Skaleń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skaleń
Ilustracja
mikroklin
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

Szpat polny

Skład chemiczny

(KAlSi3O8 – NaAlSi3O8 – CaAl2Si2O8)

Twardość w skali Mohsa

6-6,5

Łupliwość

doskonała w dwóch kierunkach

Układ krystalograficzny

jednoskośny lub trójskośny

Gęstość minerału

2,54-2,76 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, białoszara lub z odcieniem czerwonawym, kremowożółty lub niebieskoszary

Skalenie, szpat polny – najpospolitsze minerały w skorupie ziemskiej. Skalenie są glinokrzemianami przestrzennymi potasu, sodu, wapnia, rzadziej baru. Zawierają izomorficzne domieszki litu, rubidu, cezu, strontu i żelaza.

Grupa skaleni obejmuje szereg minerałów o zróżnicowanym składzie chemicznym i różnej postaci kryształów. Tworzą one kryształy mieszane, w których wzajemnemu podstawieniu ulega jedna lub dwie pary jonów.

Podział skaleni[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na skład chemiczny skalenie dzielą się na:

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

skaleń potasowy

Są obok kwarcu najważniejszymi minerałami skałotwórczymi większości skał magmowych (przeważnie jako składniki jasne, wyjątkowo tylko mają barwę ciemną), stanowią bowiem blisko 60% objętości ich składu mineralnego. Ważną rolę skałotwórczą odgrywają także w pospolitych skałach metamorficznych. Skalenie występują również w skałach osadowych, głównie jednak jako składnik allogeniczny. Są też ważnymi komponentami materiału glebowego. Można znaleźć je również w pegmatytach i żyłach hydrotermalnych.

Szlachetne odmiany skaleni[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Guillermo Gold Gormaz, Jordi Jubany Casanovas: Atlas mineralogii. Barbara Zapolska (tłum. z hiszp.). Warszawa: Wiedza i Życie, 1992. ISBN 83-85231-10-2.
  • Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-194-9.
  • Rupert Hochleitner: Minerały i kryształy. Określanie minerałów według barwy rysy. Warszawa: Muza S.A, 1994. ISBN 83-7079-281-2.