Siemion Pawliczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siemion Pawliczenko
Ilustracja
Siemion Pawliczenko w 2018 roku
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1991
Brack

Wzrost

180 cm[1]

Reprezentacja

 Rosja
OAR (ZIO 2018)
RLF (MŚ 2021)
ROC (ZIO 2022)

Debiut w PŚ

17 listopada 2007, Lake Placid (27. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

17 listopada 2007, Lake Placid (27. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

18 stycznia 2015, Oberhof (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

1 marca 2015, Soczi

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Mistrzostwa świata
złoto Sigulda 2015 Jedynki
złoto Winterberg 2019 Sztafeta
srebro Sigulda 2015 Sztafeta
brąz Winterberg 2019 Sprint
brąz Winterberg 2019 Jedynki
Mistrzostwa Europy
złoto Soczi 2015 Jedynki
złoto Königssee 2017 Jedynki
złoto Sigulda 2018 Jedynki
złoto Sigulda 2018 Sztafeta
złoto Oberhof 2019 Jedynki
złoto Sigulda 2021 Sztafeta
srebro Soczi 2015 Sztafeta
srebro Lillehammer 2020 Jedynki
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Innsbruck 2010 Jedynki
brąz Nagano 2009 Jedynki
Puchar Świata
Kryształowa kula
2018/2019
brąz 3. miejsce
2019/2020
brąz 3. miejsce
2020/2021
Reprezentacja Rosyjska Federacja Sportów Saneczkowych
Mistrzostwa świata
srebro Königssee 2021 Jedynki-sprint
Odznaczenia
Medal „Za wzmacnianie wspólnoty bojowej”
Multimedia w Wikimedia Commons

Siemion Aleksandrowicz Pawliczenko (ros. Семён Александрович Павличенко, ur. 11 maja 1991 w Bracku[1]) – rosyjski saneczkarz, jednokrotny zdobywca Pucharu Świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów, siedmiokrotny medalista mistrzostw Europy i pięciokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Saneczkarstwo uprawia od 2001 roku[1]. W 2006 roku rozpoczął starty w Pucharze Świata juniorów[2]. 17 listopada 2007 roku zadebiutował i zarazem zdobył pierwsze punkty w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Lake Placid zawodach sezonu 2007/2008 zajął 27. miejsce w konkurencji jedynek[3]. W 2009 roku wziął udział w mistrzostwach Rosji, na których zdobył srebrny medal w jedynkach, a także w mistrzostwach świata juniorów w Nagano, które przyniosły mu jedynkowy brązowy medal[1]. Rok później, na mistrzostwach świata juniorów w Innsbrucku wywalczył srebrny medal w konkurencji jedynek[1].

W 2011 roku pojawił się na mistrzostwach świata w Cesanie, na których zajął 25. miejsce w jedynkach, a także na mistrzostwach świata juniorów w Oberhofie, z których wrócił z 4. miejscem w konkurencji jedynek i sztafetowej[3]. W następnym roku wystartował w mistrzostwach Europy w Paramonowie, na których był czternasty w jedynkach[3]. W 2013 roku pojawił się na mistrzostwach Europy w Oberhofie, z których wrócił z 4. miejscem w konkurencji jedynek, na mistrzostwach świata do lat 23 w Whistler, które przyniosły mu jedynkowe 13. miejsce oraz na mistrzostwach świata w Whistler, na których zajął 40. miejsce w konkurencji jedynek[3].

W 2014 roku wziął udział w mistrzostwach Rosji, na których zdobył złoty medal w konkurencji jedynek, w mistrzostwach Europy w Siguldzie, na których był piąty w jedynkach, a także w igrzyskach olimpijskich w Soczi, na których osiągnął ten sam wynik w tej samej konkurencji[1][3][4]. Rok później, 18 stycznia zaliczył pierwsze podium w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Oberhofie zawodach sezonu 2014/2015 zajął 2. miejsce w konkurencji sztafetowej. Jego sztafeta, w której startował z Tatjaną Iwanową, Aleksandrem Dienisjewem i Władisławem Antonowem przegrała tylko z ekipami z Niemiec i Stanów Zjednoczonych[5]. Z kolei 1 lutego 2015 roku po raz pierwszy stanął na pucharowym podium w konkurencji jedynek, zajmując 2. miejsce na rozgrywanych w Lillehammer zawodach, w których uplasował się za Austriakiem Wolfgangiem Kindlem i przed reprezentantem Włoch Dominikiem Fischnallerem[6]. Dokładnie miesiąc później odniósł pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata, pokonując w konkurencji jedynek na zorganizowanych w Soczi zawodach swojego rodaka Aleksandra Pierietiagina i Niemca Felixa Locha[7]. 2015 rok to dla niego również występ w mistrzostwach Rosji, na których zdobył brązowy medal oraz starty w mistrzostwach świata w Siguldzie i w mistrzostwach Europy w Soczi – z obu tych międzynarodowych imprez przywiózł złote medale za konkurencję jedynek oraz srebrne za konkurencję sztafetową[1][3].

W 2016 roku pojawił się na mistrzostwach Rosji, na których został złotym medalistą w jedynkach, na mistrzostwach świata w Königssee, na których zajął 4. miejsce w sztafecie, 8. w jedynkach i 12. w sprincie oraz na mistrzostwach Europy w Altenbergu, na których był ósmy w konkurencji jedynek[1][3]. Rok później, na mistrzostwach Europy w Königssee wywalczył jedynkowy złoty medal, z kolei na mistrzostwach świata w Igls zajął 4. miejsce w konkurencji sprintu i 5. w konkurencji jedynek[3].

W 2018 roku wziął udział w mistrzostwach Europy w Siguldzie, na których zdobył złoty medal zarówno w sztafecie, jak i w jedynkach, a także w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, na których startując jako reprezentant olimpijskich sportowców z Rosji zajął 14. miejsce w konkurencji jedynek[3][8]. Rok później pojawił się na mistrzostwach świata w Winterbergu, na których zdobył brązowy medal w konkurencji sprintu, w której przegrał tylko z Austriakiem Jonasem Müllerem i Niemcem Felixem Lochem oraz w konkurencji jedynek, plasując się za Felixem Lochem i Austriakiem Reinhardem Eggerem, a także złoty medal w konkurencji sztafetowej, w której jego sztafeta współtworzona przez Tatjanę Iwanową, Władisława Jużakowa i Jurija Prochorowa pokonała ekipy z Austrii i Niemiec[9][10].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Jedynki Sztafeta
2014 Soczi 5. –
2018 Pjongczang 14. –
2022 Pekin 10. -

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Jedynki Jedynki-sprint Sztafeta
2011 Cesana 25. nie rozgrywano odwołano
2013 Whistler 40. nie rozgrywano –
2015 Sigulda 1. nie rozgrywano 2.
2016 Königssee 8. 12. 4.
2017 Igls 5. 4. –
2019 Winterberg 3. 3. 1.
2020 Soczi 7. 11. -
2021 Königssee 8. 2. -

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Jedynki Sztafeta
2012 Paramonowo 14. –
2013 Oberhof 4. –
2014 Sigulda 5. –
2015 Soczi 1. 2.
2016 Altenberg 8. –
2017 Königssee 1. –
2018 Sigulda 1. 1.
2019 Oberhof 1. 5.
2020 Lillehammer 2. 5.
2021 Sigulda 5. 1.
2022 Sankt Moritz 15. -

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Jedynki Sztafeta
2009 Nagano 3. –
2010 Innsbruck 2. –
2011 Oberhof 4. 4.

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2007/2008 43.
2008/2009 –
2009/2010 31.
2010/2011 21.
2011/2012 23.
2012/2013 17.
2013/2014 23.
2014/2015 13.
2015/2016 10.
2016/2017 4.
2017/2018 4.
2018/2019 1.
2019/2020 3.
2020/2021 3.
2021/2022 9.

Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata – indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Miejsce Konkurencja Lokata
1. 01.02.2015 Norwegia Lillehammer jedynki 2
2. 01.03.2015 Rosja Soczi jedynki 1
3. 10.01.2016 Łotwa Sigulda jedynki 2
4. 02.12.2016 Stany Zjednoczone Lake Placid jedynki 2
5. 06.01.2017 Niemcy Königssee jedynki 1
6. 15.01.2017 Łotwa Sigulda jedynki 1
7. 15.01.2017 Łotwa Sigulda jedynki-sprint 2
8. 19.11.2017 Austria Igls jedynki 1
9. 26.11.2017 Niemcy Winterberg jedynki-sprint 2
10. 15.12.2017 Stany Zjednoczone Lake Placid jedynki 2
11. 14.01.2018 Niemcy Oberhof jedynki 2
12. 21.01.2018 Norwegia Lillehammer jedynki-sprint 1
13. 28.01.2018 Łotwa Sigulda jedynki 1
14. 16.12.2018 Stany Zjednoczone Lake Placid jedynki-sprint 2
15. 13.01.2019 Łotwa Sigulda jedynki 1
16. 09.02.2019 Niemcy Oberhof jedynki 1
17. 24.02.2019 Rosja Soczi jedynki 1
18. 24.02.2019 Rosja Soczi jedynki-sprint 1
19. 19.01.2020 Norwegia Lillehammer jedynki 2
20. 26.01.2020 Łotwa Sigulda jedynki-sprint 1
21. 01.02.2020 Niemcy Oberhof jedynki 2
22. 01.03.2020 Niemcy Königssee jedynki 1
23. 23.01.2021 Austria Igls jedynki 2
24. 24.01.2021 Austria Igls jedynki-sprint 1

Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata – drużynowo[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Miejsce Konkurencja Lokata
1. 18.01.2015 Niemcy Oberhof sztafeta 3
2. 01.02.2015 Norwegia Lillehammer sztafeta 2
3. 01.03.2015 Rosja Soczi sztafeta 2
4. 05.12.2015 Stany Zjednoczone Lake Placid sztafeta 3
5. 10.01.2016 Łotwa Sigulda sztafeta 3
6. 07.02.2016 Rosja Soczi sztafeta 1
7. 03.12.2016 Stany Zjednoczone Lake Placid sztafeta 2
8. 19.11.2017 Austria Igls sztafeta 3
9. 03.12.2017 Niemcy Altenberg sztafeta 3
10. 28.01.2018 Łotwa Sigulda sztafeta 1
11. 01.12.2018 Kanada Whistler sztafeta 1
12. 13.01.2019 Łotwa Sigulda sztafeta 2
13. 24.02.2019 Rosja Soczi sztafeta 1
14. 12.01.2020 Niemcy Altenberg sztafeta 1
15. 23.02.2020 Niemcy Winterberg sztafeta 1
16. 01.03.2010 Niemcy Königssee sztafeta 3
17. 29.11.2020 Austria Igls sztafeta 3
18. 06.12.2020 Niemcy Altenberg sztafeta 2
19. 10.01.2021 Łotwa Sigulda sztafeta 1
20. 28.11.2021 Rosja Soczi sztafeta 1

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Medal „Za wzmacnianie wspólnoty bojowej” - Rosja, 21 marca 2018[11]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Павличенко Семен Александрович. [w:] Основной состав [on-line]. rusluge.ru. [dostęp 2019-01-27]. (ros.).
  2. ↑ 2. Junioren Weltcup Rennrodeln 2006/07: Jugend A männlich. fil-luge.org, 2006-12-02. [dostęp 2019-01-31]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i Luge - Semen Pavlichenko. [w:] Results of a sportsman / sportswoman [on-line]. the-sports.org. [dostęp 2019-01-27]. (ang.).
  4. ↑ Sochi 2014: Luge - Men's individual results. [w:] Winter Olympics [on-line]. bbc.com. [dostęp 2019-01-27]. (ang.).
  5. ↑ Viessmann Team Relay World Cup 2014/2015 presented by BMW: Oberhof (GER) 18.01.2015. fil-luge.org, 2015-01-18. [dostęp 2019-01-27]. (ang.).
  6. ↑ Viessmann Luge World Cup 2014/2015: Lillehammer (NOR) 30.01.- 01.02. fil-luge.org, 2015-02-01. [dostęp 2019-01-27]. (ang.).
  7. ↑ Viessmann Luge World Cup 2014/2015: Sochi (RUS) 27.02. - 01.03.2015. fil-luge.org, 2015-03-01. [dostęp 2019-01-27]. (ang.).
  8. ↑ 2018 Winter Olympics Results - Luge. [w:] Olympic Sports [on-line]. espn.com. [dostęp 2019-01-27]. (ang.).
  9. ↑ Natalie Geisenberger’s 8th world title in German luge sweep. tribtown.com, 2019-01-25. [dostęp 2019-01-27]. (ang.).
  10. ↑ Rodel-Weltmeisterschaft in Winterberg: Loch fährt in Winterberg zu Einsitzer-Gold. [w:] Wintersport [on-line]. sportschau.de, 2019-01-27. [dostęp 2019-01-27]. (niem.).
  11. ↑ В ЦСКА состоялось торжественное чествование призеров и участников зимних Олимпийских игр в Южной Корее. function.mil.ru, 2018-03-21. [dostęp 2019-01-27]. (ros.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie świata w saneczkarstwie w drużynie mieszanej

Mistrzowie Europy w saneczkarstwie w jedynkach

Mistrzowie Europy w saneczkarstwie w drużynie mieszanej
Zdobywcy Pucharu Świata w saneczkarstwie w jedynkach
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Siemion_Pawliczenko&oldid=71891932”