Silnik długoskokowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Silnik długoskokowy edytowana 00:42, 9 wrz 2012 przez Cathy Richards (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Silnik długoskokowy – silnik spalinowy w którym skok tłoka jest większy niż 1,2 średnicy cylindra (S/D>1,2). Silniki długoskokowe są częściej silnikami o zapłonie samoczynnym, w mniejszym stopniu o zapłonie iskrowym.

Mają następujące zalety:

  • większy skok daje lepszą sprawność termodynamiczną silnika,
  • mniejsze siły gazowe są korzystne dla pracy korbowodu i wału korbowego,
  • długi skok daje możliwość uzyskania korzystnego kształtu komory spalania w głowicy, przy zachowanym, wymaganym stopniu sprężania.

Są jednakże obarczone też wadami:

  • długi skok ogranicza większą prędkość obrotową silnika z uwagi na wzrost średniej prędkości tłoka w cylindrze,
  • rośnie wysokość silnika,
  • rośnie masa silnika.

Silniki z krańcowo długim skokiem (S/D >2,5) są najczęściej wysokoprężnymi wolnoobrotowymi silnikami wodzikowymi do napędu statków.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Werner Silniki spalinowe małej i średniej mocy. Wyd. II Wydawnictwa Naukowo-Techniczne Warszawa 1964 r.
  • M. Bernhardt, S. Dobrzyński, E. Loth "Silniki samochodowe". Wyd. IV WKiŁ 1988 r. s.368