Silnik górnozaworowy

Silnik górnozaworowy

Silnik górnozaworowy – silnik, w którym zawory ssące i wydechowe umieszczone są w głowicy silnika, co wiąże się z innym systemem rozrządu niż w silniku dolnozaworowym.

Silniki górnozaworowe zostały wprowadzone zamiast silników dolnozaworowych w celu osiągnięcia lepszego napełniania silnika ładunkiem, wyższego stopnia sprężania a tym samym wyższej mocy i sprawności (mniejsze jednostkowe zużycie paliwa). Możliwa była też zmiana kształtu głowicy silnika na kształt zbliżony do sferycznego – co się praktykowało w silnikach o zwiększonym wysileniu. Wadą takiej komory jest nierównoległe prowadzenie trzonków zaworów, co utrudniało rozwiązanie konstrukcyjne rozrządu.

Zalety układu górnozaworowego

• większa moc silnika z danej pojemności skokowej.
• mniejsze jednostkowe zużycie paliwa (wyższa sprawność).
• lepsza szybkobieżność silnika (szybsza reakcja na "dodanie gazu").
• regulacja zaworów bywa łatwiejsza z powodu większej dostępności do elementów regulacyjnych
• osiąganie wyższych stopni kompresji – co wiąże się z budową głowicy silnika i większym ładunkiem.

Wady układu górnozaworowego

• większe skomplikowanie budowy głowicy silnika, poprzez wprowadzenie do niej elementów ruchomych.

Ogromna przewaga zalet nad wadami sprawia, że silnik górnozaworowy (czasem równoznaczne jest określenie rozrząd górnozaworowy) stanowi niemalże 100% produkowanych obecnie silników.

Bywa też spotykany układ, gdzie zawory ssące umieszczone są w głowicy silnika, zaś wydechowe w bloku silnika, co wiąże się z innym systemem rozrządu (tzw. rozrząd mieszany spotykany np. w niektórych modelach motocykla Harley-Davidson).

Zobacz też

• Rozrząd Knighta
• OHC
• DOHC
• OHV
• IOE

Bibliografia

• Jan Werner Silniki spalinowe małej i średniej mocy. Wyd. II Wydawnictwa Naukowo – Techniczne Warszawa 1964 r.
• M. Bernhardt, S. Dobrzyński, E. Loth "Silniki samochodowe". Wyd. IV WKiŁ 1988 r.