Siedliska Pierwsze

Siedliska Pierwsze

wieś
Dwór w Siedliskach Pierwszych z pierwszej połowy XIX wieku, przebudowany w latach 1880–1895
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	krasnostawski
Gmina	Fajsławice
Liczba ludności (2021)	787
Strefa numeracyjna	81
Kod pocztowy	21-060
Tablice rejestracyjne	LKS
SIMC	0380445
Położenie na mapie gminy Fajsławice Siedliska Pierwsze
Położenie na mapie Polski Siedliska Pierwsze
Położenie na mapie województwa lubelskiego Siedliska Pierwsze
Położenie na mapie powiatu krasnostawskiego Siedliska Pierwsze
51°03′45″N 22°56′32″E
Strona internetowa

Siedliska Pierwsze – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Fajsławice.

Wieś stanowi sołectwo gminy Fajsławice. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 880 mieszkańców.

Historia

Nazwa Siedliska wzięła się od staropolskiego wyrazu "siedlić"- zagospodarować, a więc budować wieś na terenach niezamieszkałych.

• Dokładnie nie wiadomo kiedy powstała wieś. Pierwszy zapis nazwy pochodzi z 1452 roku. Wzmiankę o niej znajdujemy także u Długosza.
• W 1559 roku właścicielem wsi był dziedzic Mikołaj Suchodolski, który przyjął wyznanie ariańskie i jego posiadłość stała się znaczącym miejscem szerzenia tej wiary. Przebywali tu znani kaznodzieje ariańscy : Andrzej Lubieniecki, Krzysztof Lubieniecki, Andrzej Wiszowaty, Jan Ciechowski.
• W 1571 r. nastąpił pierwszy znaczny napływ arian z Lublina spowodowany ich wypędzeniem z tego miasta. Kolejny napływ arian nastąpił w latach 1645-1658. Ich przybycie miało istotny wpływ na okoliczną gospodarkę i zwiększyło dochody ludności ze sprzedaży produktów rolnych.
• W 1886 roku w skład posiadłości wchodziły folwarki : Marysin, Wzgórze, Ksawerówka i Siecizna oraz Siedliska, które liczyły około 100 mieszkańców. Oprócz tego wieś posiadała szkołę podstawową, pocztę, gorzelnię, wiatrak, piec wapienny, pokłady wapienia i kamienia budulcowego
• Na początku XX wieku właścicielem wsi był Majer, człowiek bardzo majętny. Wybudował on szosę kamienną do Fajsławic i Marysina. Od 1904 roku funkcjonowała tu fabryka wódek i likierów, oprócz tego garbarnia skór, młyn, tartak, posterunek i sąd.
• W czasie I wojny światowej Siedliska były dwukrotnie terenem walk między armią węgierską i rosyjską (20 lipca oraz 4 września 1914 roku). Podczas II wojny światowej majątek przejęli Niemcy. W 1944 formowała się tu II Dywizja Piechoty II Armii Wojska Polskiego. Znajdowało się tu również lotnisko dla potrzeb wojskowych.
• Po wojnie wieś rozwijała się dynamicznie. W 1954 roku oddano do użytku nowy budynek szkoły oraz utworzono Spółdzielnię Produkcyjną, która przejęła budynki pałacowe. W 1954 roku majątek został rozparcelowany pomiędzy pracowników dworskich i miejscowych chłopów, zaczął funkcjonować urząd pocztowy i ośrodek zdrowia. Do 1973 roku miał tu swoją siedzibę Urząd Gminy.
• W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
• Obecnie we wsi znajduje się gorzelnia, ośrodek zdrowia, piękny kościół parafialny i młyn. Jej mieszkańcy których jest około 700, zajmują się głównie prowadzeniem gospodarstw rolnych lub pracują w pobliskich miastach

Starożytna Polska: pod względem historycznym, geograficznym i statystycznym Michał Baliński, Tymoteusz Lipieński, 1845:

Siedliska czyli Siedliska Wielkie, wieś między Fajsławicami a Częstoborowicami, blisko drogi z Piasków do Krasnegostawu, o półtory mili od pierwszych położona, dziedzictwo dawne Suchodolskich herbu Janina. W niej podług podania miejscowego mieszkał w r. 1559 Mikołaj Suchodolski wielki orędownik różnowierców, który przejąwszy się nauką Leliusza Socyna w r. 1551 do Polski wniesioną, tu pierwszy miał jej zasady wyznawać i zwolenników liczbę pomnażać. Z czasem bardzo wiele osób zjeżdzać się zaczęło do Siedlisk dla nabożeństwa aryańskiego, że zaś nie było kościoła, odprawiano je, podług tradycyi, w browarze zbudowanym nad strumieniem, który przetrwał aż do naszych czasów. Dla częstych i licznych zjazdów, konsumpcya żywności w tej wsi tak się podniosła, że targi na nią znaczne jakby w mieście odbywano: i dotąd jest miejsce rynkiem zwane. Był tu naprzód pastorem i kaznodzieją Andrzej Lubieniecki herbu Rola, brat Stanisława, autor dzieła: Poloneutichia, i tu r. 1622 umarł mając lat 72. Po nim obowiązki te sprawował do r. 1648 Krzysztof Lubieniecki, a następnie sławny ów Andrzej Wiszowaty wnuk Socyna. Ten za zbliżeniem się Kozaków pod Chmielnickim r. 1648 idących z Wołynia ku Lublinowi, i mordujących Aryanów, schronił się przed niemi do Gdańska, skąd już do Siedlisk nie powrócił. Następcą jego w zarządzie kościelnym był Jan Ciachowski wnuk Szomana, znanego protestanta Lubelskiego. Pod Ciachowskim ćwiczył się w naukach ów Stanisław Lubieniecki syn Krzysztofa, pisarz historyi Reformacyi w Polsce, i tu w Siedliskach był jego pomocnikiem jako pastora w 1652 — 3 latach. Zbor Aryański w Siedliskach, upadł niedługo po szwedzkiej wojnie, t. j. w r. 1658; sam nawet opiekun jego Suchodolski nieugięty w zasadach swoich poszedł z wielu innemi na wygnanie do Siedmiogrodu, gdzie razem z bracią losu nieszczęśliwego wszystkich współwyznawców był uczestnikiem.