Skały melilitowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Do skał melilitowych zalicza się skały magmowe oraz wulkaniczne zawierające powyżej 10% melilitu. należą tu skały ultramaficzne zwane melilitolitami, ich odpowiedniki wylewne – melilityty, a także niektóre skały nieultramaficzne. Są uważane za skały magmowe, lecz niektóre z nich mogły powstać także dzięki procesom metasomatycznym.

Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Skały melilitowe zawierające powyżej 10% oliwinu lub innego minerału określone są poprzez użycia nazwy minerału jako przymiotnika przed nazwą skały np. oliwinowy melilityt, piroksenowy melilitolit. Ich klasyfikacja opiera się na trójkącie Mel.-Ol-Cpx (melilit - oliwin -klinopiroksen). Piroksenowy melilitolit nazywa się uncompahgryt, oliwinowy melilitoid – kugdyt, oliwinowo-piroksenowy – oliwinowy uncompahgryt. Melilitolit z biotytem nazywa się alnoit i jest zaliczany do lamprofirów.

Skały melilitowe nie będące skałami nieultramaficznyczmi określa się według ich głównego składu i cech strukturalnych np. melilitowe ijolity. Jeśli skały zawierają poniżej 10% melilitu nazywane są jako melilitonośne.

Melilitolity[edytuj | edytuj kod]

Schemat klasyfikacyjny skał melilitowych intruzyjnych według IUGS

Odznaczają się ciemną barwą do prawie czarnej. Mają najczęściej średnioziarnistą strukturę i zbitą bezładną teksturę.

Składają się niemal wyłącznie z melilitu, oliwinów i piroksenów. Jako minerały poboczne i akcesoryczne występują apatyt, nefelin, leucyt, hauyn i czasami biotyt.

Należą do skał bardzo rzadkich.

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

  • 1 – melilitolit
  • 2 – piroksenowy melilitoilt
  • 3a – piroksenowo-oliwinowy melilitoilt
  • 3b – oliwinowo-piroksenowy melilitolit
  • 4 – oliwinowy melilitolit
  • 5 – melilitonośne perydotyty

Melilityty[edytuj | edytuj kod]

Schemat klasyfikacyjny skał melilitowych wylewnych według IUGS

skałami wylewnymi. Mają barwę szarą, jasnobrunatną lub ciemnoszarą. Charakteryzują się strukturą pełnokrystaliczna i porfirową oraz porowatą, bezładną, lub czasem kierunkową teksturą.

Składają się głównie z melilitu i piroksenów (augit tytanowy i augit egirynowy) oraz do 10% oliwinu. jako minerały poboczne i akcesoryczne występują biotyt, leucyt, nefelin. Fenokryształy tworzą melilit i pirokseny, natomiast ciasto skalne jest utworzone niemal wyłącznie z melilitu oraz pobocznie z magnetytu, perowskitu, tytanitu, apatytu, flogopitu, melanitu, chromitu, niobitu i tantalitu.

Często współwystępują z karbonatytami. Należą do skał rzadkich.

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Literatura uzupełniająca[edytuj | edytuj kod]

  • Alfred Majerowicz, Bogumił Wierzchołowski, Petrologia skał magmowych, Wydawnictwa Geologiczne, 1990, ISBN 83-220-0335-8, OCLC 749888015.
  • Wacław Ryka, Anna Maliszewska, Słownik petrograficzny, wyd. II popr. i uzup., Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1991, ISBN 83-220-0406-0, OCLC 749837370.
  • Andrzej Bolewski, Włodzimierz Parachoniak, Petrografia, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0173-8, OCLC 749339255.
  • Jerzy Żaba, Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów, Katowice: Wydawnictwo Videograf II, 2003, ISBN 83-7183-174-9, OCLC 749479172.