Sine Skałki
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
1122 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów | |
50°51′30,42″N 15°24′18,06″E/50,858450 15,405017 |
Sine Skałki (czes. Modré kameny, niem. Blaue Steine) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, w Grzbiecie Wysokim.
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone jest w Sudetach Zachodnich, w środkowo-wschodniej części Gór Izerskich, w najwyższej centralnej części Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, w masywie Zielonej Kopy, około 2,4 km na południowy zachód od Rozdroża Izerskiego.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Sine Skałki są drugim co do wysokości wzniesieniem w Górach Izerskich. Kopulasty szczyt wyrasta z wierzchowiny Zielonej Kopy w kształcie rozległej kopuły. Powierzchnia wierzchowiny jest tak wyrównana, że wierzchołek w terenie jest trudno rozpoznawalny. Szczyt Sinych Skałek zwieńczony jest rumowiskiem zwietrzałych skał gnejsowych. Zbocza północne stromo opada w kierunku Doliny Kwisy a zachodnie w kierunku Mokrej przełęczy. Zbocza: południowe, i wschodnie są prawie poziome. Na południe od szczytu wznosi się nieco odosobnione i niższe wzniesienie Złote Jamy (1088 m). Na zboczach znajdują się źródła dopływów Kwisy i Izery.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Masyw Sinych Skałek położony jest w obrębie bloku karkonosko-izerskiego, w południowej części metamorfiku izerskiego. Wzniesienie zbudowane jest z gnejsów i granitognejsów.
Roślinność[edytuj | edytuj kod]
Wierzchołek i zbocza porośnięte są młodym, zdrowym lasem.
Inne[edytuj | edytuj kod]
- W latach osiemdziesiątych XX wieku w górnych partiach szczytu w wyniku klęski ekologicznej, wywołanej zanieczyszczeniem powietrza został całkowicie zniszczony las monokultury świerkowej zaszczepiony w XIX wieku. Obecnie na stokach w miejscu zniszczonego lasu rośnie młode pokolenie drzew, o klęsce przypominają jedynie wystające ponad młodnik obumarłe kikuty drzew.
- Na południowy wschód od szczytu około 1200 m wznosi się Wysoka Kopa najwyższe wzniesienie Gór Izerskich.
- Szczyty wzniesienia bardzo często pokrywają chmury i mgły.
- W partii szczytowej pokrywa śnieżna utrzymuje się często do połowy maja.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez masyw szczyt prowadzi szlak turystyczny
- czerwony szlak im. M. Orłowicza ze Świeradowa-Zdroju przez Góry Izerskie Karkonosze do Szklarskiej Poręby i dalej[1].
- Wzniesienie stanowi punkt widokowy z którego roztaczają się rozległe widoki na górski krajobraz.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2020-09-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 1 Góry Izerskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1989, ISBN 83-7005-095-6
- Góry Izerskie, mapa turystyczna, skala 1:50 000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2008/2009, wyd. V, ISBN 978-83-60975-68-8