Sinodelphys

	Sinodelphys
	Luo, Ji, Wible & Yuan, 2003
	Okres istnienia: 125 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q ↓
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	ssaki wyższe
Rodzaj	Sinodelphys
Gatunek	Sinodelphys szalayi
	Typ nomenklatoryczny
	Sinodelphys szalayi Luo, Ji, Wible & Yuan, 2003
Gatunki
	S. szalayi Luo, Ji, Wible & Yuan, 2003;
	S. szalayi Luo, Ji, Wible & Yuan, 2003;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sinodelphys – wymarły rodzaj ssaka, żyjący ok. 125 mln lat temu na terenie Chin. Pierwotnie uznany za przedstawiciela kladu Boreosphenida bliżej spokrewnionego ze ssakami niższymi (Metatheria) niż ze ssakami wyższymi (Eutheria)^[1]; badania Bi i współpracowników (2018) wskazują jednak na jego przynależność do Eutheria^[2]. Sinodelphys ważył ok. 30 g, jego długość wynosiła ok. 15 cm. Prowadził nadrzewny tryb życia, co wywnioskować można na podstawie budowy jego kości stopy. Prawdopodobnie żywił się owadami i innymi bezkręgowcami. Skamieniałości tegoż ssaka zostały odkryte w 2003 w skałach formacji Yixian w chińskiej prowincji Liaoning przez zespół Zhe-Xi Luo oraz Johna Wible'a.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zhe-Xi Luo, Qiang Ji, John R. Wible i Chong-Xi Yuan. An Early Cretaceous tribosphenic mammal and metatherian evolution. „Science”. 302 (5652), s. 1933–1940, 2003. DOI: 10.1126/science.1090718. PMID: 14671295. (ang.).
↑ BiB. Shundong BiB. i inni, An Early Cretaceous eutherian and the placental–marsupial dichotomy, „Nature”, 7710, 558, 2018, s. 390–395, DOI: 10.1038/s41586-018-0210-3, PMID: 29899454 (ang.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Eomaia - najstarszy znany łożyskowiec.

[1] Zhe-Xi Luo, Qiang Ji, John R. Wible i Chong-Xi Yuan. An Early Cretaceous tribosphenic mammal and metatherian evolution. „Science”. 302 (5652), s. 1933–1940, 2003. DOI: 10.1126/science.1090718. PMID: 14671295. (ang.).

[2] BiB. Shundong BiB. i inni, An Early Cretaceous eutherian and the placental–marsupial dichotomy, „Nature”, 7710, 558, 2018, s. 390–395, DOI: 10.1038/s41586-018-0210-3, PMID: 29899454 (ang.).

[1]

[2]