Sine Skałki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sine Skałki
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety,
Góry Izerskie,
Wysoki Grzbiet

Wysokość

1122 m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Sine Skałki”
Ziemia50°51′30,42″N 15°24′18,06″E/50,858450 15,405017

Sine Skałki (czes. Modré kameny, niem. Blaue Steine) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, w Grzbiecie Wysokim.

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie położone jest w Sudetach Zachodnich, w środkowo-wschodniej części Gór Izerskich, w najwyższej centralnej części Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, w masywie Zielonej Kopy, około 2,4 km na południowy zachód od Rozdroża Izerskiego.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Sine Skałki są drugim co do wysokości wzniesieniem w Górach Izerskich. Kopulasty szczyt wyrasta z wierzchowiny Zielonej Kopy w kształcie rozległej kopuły. Powierzchnia wierzchowiny jest tak wyrównana, że wierzchołek w terenie jest trudno rozpoznawalny. Szczyt Sinych Skałek zwieńczony jest rumowiskiem zwietrzałych skał gnejsowych. Zbocza północne stromo opada w kierunku Doliny Kwisy a zachodnie w kierunku Mokrej przełęczy. Zbocza: południowe, i wschodnie są prawie poziome. Na południe od szczytu wznosi się nieco odosobnione i niższe wzniesienie Złote Jamy (1088 m). Na zboczach znajdują się źródła dopływów Kwisy i Izery.

Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]

Masyw Sinych Skałek położony jest w obrębie bloku karkonosko-izerskiego, w południowej części metamorfiku izerskiego. Wzniesienie zbudowane jest z gnejsów i granitognejsów.

Roślinność[edytuj | edytuj kod]

Wierzchołek i zbocza porośnięte są młodym, zdrowym lasem.

Inne[edytuj | edytuj kod]

  • W latach osiemdziesiątych XX wieku w górnych partiach szczytu w wyniku klęski ekologicznej, wywołanej zanieczyszczeniem powietrza został całkowicie zniszczony las monokultury świerkowej zaszczepiony w XIX wieku. Obecnie na stokach w miejscu zniszczonego lasu rośnie młode pokolenie drzew, o klęsce przypominają jedynie wystające ponad młodnik obumarłe kikuty drzew.
  • Na południowy wschód od szczytu około 1200 m wznosi się Wysoka Kopa najwyższe wzniesienie Gór Izerskich.
  • Szczyty wzniesienia bardzo często pokrywają chmury i mgły.
  • W partii szczytowej pokrywa śnieżna utrzymuje się często do połowy maja.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez masyw szczyt prowadzi szlak turystyczny

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mapa turystyczna. [dostęp 2020-09-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]