Skala inwersji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skala inwersji dla ostatnich 5 mln lat – obszary zaczernione to okresy, w których biegunowość była taka, jak obecnie
Skala inwersji dla kenozoiku i kredy – obszary zaczernione to okresy, w których biegunowość była taka, jak obecnie

Skala inwersji – skala geochronologiczna utworzona na podstawie badań paleomagnetycznych - inwersji ziemskiego pola magnetycznego, czyli przebiegunowania Ziemi.

Skala inwersji dla ostatnich 5 mln lat obejmuje cztery epoki paleomagnetyczne: Brunhesa (polarności normalnej - analogicznej do współczesnej), Matuyamy (polarność odwrócona), Gaussa (normalna) i Gilberta (polarność odwrócona), oraz liczne, krótsze zdarzenia paleomagnetyczne i epizody paleomagnetyczne w ich obrębie[1].

Dla kenozoiku i górnej kredy sporządzono mniej dokładną skalę inwersji[2].

Jeszcze bardziej przybliżoną skalę skonstruowano dla mezozoiku i paleozoiku[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michel Westphal, Helga Pfaff, Paleomagnetyzm i własności magnetyczne skał, Magdalena Kądziałko-Hofmokl (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 99, ISBN 83-01-11132-1, OCLC 749248527.
  2. Michel Westphal, Helga Pfaff, Paleomagnetyzm i własności magnetyczne skał, Magdalena Kądziałko-Hofmokl (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 104, ISBN 83-01-11132-1, OCLC 749248527.
  3. Michel Westphal, Helga Pfaff, Paleomagnetyzm i własności magnetyczne skał, Magdalena Kądziałko-Hofmokl (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 106, ISBN 83-01-11132-1, OCLC 749248527.