Szewczenkowski gaj (skansen)

Szewczenkowski gaj (ukr. Музей народної архітектури і побуту «Шевченківський гай») – skansen we Lwowie, w Kajzerwaldzie.

W północno-wschodniej części Lwowa, blisko Wysokiego Zamku w dzielnicy Kajzerwald, znajduje się Muzeum architektury ludowej i życia codziennego we Lwowie. Założone w 1971 roku, Muzeum powstało, aby do zachować zabytki architektury, sprzęty domowe i przedmioty sztuki ludowej wszystkich historyczno-etnograficznych grup Zachodniej Ukrainy, które zostały sformowane w końcu XIX – na początku XX stulecia.

Wśród tych grup znajduje się Bojkowszczyzna, Łemkowszczyzna, Huculszczyzna, Wołyń, Podole, Polesie, Bukowina, Pokucie, Zakarpacie, Ziemia Lwowska^[1].

Każdej grupie poświęcony jest oddzielny sektor – taka mikro wioska, w której obok budynków mieszkalnych znajdują się pomieszczenia gospodarcze, przemysłowe, sakralne. Każdy budynek ma odpowiednie otoczenie, które pomaga w odtworzeniu trybu życia, pracy i odpoczynku mieszkańców zachodnio-ukraińskiej wioski.

Dziś lwowski skansen jest jednym z największych muzeów na wolnym powietrzu w Europie. Na obszarze 50 ha zgromadzono 150 zabytków ludowej drewnianej architektury. Najstarsze budynki były zbudowane w latach 1749 (cerkiew z wioski Krywka), 1792, 1812, 1846, 1860, pomieszczenia gospodarczo-przemysłowe (młyn wodny, wiatrak, folusznictwo, tartak, kuźnia, olejarnia).

Przedstawione zostały tutaj także budynki i pomieszczenia, które charakteryzują karpacką gospodarkę smolarską i leśne rzemiosło.

Bardzo bogate są magazyny w muzeum. Zgromadzono w nich około 21 tysięcy eksponatów. Są to kolekcje odzieży i tkanin, mebli, instrumentów muzycznych, ceramiki, zdobień, ikon, przedmiotów kościelnych. Znajduje się tutaj unikatowa kolekcja 120 rękopisów i starodruków.

Muzeum stało się jednym z najbardziej lubianych miejsc odpoczynku mieszkańców Lwowa i gości miasta. Odbywają się tu festiwale muzyki ludowej, organizowane są występy zespołów ludowych. W halach wystawkowych można się zapoznać z dziełami sztuki ludu ukraińskiego i eksponatami. W okresie istnienia – a to ponad 40 lat – muzeum odwiedziło ponad 3 mln turystów z różnych krajów świata. Każdego roku odwiedza je około 150 tysięcy turystów.

Do najcenniejszych zabytków należą przeniesione w stanie nienaruszonym cerkwie: bojkowska z 1763 i łemkowska z 1831^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Музей включає зони Бойківщини, Лемківщини, Гуцульщини, Буковини, Покуття, Рівнинного Закарпаття, Поділля, Волині, Полісся та Львівщини.МУЗЕЙ НАРОДНОЇ АРХІТЕКТУРИ І ПОБУТУ У ЛЬВОВІ w: Енциклопедія історії України: Т. 7: Мі-О / Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. - К.: В-во "Наукова думка", 2010. – s.728
↑ Ukraina Zachodnia-Lwów – mapa i plan, opis „Spacer po Lwowie-Zabytki”, ISBN 978-83-60120-42-2

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Strona skansenu. pl.lvivskansen.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)].

[1] Музей включає зони Бойківщини, Лемківщини, Гуцульщини, Буковини, Покуття, Рівнинного Закарпаття, Поділля, Волині, Полісся та Львівщини.МУЗЕЙ НАРОДНОЇ АРХІТЕКТУРИ І ПОБУТУ У ЛЬВОВІ w: Енциклопедія історії України: Т. 7: Мі-О / Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. - К.: В-во "Наукова думка", 2010. – s.728

[2] Ukraina Zachodnia-Lwów – mapa i plan, opis „Spacer po Lwowie-Zabytki”, ISBN 978-83-60120-42-2

[1]

[2]