Skłabun

Skłabun – w dawnej Polsce: dół do składowania kapusty.

Skłabunami nazywano specjalne doły przy domostwach o specyficznej konstrukcji, służące do długotrwałego przechowywania kapusty – jednego z podstawowych pokarmów mieszkańców I Rzeczypospolitej. Doły te wyłożone były gliną, słomą i liśćmi. W dołach ciasno układano całe główki kapusty i zalewano je wodą. Całość nakrywano deskami i warstwą ziemi oraz liści. Tak spreparowane warzywa mogły przetrwać zimę i wykorzystywane były aż do wiosny.

Bibliografia

• Dorota Żołądź-Strzelczyk, Groch z kapustą i krupy z olejem, czyli co i jak jadano w Poznaniu od XVI do XVIII wieku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 4/2003, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2003, s. 43, ISSN 0137-3552.