Simone Arnold Liebster
| Data i miejsce urodzenia |
17 sierpnia 1930 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
pisarka |
| Strona internetowa | |
Simone Arnold Liebster (ur. 17 sierpnia 1930 w Husseren-Wesseling[1]) – pisarka, Świadek Jehowy i założycielka Fundacji Arnold Liebster.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Simone Liebster (z domu Arnold) urodziła się w roku 1930 w Alzacji we Francji. Jej rodzice – Adolphe i Emma – byli artystami. W 1936 roku rodzice zostali Świadkami Jehowy. W sierpniu 1941 roku Simone została Świadkiem Jehowy. Miesiąc później jej ojciec został aresztowany przez SS za przynależność do organizacji Świadków Jehowy i odmowę służby wojskowej i umieszczony w obozie koncentracyjnym KL Dachau[2][3][4][5]. Gdy Simone miała 12 lat, została zabrana z domu i umieszczona na 2 lata w zakładzie poprawczym w Konstancji. Nazistom nie udało się jej „zresocjalizować”. Ponieważ zachowała neutralność, zmuszano ją do ciężkiej pracy i zakazu rozmawiania z innymi[6].
15 grudnia 2023 roku za wysiłki mające na celu zachowanie pamięci o okrucieństwach nazistowskiej dyktatury oraz o ludziach, którzy sprzeciwiali się propagowanej przez nią ideologii nienawiści i przemocy, została nagrodzona Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec[6].
Fundacja Arnold Liebster[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 2002 roku Simone i jej mąż Max Liebster założyli Fundację Arnold Liebster. Jest to organizacja apolityczna, typu non-profit, która stawia sobie za cel zachowanie wspomnień i pamięci o osobach, prześladowanych ze względów religijnych w czasach hitleryzmu. Fundacja wspiera programy edukacyjne i badania historyczne w celu wspierania pokoju, tolerancji, praw człowieka i wolności religijnej[7].
Opierając się na własnych przeżyciach i doświadczeniach, założyciele Fundacji promują seminaria edukacyjne w placówkach oświatowych, publikują materiały do użytku szkolnego, prowadzą debaty publiczne, organizują wystawy, pokazy filmów i inne podobne działania informacyjne. Fundacja ma na celu pomóc ludziom w odrzuceniu rasistowskich, ksenofobicznych zachowań, nacjonalizmu i przemocy. Warsztaty tej fundacji prowadzone są w szkołach w ponad 60 miastach w Europie i Stanach Zjednoczonych i mają zachęcić uczniów do stanowczego przestrzegania wysokich wartości sumienia każdego człowieka. Do roku 2024 wygłosiła przemówienia w 25 krajach. Wysłuchało ich blisko 65 000 osób, w tym wielu studentów, nauczycieli i wykładowców[6].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Simone Arnold Liebster opublikowała swoje wspomnienia z czasów hitlerowskich – losy swojej rodziny i własne – przeżycia dziewczynki w szkole w przyłączonej do III Rzeszy Alzacji i swój późniejszy pobyt w ośrodku dla dziewcząt w Konstancji. Jej książka wspomnieniowa „W paszczy lwa: Mała dziewczynka stawia czoło reżimowi hitlerowskiemu” została wydana w języku angielskim w 2003 roku, a później przetłumaczona na język francuski, niemiecki, duński, włoski, koreański, polski, japoński, hiszpański i portugalski[8][9]. Cały dochód z wydawnictwa został przekazany Fundacji Arnold Liebster[potrzebny przypis]. Publikacja była przedstawiana w muzeach i instytucjach państwowych na całym świecie[10][11].
Pomnik[edytuj | edytuj kod]
23 czerwca 2013 roku Simone Liebster uczestniczyła jako wdowa po Maxie Liebsterze (1915–2008) w odsłonięciu pomnika w miejscowości Lautertal-Reichenbach, upamiętniającego jej męża, który był więziony przez ponad pięć lat w hitlerowskich obozach koncentracyjnych: Sachsenhausen, Neuengamme, Auschwitz, Monowitz i w Buchenwaldzie. W obozach koncentracyjnych śmierć poniosło ośmioro członków jego rodziny, wśród nich również jego ojciec, którego ciało Max Liebster osobiście zaniósł do krematorium w Sachsenhausen[12].
W obozach koncentracyjnych młody Max Liebster poznał uwięzionych Świadków Jehowy, a po odzyskaniu wolności w 1945 roku został jednym z nich. W zaproszeniu na uroczystość napisano o Maxie Liebsterze: „był całkowicie przekonany o tym, że chrześcijańskie wartości mogą wydobyć z ludzi to, co najlepsze”. Pomnik został odsłonięty przez burmistrza i przedstawicieli władz lokalnych, a w uroczystości uczestniczyli członkowie miejscowej społeczności[12].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Arnold-Liebster-Stiftung, Kindheitserinnerungen in einem NS-Erziehungsheim [online], alst.org (niem.).
- ↑ Watchtower, Jehowo, pomóż mej córeczce zachować wierność!, „Przebudźcie się!”, Towarzystwo Strażnica, 8 października 1993, s. 19, 22.
- ↑ Encyklopedia Holocaustu. Adolphe Arnold [online], encyclopedia.ushmm.org.
- ↑ Purple Triangles “Forgotten Victims” of the Nazi Regime A Remarkable Story of Resistance Guide to the History Exhibition [online], 1999, s. 18 (ang.).
- ↑ Songs of the ghettos, concentration camps, and World War II partisan outposts [online], ushm.org (ang.).
- ↑ a b c Simone Arnold-Liebster uhonorowana najwyższym niemieckim odznaczeniem [online], jw.org, 24 stycznia 2024 [dostęp 2024-02-22].
- ↑ About the Foundation [online], alst.org (ang.).
- ↑ Paperback edition of Facing the Lion released in United Kingdom [online] (ang.).
- ↑ Order language editions [online] (ang.).
- ↑ Traveling Exhibitions: Remembrance for the future – 70 years later [online], alst.org (ang.).
- ↑ Traveling Exhibitions [online], alst.org (ang.).
- ↑ a b Watchtower, Odsłonięcie w Niemczech pomnika upamiętniającego Świadka Jehowy ocalałego z Holocaustu [online], jw.org, 9 października 2013 [dostęp 2013-10-26] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Fundacja Arnold Liebster (ang.)
- „Przebudźcie się!” 8 października 1993, Jehowo, pomóż mej córeczce zachować wierność!, s. 19–22
- Simone Arnold Liebster – W paszczy lwa. Mała dziewczynka stawia czoło reżimowi hitlerowskiemu, wyd. A PROPOS, Wrocław 2007
- Max Liebster – Promyk nadziei w nawałnicy nazistowskiej. Historia ocalałego z holocaustu, wyd. A PROPOS, Wrocław 2008
- Crucible of terror (ang.)
- Holocaust Memorial Day Trust, Simone Arnold-Liebster [online], 27 stycznia 2022 (ang.).