzeczpospolita[edytuj | edytuj kod]

W okresie dwudziestolecia międzywojennego obszar dworski należący do Tyszkiewiczów kupił Zalel Orgiel i S-ka, właściciel tartaku i młyna parowego w Kolbuszowej. Miejscowe kółko rolnicze prowadziło we wsi sklep, w którym sprzedawano artykuły spożywcze i naftę. Pośredniczył on również w rozprowadzaniu nasion, nawozów sztucznych i niektórych maszyn rolniczych[15]. W 1934 roku przeprowadzono reorganizację podziału administracyjnego, w wyniku której Siedlanka została wyodrębniona jako gromada w gminie Kolbuszowa Dolna[17].

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Po wybuchu II wojny światowej Siedlanka, podobnie jak cała gmina Kolbuszowa Dolna, weszła w skład SS-Gutsbezirk Truppenübungsplatz Heidelager, który funkcjonował na obszarze Landkreis Debica w dystrykcie krakowskim Generalnego Gubernatorstwa[18]. Od 1 stycznia do 31 grudnia 1940 roku ze wsi wysiedlono ok. 72 osoby[19].

Podczas odwrotu wojsk hitlerowskich zdarzały się pojedyncze przypadki grabieży mienia chłopskiego. Gdy do Siedlanki wkroczyła armia radziecka, dochodziło do wysiedlania mieszkańców z ich domów i ataków na miejscową ludność[20].

Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]

Dawny Dom Ludowy w Siedlance

W 1947 roku powołano nową gminę zbiorową mającą siedzibę w Niwiskach, do której należała Siedlanka. Taki stan utrzymał się do 1955 roku, kiedy gminę zlikwidowano, a na jej obszarze utworzono dwie gromady znajdujące się w Niwiskach i Siedlance. W skład tej ostatniej wchodziły wsie: Hucina – Staszówka, Kosowy, Przyłęk i Siedlanka[21]. 1 stycznia 1973 roku reaktywowano gminę Niwiska[22].

W 1950 roku we wsi działała placówka pocztowa[23].

W 1957 roku oddano do użytku Dom Ludowy (nazywany Siedleniakiem[24]), w którym mieściło się prezydium gromadzkiej rady narodowej. Po zniesieniu gromady w budynku otwarto ośrodek zdrowia (później przeniesiony do Domu Strażaka), który zatrudniał wówczas lekarza i dwie pielęgniarki[25].

W 1961 roku we wsi utworzono koło gospodyń wiejskich. W 2011 roku koło liczyło 56 członkiń[26].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego, zaś od 1999 roku znalazła się w województwie podkarpackim[27].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Ludność Siedlanki w poszczególnych latach:

Liczba ludności Siedlanki w latach 1889–2021:

Piramida wieku mieszkańców Siedlanki w 2002 roku[35]:

Przystanek autobusowy Siedlanka Stadion 57
Sieć najwyższego napięcia przebiegająca przez Siedlankę

Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

Transport[edytuj | edytuj kod]

Znaczna część Siedlanki położona jest wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 875 relacji Mielec – Kolbuszowa – Sokołów Małopolski – Leżajsk. Przez wieś przebiega również droga powiatowa nr 1 223R relacji Ostrowy Tuszowskie – Trzęsówka – Siedlanka, droga gminna nr 104163R relacji Siedlanka – Trześń oraz droga gminna nr 104158R relacji Siedlanka – Nowa Wieś[10].

We wsi znajdują się dwa przystanki autobusowe:

Infrastruktura techniczna[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość została zelektryfikowana w XX wieku[40]. Na północy wsi ciągnie się sieć najwyższego napięcia 400 kV Rzeszów-Połaniec[41].

Od 1990 roku przez wieś przebiega gazociąg. W miejscowości znajduje się wybudowany w 1994 roku wodociąg[42], który dostarcza wodę z ujęcia w Przyłęku[43]. Wieś posiada również wybudowaną w latach 2011–2012 kanalizację[42], z której ścieki trafiają do oczyszczalni w Trześni[43].

Pomiędzy 1992 a 1994 rokiem we wsi powstała centrala telefoniczna[42].

Bezpieczeństwo i zdrowie[edytuj | edytuj kod]

Dom Strażaka w Siedlance
Szkoła Podstawowa im. bł. Karoliny Kózkówny w Siedlance

We wsi działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej założona w 1946 roku[c]. W 1949 roku jednostka otrzymała od gromady Siedlanka barak, w którym przechowywano sprzęt przeciwpożarowy. Wiosną 1950 roku rozpoczęto budowę remizy strażackiej, którą zakończono jesienią[44]. W 1984 roku z inicjatywy Karola Pieńka rozpoczęto budowę domu strażaka. Budynek ukończono w 1987 roku[d]. 17 września 2000 roku na jego frontowej fasadzie wmurowano tablicę upamiętniającą strażaka Karola Pieńka[44].

Służbę m.in. w Siedlance pełni dzielnicowy z rejonu wiejskiego nr 8 Komendy Powiatowej Policji w Kolbuszowej[45].

W miejscowości działa niepubliczny POZ[46], gabinet dentystyczny[47] oraz punkt apteczny[46].

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Od roku 1889 w Siedlance działała 1-klasowa szkoła ludowa, która w 1891 otrzymała nowy budynek szkolny[48]. W 2021 we wsi działała ośmioklasowa szkoła podstawowa posiadająca salę gimnastyczną[49]. 1 września 2020 roku nadano szkole imię bł. Karoliny Kózkówny[50].

We wsi znajduje się również punkt przedszkolny Wesoły Promyk[51] oraz żłobek Chatka Puchatka[52].

Kultura[edytuj | edytuj kod]

W XX wieku przy miejscowej szkole podstawowej zaczęła funkcjonować biblioteka szkolna oraz późniejsza filia Gminnej Biblioteki Publicznej w Niwiskach, która wówczas nazywana była gromadzkim punktem bibliotecznym. Obie placówki posiadały księgozbiór liczący ok. 2000 pozycji[40]. Filię przenoszono później m.in. do agronomówki, domu strażaka i dawnego domu ludowego, gdzie miała siedzibę w 2020 roku[25].

Po 1973 roku w Siedleniaku mieściła się klubokawiarnia. W tymże budynku przez pewien czas istniało muzeum wsi, gdzie znajdowały się eksponaty ofiarowane przez mieszkańców[25].

Religia[edytuj | edytuj kod]

Od XVII do XVIII wieku Siedlanka należała do parafii Przemienienia Pańskiego w Cmolasie[7], by w 1788 roku stać się częścią parafii Świętej Anny w Trzęsówce[53]. W 1983 roku miejscowość weszła w skład parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Kosowach[54].

W 1889 roku wieś zamieszkiwało 478 wyznawców rzymskokatolicyzmu, a 7 judaizmu[28].

Według spisu ludności z 30 września 1921 roku w Siedlance 499 osób było wyznania rzymskokatolickiego, 7 mojżeszowego[29].

Sport i rekreacja[edytuj | edytuj kod]

Trybuny na stadionie w Siedlance

W miejscowości działa klub piłkarski LKS Błękitni Siedlanka założony w 1949 roku. Drużyna korzysta z boiska o wymiarach 98 × 48 metrów, którego trybuny mogą pomieścić 300 widzów[55]. Ponadto klub wykorzystuje szatnię, której budowa zakończyła się w październiku 2018 roku[56]. W sezonie 2022/23 klub rozgrywa mecze w dębickiej klasie okręgowej[55].

We wrześniu 2014 roku przy szkole podstawowej została oddana do użytku sala gimnastyczna o wymiarach 13 × 24,31 metrów[57].

W czerwcu 2010 roku w Siedlance otwarto plac zabaw, którego budowę sfinansowano z funduszu sołeckiego[58]. W 2019 roku na jego terenie otwarto siłownię zewnętrzną[59].

W latach 2017–2018 w okolicach Siedleniaka postawiono altanę[60] oraz wiaty, a ich okolicę wyposażono w oświetlenie[24].

W 2022 roku przy szkole podstawowej wybudowano boisko o wymiarach 42 × 16,5 metrów[61].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Kapliczka św. Jana Nepomucena z ok. 1870 roku

We wsi znajdują się 4 obiekty wpisane do ewidencji zabytków gminy Niwiska[62]:

Ponadto na terenie wsi znajdują się trzy stanowiska archeologiczne[62].

Urodzeni w Siedlance[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Według innego źródła przystanek nosi nazwę Siedlanka 57[36]
  2. ↑ Według innego źródła przystanek nosi nazwę Siedlanka 30[38]
  3. ↑ Nieudokumentowane źródła podają rok 1937.
  4. ↑ Według innego źródła w roku 1989[44].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121798
  2. ↑ a b Gmina w liczbach – zestawienie statystyczne w dniu 31.12.2021. www.niwiska.pl. [dostęp 2022-01-11].
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1138 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT.
  5. ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  6. ↑ Marcin Piórek. Zanim powstało miasto Kolbuszowa: chrzty, śluby, imiona i nazwiska mieszkańców parafii kolbuszowskiej w latach 1640–1700. „Rocznik Kolbuszowski”, s. 22. Regionalne Towarzystwo Kultury im. Juliana Macieja Goslara. ISSN 0860-4585. (pol.). 
  7. ↑ a b Kazimierz Szkaradek, Sławomir Zych. Zarys dziejów parafii Cmolas w latach 1462–1772. „Rocznik Kolbuszowski”, s. 30. Regionalne Towarzystwo Kultury im. Juliana Macieja Goslara. ISSN 0860-4584. (pol.). 
  8. ↑ Historia szkoły w Siedlance w latach 1889–2020. Siedlanka: Szkoła Podstawowa w Siedlance, 2020, s. 3.
  9. ↑ Jolanta Ciba, Tomasz Rybak, Anna Wcisło, Agnieszka Kulikowska, Andrzej Adamski: Stan środowska na terenie powiatu kolbuszowskiego. Na podstawie wyników działalności badawczo-kontrolnej WIOŚ w Rzeszowie. Rzeszów: Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowska w Rzeszowie, czerwiec 2016, s. 3.
  10. ↑ a b PLAN ROZWOJU SIECI DRÓG GMINNYCH w GMINIE NIWISKA na lata 2014–2018. Gmina Niwiska, s. 3–5. [dostęp 2021-10-28].
  11. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 292, ISBN 83-239-9607-5.
  12. ↑ Geoportal krajowy. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2021-10-25.
  13. ↑ Zarys dziejów gminy. W: red. Stanisław Mendelowski: W gminie Niwiska. Krosno: P.U.W. Roksana, 2011, s. 23–24. ISBN 978-83-7343-361-9.
  14. ↑ Siedlanka. Gmina Niwiska. [dostęp 2021-05-03]. (pol.).
  15. ↑ a b c Historia wsi Siedlanka. 2020, s. 1.
  16. ↑ Nowe składnice pocztowe, „Kurier Lwowski” (342), anno.onb.ac.at, 25 lipca 1907, s. 4 [dostęp 2021-11-20].
  17. ↑ Historia wsi Siedlanka. 2020, s. 2.
  18. ↑ Historia szkoły w Siedlance w latach 1889–2020. Siedlanka: Szkoła Podstawowa w Siedlance, 2020, s. 6.
  19. ↑ Marian Piórek. Polityka okupanta hitlerowskiego w stosunku do społeczeństwa polskiego w powiecie kolbuszowskim w latach 1939–1944. „Rocznik Kolbuszowski”, s. 236, 1994. ISSN 0860-4585. (pol.). 
  20. ↑ Historia szkoły w Siedlance w latach 1889–2020. Siedlanka: Szkoła Podstawowa w Siedlance, 2020, s. 7.
  21. ↑ Historia gminy Niwiska. Gmina Niwiska. [dostęp 2021-11-01]. (pol.).
  22. ↑ Uchwała Nr XVIII/56/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 4 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie rzeszowskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 grudnia 1972, Nr 16, Poz. 193).
  23. ↑ Usprawnić działalność agencji pocztowej w SiedIance. „Nowiny”, s. 4, 19 kwietnia 1950. (pol.). 
  24. ↑ a b Zagospodarowaniu terenu rekreacyjnego w Siedlance – rozpoczęliśmy realizację Projektu. niwiska.pl. [dostęp 2022-05-14].
  25. ↑ a b c Historia wsi Siedlanka. 2020, s. 3.
  26. ↑ Historia Koła Gospodyń Wiejskich w Siedlance. Gmina Niwiska, 2011. [dostęp 2021-11-01]. (pol.).
  27. ↑ Dz.U. z 1998 r. nr 96, poz. 603.
  28. ↑ a b Siedlonka (1) ''al. Siedlanka'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 516.
  29. ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 13: Województwo lwowskie. Warszawa: 1924, s. 18.
  30. ↑ oprac. Leszek Zugaj: Samorząd i administracja w gminie Niwiska. Urząd Gminy Niwiska.
  31. ↑ 2. STOSUNKI SPOŁECZNE.. W: STRATEGIA ROZWOJU GMINY NIWISKA na lata 1999–2010. Rzeszów-Niwiska: Urząd Gminy Niwiska, maj 1999, s. 9.
  32. ↑ a b c d Demografia gminy Niwiska. Urząd Gminy Niwiska, 2011. [dostęp 2021-11-01]. (pol.).
  33. ↑ a b c d e f g II. Informacje ogólne. W: oprac. Elżbieta Wróbel: RAPORT o stanie Gminy Niwiska za 2018r.. Urząd Gminy Niwiska, 28 maja 2019r, s. 4. [dostęp 2021-10-30].
  34. ↑ a b II. Informacje ogólne. W: oprac. Elżbieta Wróbel: RAPORT o stanie Gminy Niwiska za 2020r.. Urząd Gminy Niwiska, maj 2021, s. 3.
  35. ↑ Wieś Siedlanka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-10-30], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  36. ↑ RZESZÓW – KOLBUSZOWA – MIELEC. markpol.mielec.pl, kwiecień 2022. [dostęp 2022-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-2022)]. (pol.).
  37. ↑ Wyszukiwarka połączeń – 15 maja 2022. marcel-bus.pl. [dostęp 2022-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-15)]. (pol.).
  38. ↑ MIELEC – KOLBUSZOWA – RZESZÓW. markpol.mielec..pl, kwiecień 2022. [dostęp 2022-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-15)]. (pol.).
  39. ↑ Wyszukiwarka połączeń – 15 maja 2022. marcel-bus.pl. [dostęp 2022-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-15)]. (pol.).
  40. ↑ a b Historia szkoły w Siedlance w latach 1889–2020. Siedlanka: Szkoła Podstawowa w Siedlance, 2020, s. 10.
  41. ↑ Linia: 400 kV Rzeszów – Połaniec(293154952) [online], OpenStreetMap [dostęp 2022-05-19].
  42. ↑ a b c Inwestycje gminne zrealizowane w okresie 30 lat samorządu terytorialnego w Gminie Niwiska, Gmina Niwiska, 2020 (pol.).
  43. ↑ a b Adam Czekański, Program Ochrony Środowiska dla Powiatu Kolbuszowskiego na lata 2018–2021 z perspektywą na lata 2022–2025, Kolbuszowa 2017, s. 91 (pol.).
  44. ↑ a b c OSP Siedlanka. Gmina Niwiska. [dostęp 2021-10-29]. (pol.).
  45. ↑ DZIELNICOWI KOMENDY POWIATOWEJ POLICJI W KOLBUSZOWEJ. podkarpacka.policja.gov.pl. [dostęp 2022-05-14]. (pol.).
  46. ↑ a b II. Informacje ogólne. W: oprac. Elżbieta Wróbel: RAPORT o stanie Gminy Niwiska za 2020r.. Urząd Gminy Niwiska, maj 2021, s. 3.
  47. ↑ Kontakt z nami. stomatologia.mielec.pl. [dostęp 2022-05-10]. (pol.).
  48. ↑ a b red. Stanisław Mendelowski: W gminie Niwiska. Krosno: P.U.W „ROKSANA” w Krośnie, 2011, s. 62–63. ISBN 978-83-7343-361-9.
  49. ↑ Historia szkoły w Siedlance w latach 1889–2020. Siedlanka: Szkoła Podstawowa w Siedlance, 2020, s. 14.
  50. ↑ Szkoła Podstawowa w Siedlance – Rozpoczęcie roku szkolnego 2020/2021 [online], spsiedlanka.szkolnastrona.pl [dostęp 2021-01-28].
  51. ↑ Wesoły Promyk już otwarty!. Gmina Niwiska, 13 grudnia 2013. [dostęp 2021-10-29]. (pol.).
  52. ↑ Rekrutacja do Żłobka prowadzonego przez Stowarzyszenie Kół Gospodyń Wiejskich Gminy Niwiska w ramach projektu pn. „Chatka PUCHATKA”. Gmina Niwiska. [dostęp 2021-10-29]. (pol.).
  53. ↑ Terytorium i ludność. W: Wojciech Mroczka, ks. Kazimierz Zych: Zarys dziejów parafii Trzęsówka. Kolbuszowa: Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Kolbuszowej, lipiec 2004, s. 13, seria: Varia Kolbuszowskie. ISBN 83-916150-3-0.
  54. ↑ Kosowy. Gmina Niwiska. [dostęp 2021-10-29]. (pol.).
  55. ↑ a b Ludowy Klub Sportowy Błękitni Siedlanka. 90minut.pl. [dostęp 2023-05-09]. (pol.).
  56. ↑ Zakończono budowę szatni sportowej w Siedlance. niwiska.pl. [dostęp 2022-05-14]. (pol.).
  57. ↑ Rozbudowa Szkoły Podstawowej w Siedlance zakończona planowo. Gmina Niwiska, 2 września 2014. [dostęp 2021-10-29]. (pol.).
  58. ↑ Plac zabaw dla dzieci. archiwum.niwiska.pl, 7 czerwca 2010. [dostęp 2022-05-13]. (pol.).
  59. ↑ Historia wsi Siedlanka. 2020, s. 15.
  60. ↑ NOWE MIEJSCE SPOTKAŃ MIESZKAŃCÓW SIEDLANKI. archiwum.niwiska.pl, 16 października 2017. [dostęp 2022-05-14]. (pol.).
  61. ↑ Realizacja najważniejszych inwestycji Gminy Niwiska w 2022 roku, [w:] Elżbieta Wróbel (oprac.), RAPORT o stanie Gminy Niwiska za 2022r, Gmina Niwiska, maj 2023, s. 25 [dostęp 2023-06-04].
  62. ↑ a b Gminny program opieki nad zabytkami Gminy Niwiska na lata 2019–2022. Dziennik Urzędowy Województwa Podkarpackiego, s. 7.
  63. ↑ XXXVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1924/1925. Sanok: 1925, s. 9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Gmina Niwiska
Wsie
Części wsi
urzędowe
nieoficjalne
Osady wsi
nieoficjalne
Przysiółki wsi
urzędowe

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Siedlanka&oldid=72744343”