Silos cukrowniczy w Gostyniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Silos w Gostyniubetonowy silos do magazynowania cukru, zlokalizowany na terenie Cukrowni Gostyń w Gostyniu.

Zbudowany przez firmę Pfeifer & Langen w 2013 obiekt jest największym silosem cukrowniczym w Polsce. Wysokość z kopułą wynosi 72,5 metra (kopuła – 15 metrów), a średnica 50 metrów. Stoi na ponad tysiącu betonowych pali o średnicy 400 mm, zakotwionych w gruncie na głębokość od 8 do 12 metrów. Może pomieścić do 80 tysięcy ton cukru. Z uwagi na stosowaną podczas budowy technologię ślizgu, wylewanie masy betonowej trwało 24 godziny na dobę, bez przerw. Każdego dnia przybywało zatem średnio 2,5 metra wysokości muru. Kopułę najpierw wstawiono w elementach do wnętrza silosu, a następnie złożono i stopniowo wypchnięto ku górze. Od wewnątrz silos jest wyłożony blachą kwasoodporną. Próby technologiczne odbyły się we wrześniu 2013[1].

Budowa wzbudziła poważne kontrowersje wśród historyków sztuki, bowiem silos zlokalizowany jest na osi założenia klasztornego Świętej Góry i bezpowrotnie ingeruje w krajobraz kulturowy miasta i okolic. Środowisko naukowe wystosowało w tej sprawie petycję do najwyższych władz państwowych[2][3][4].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ELKA.
  2. Daniel Andruszkiewicz, Silos z daleka zasłania bazylikę na Świętej Górze, w: Głos Wielkopolski, 2.7.2013.
  3. Panorama Leszczyńska.
  4. Leszno Nasze Miasto.