Sigurd Ibsen
Sigurd Ibsen (ur. 23 grudnia 1859 w Christianii; zm. 14 kwietnia 1930 w Lozannie) – norweski prawnik i polityk.
Był jedynym ślubnym dzieckiem dramaturga Henrika Ibsena. Wychowywał się głównie w Niemczech i Włoszech. W Rzymie w roku 1882 obronił pracę doktorską z prawa. W latach 1903-1905 pełnił funkcję ministra stanu Norwegii (zwanego także premierem) w Sztokholmie[1]. Odegrał istotną rolę w rozwiązaniu unii ze Szwecją (1905). Podobnie jak Bjørnstjerne Bjørnson, Arne Garborg i Fridtjof Nansen był zwolennikiem rządów republikańskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Bereza-Jarociński, Zarys dziejów Norwegii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, s. 172-173.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lars Roar Langslet, Sønnen, [Oslo]: Cappelen, 2004, ISBN 82-02-22101-3, OCLC 57015547.
- Steine Bjørn Arne, Sigurd Ibsen: nasjon, politikk og kultur, Voksenåsen Kultur-og konferansehotell, 2005, ISBN 82-90617-34-8.
Kontrola autorytatywna (osoba):