Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964
1960 1968
Data

31 stycznia – 9 lutego 1964

Gospodarz

Innsbruck

Organizator

FIS

Liczba konkurencji

2

Liczba zawodników

58[a][1]

Liczba reprezentacji

15[1]

Zwycięzcy
konkurs indywidualny
na skoczni normalnej (K-72,5)

Finlandia Veikko Kankkonen

konkurs indywidualny
na skoczni dużej (K-81)

Norwegia Toralf Engan

Multimedia w Wikimedia Commons

Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964 – zawody olimpijskie w skokach narciarskich przeprowadzone między 31 stycznia a 9 lutego 1964 roku w ramach igrzysk w Innsbrucku.

Skoczkowie narciarscy rywalizowali o medale olimpijskie po raz dziewiąty. Po raz pierwszy rozegrano dwie konkurencje olimpijskie – na dużej i normalnej skoczni. Zawody na obiekcie dużym przeprowadzono na Bergisel w Innsbrucku, natomiast konkurs na obiekcie normalnym odbył się na Toni-Seelos-Olympiaschanze w Seefeld.

Złoty medal w konkursie na skoczni normalnej zdobył Veikko Kankkonen, który wyprzedził Toralfa Engana i Torgeira Brandtzæga. W zawodach na skoczni dużej kolejność na dwóch pierwszych miejscach była odwrotna – Engan zdobył złoto, a Kankkonen srebro, natomiast Brandtzæg ponownie zakończył rywalizację na trzecim miejscu.

Do zawodów zgłoszonych zostało 58 skoczków z 15 narodowych reprezentacji. Najstarszym uczestnikiem zawodów olimpijskich był Ansten Samuelstuen, który miał wówczas niemal 35 lat, a najmłodszym – David Hicks, który miał wówczas nieco ponad 18 lat.

Przed igrzyskami[edytuj | edytuj kod]

Przygotowania[edytuj | edytuj kod]

Wybór miasta goszczącego igrzyska nastąpił podczas sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w 1959 roku. W głosowaniu Innsbruck pokonał kandydatury Calgary oraz Lahti/Åre. Organizatorzy igrzysk po raz pierwszy zdecydowali się na decentralizację zawodów olimpijskich – w samym Innsbrucku przeprowadzono tylko konkurs skoków na dużej skoczni (Bergisel) oraz konkurencje w łyżwiarstwie. Pozostałe konkurencje odbyły się w miastach okolicznych, i tak np. konkurs na normalnej skoczni zorganizowano w oddalonym o 17,5 km (w linii prostej) od Innsbrucka mieście Seefeld in Tirol[2][3].

Przed rozpoczęciem igrzysk w Innsbrucku brakowało śniegu, wobec czego był on sprowadzany przez wojsko drogą lądową i powietrzną z miejsc, w których było go więcej. Prawidłowe przygotowanie skoczni Bergisel było o tyle istotne, że obiekt ten był nie tylko miejscem zmagań skoczków narciarskich, lecz również areną goszczącą ceremonię otwarcia igrzysk[2].

Wprowadzenie drugiego konkursu indywidualnego[edytuj | edytuj kod]

Na 23. kongresie Międzynarodowej Federacji Narciarskiej w Madrycie na przełomie maja i czerwca 1961 roku delegaci FIS ustalili, że począwszy od 1962 roku w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (czyli wówczas również w ramach igrzysk olimpijskich) rozgrywane będą dwa konkursy indywidualne w skokach narciarskich – na dużej i normalnej skoczni[4]. Igrzyska w 1964 roku były pierwszymi, podczas których w kalendarzu olimpijskim znalazły się obie konkurencje[2].

Przeprowadzone na dwa lata przed igrzyskami w Innsbrucku konkursy skoków w ramach mistrzostw świata w Zakopanem odbyły się na Średniej i Wielkiej Krokwi. Najdłuższe skoki na tych obiektach wynosiły odpowiednio 71,5 m oraz 103 m. Dla porównania najdalsze próby na skoczniach olimpijskich w 1964 roku wyniosły odpowiednio 80,5 m oraz 95,5 m, w związku z czym dla wielu różnica rozmiaru obiektów była zbyt mała[1].

Obrońcy tytułów[edytuj | edytuj kod]

Helmut Recknagel – mistrz olimpijski ze Squaw Valley

Obrońcą tytułu mistrza olimpijskiego na dużej skoczni był Helmut Recknagel. Srebrny medal w konkursu na igrzyskach w Squaw Valley zdobył Niilo Halonen, a brązowy – Otto Leodolter[5].

Zgodnie z funkcjonującą wówczas zasadą „podwójnego mistrzostwa” medaliści igrzysk olimpijskich otrzymywali jednocześnie medale mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym[6]. Wobec tego obrońcami tytułów zdobytych w zawodach rozegranych na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962 w Zakopanem bronili Toralf Engan na skoczni normalnej i Helmut Recknagel na skoczni dużej. Wicemistrzami świata w Zakopanem zostali Antoni Łaciak na obiekcie normalnym i Nikołaj Kamienski na dużym, a brązowymi medalistami – Helmut Recknagel na skoczni normalnej i Niilo Halonen na dużej[7][8].

Próby przedolimpijskie[edytuj | edytuj kod]

W latach 1961–1964 przeprowadzono próby przedolimpijskie w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej na skoczniach w Seefeld i Innsbrucku. Oficjalne zawody przedolimpijskie na normalnym obiekcie w Seefeld odbyły 31 stycznia 1963 roku w kombinacji i 3 lutego tego roku w skokach. Ponadto w Seefeld w 1961 roku rozegrano mistrzostwa Tyrolu w skokach (22 stycznia) i kombinacji (20 stycznia). Jako próby przedolimpijskie na skoczni Bergisel w Innsbrucku uznano konkursy Turnieju Czterech Skoczni rozegrane 6 stycznia 1961, 30 grudnia 1961, 30 grudnia 1962 i 5 stycznia 1964 roku[9].

Zawody w sezonie olimpijskim[edytuj | edytuj kod]

Na przełomie grudnia 1963 i stycznia 1964 rozegrano 12. Turniej Czterech Skoczni. W klasyfikacji generalnej triumfował Fin Veikko Kankkonen, drugie miejsce zajął Torbjørn Yggeseth, a trzeci był Baldur Preiml[10]. Dwa zwycięstwa w konkursach odniósł Kankkonen (w Garmisch-Partenkirchen i Innsbrucku), a po jednym Yggeseth (w Oberstdorfie) i Preiml (w Bischofshofen). Na podium poszczególnych konkursów stawali również: Piotr Kowalenko, Antero Immonen, Aleksandr Iwannikow, Niilo Halonen, Józef Przybyła (dwukrotnie) i Helmut Recknagel[11][12][13][14]. Najdłuższy skok w zawodach na Bergisel w Innsbrucku oddał Przybyła – uzyskane przez niego 95,5 m było nowym rekordem skoczni[15][16].

W styczniu 1964 roku, w mniej prestiżowych zawodach triumfowali: Peter Eržen w memoriale Branka Božička[17], Otto Leodolter w międzynarodowych zawodach w Semmering[18], John Balfanz w konkursie w Le Brassus[19], a Josef Matouš w Grand Prix w Cortinie d’Ampezzo rozgrywanym o trofeum Campari[20].

Zasady[edytuj | edytuj kod]

W 1964 roku po raz pierwszy w zawodach olimpijskich zastosowano nową formułę rozgrywania konkursów w skokach narciarskich. Składały się one po raz pierwszy w historii z trzech serii konkursowych, z których do not łącznych zawodników wliczane były po dwie najlepsze próby. Taką formułę Międzynarodowa Federacja Narciarska wprowadziła podczas mistrzostw świata w Zakopanem w 1962 roku i wykorzystano ją również podczas igrzysk w Innsbrucku[1].

Dokonano również znaczących zmian w zasadach punktacji za osiągniętą odległość. Zniesiono zasadę, zgodnie z którą zawodnik mógł dotychczas otrzymać najwyżej notę bazową 60 punktów za dystans. Ustalano ją oddzielnie dla każdej serii konkursowej, zgodnie z osiąganymi w niej rezultatami. Podczas zawodów na normalnym obiekcie w Seefeld notę bazową przyznawano za osiągnięcie 79,5 metra w pierwszej i drugiej serii konkursowej, natomiast w trzeciej serii za skok na 79. metr. Z kolei na skoczni dużej w Innsbrucku 60 punktów można było otrzymać za uzyskanie 94 metrów w pierwszej serii, 90,5 metra w drugiej serii i 87 metrów w trzeciej serii. Od ustalonych w ten sposób rezultatów dodawano lub odejmowano wartości punktowe[2].

Niezmienne pozostały zasady dotyczące stylu – każdy skok konkursowy oceniany był przez pięciu sędziów, którzy mogli przyznać noty od 0 do 20 punktów z dokładnością do 0,5 punktu. Dwie skrajne noty odrzucano, a trzy pozostałe wliczano do noty zawodnika. Notą łączną była suma not za styl i za odległość[21][22].

Harmonogram zawodów[edytuj | edytuj kod]

W programie igrzysk olimpijskich w Innsbrucku znalazły się dwa konkursy indywidualne w skokach narciarskich. Pierwszy z nich rozegrano na skoczni normalnej w Seefeld dnia 31 stycznia. Konkurs rozpoczął się o godzinie 13:00 czasu środkowoeuropejskiego (CET) i zakończył dwie godziny później. O godzinie 16:30 rozpoczęła się ceremonia dekoracji medalistów. W tych samych godzinach (13:00-15:00) przeprowadzono 9 lutego rywalizację na dużej skoczni w Innsbrucku. Medale za tę konkurencję przyznano tego samego dnia o godzinie 20:00[23][24].

Skocznie[edytuj | edytuj kod]

Zawody rozegrano na dwóch obiektach – normalnym w Seefeld in Tirol i dużym w Innsbrucku. Obiektem zmagań olimpijskich w pierwszej z tych miejscowości była Toni-Seelos-Olympiaschanze, której punkt konstrukcyjny wynosił wówczas 72,5 m[25][26]. W Innsbrucku rywalizacja odbyła się na Bergisel o punkcie K umieszczonym na 81. metrze[27][16].

Zdjęcie Nazwa skoczni Miejscowość Punkt K Rekord skoczni[b]
Bergisel Innsbruck K-81[27] 95,5 m[16] Polska Józef Przybyła 5 stycznia 1964
Toni-Seelos-Olympiaschanze Seefeld K-72,5[25] brak danych

Jury[edytuj | edytuj kod]

Kierownikiem zawodów był Emmerich Pepeunig, funkcję delegata technicznego sprawował Miroslav Bělonožník, a pieczę nad pomiarem odległości sprawował Hans Fuchs. Kierownikiem skoczni w Seefeld był Anton Seelos, a w Innsbrucku – Helmut Egger. Spośród sędziów oceniających styl skoków sędzią głównym w konkursie na skoczni normalnej był Gunder Engebretsen, na dużej – Hannu Koskivouri[28].

Poniższa tabela przedstawia sędziów, którzy wystawiali noty za styl w poszczególnych konkursach.

Sędzia[28] Kraj Stanowisko na wieży sędziowskiej
konk. ind. K-72,5 konk. ind. K-81
Zygmunt Bośniacki Polska E —
Rolf Dokka Kanada — A
Gunder Engebretsen Norwegia B —
Hannu Koskivouri Finlandia — C
Sigi Kostner Austria C —
Maurin Lawrence USA D —
Richard Leonhard Niemcy — D
Bogo Šramel Jugosławia A —
Ferdinando Valle Włochy — B
René Zysset Szwajcaria — E

Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]

Toralf Engan – mistrz i wicemistrz olimpijski z 1964 roku
Dieter Bokeloh – czwarty zawodnik konkursu na skoczni dużej

Pierwszy konkurs podczas igrzysk w 1964 roku odbył się 31 stycznia na normalnej skoczni w Seefeld. Do zawodów zostało zgłoszonych 54 zawodników z 15 państw. Ostatecznie sklasyfikowano 53 skoczków – na starcie nie stawił się Kanadyjczyk Frank Gartrell[29]. W pierwszej serii konkursowej punkty za odległość ustalano względem wyniku 79,5 metra – za jego osiągnięcie przyznawano 60 punktów[2]. Zawody otwarł skokiem na 76 metrów Hans Olav Sørensen[29]. Plasowało go to na czwartym miejscu po zakończeniu pierwszej serii. Liderem konkursu był po niej Josef Matouš, który ustanowił nowy rekord obiektu, uzyskując 80,5 metra. Na drugim miejscu ze stratą 2,2 punktu plasował się Toralf Engan po skoku na 79 metrów, natomiast trzecie miejsce zajmował Dieter Neuendorf, który uzyskał 78,5 metra. Łącznie 29 skoczków osiągnęło przynajmniej punkt konstrukcyjny obiektu. Jeden z zawodników nie ustał swojej próby – László Gellér upadł po skoku na 74. metr[30].

W drugiej serii konkursowej odległością, na podstawie której ustalano oceny za długość skoku, również było 79,5 metra[2]. Rezultat lepszy od tej wartości uzyskał tylko Veikko Kankkonen, który lądował na 80. metrze i uzyskał najwyższą notę serii. Drugie miejsce w serii zajął Torgeir Brandtzæg po skoku na 79 metrów, a trzecie Toralf Engan z wynikiem 78,5 metra. Prowadzący po pierwszej rundzie Matouš uzyskał 77 metrów, co dało mu ósmą notę serii. Na prowadzenie po dwóch seriach wysunął się Engan z wynikiem 224,4 punktu. Drugie miejsce zajmował Matouš z notą 218,2 punktu, a trzecie Neuendorf z rezultatem 214,7 punktu. Punkt K osiągnęło bądź przekroczyło w sumie 33 zawodników. Dwóch skoczków nie ustało swoich prób – Peter Eržen (71 m) i Josef Zehnder (66 m)[31].

Dystans, za który przyznawano notę bazową, wynosił w ostatniej serii 79 metrów[2]. Taki rezultat osiągnęło dwóch zawodników – Engan i Kankkonen; obaj uzyskali ocenę 114 punktów. Trzeci wynik osiągnął Brandtzæg[32], co sprawiło, że ci trzej zawodnicy stanęli na podium olimpijskim. Ostatecznie Kankkonen zdobył złoto, Engan srebro, a Brandtzæg brąz. Lider po pierwszej serii i nowy rekordzista skoczni, Josef Matouš, uplasował się tuż za podium ze stratą 4,7 punktu[33]. Rezultat równy lub większy od punktu K uzyskało 28 skoczków[32]. Złoty medal Kankkonena oznaczał trzeci w historii tytuł mistrza olimpijskiego w skokach narciarskich dla zawodnika spoza Norwegii i jednocześnie drugi zdobyty dla Finlandii[34].

Drugi konkurs indywidualny przeprowadzono 9 lutego na dużej skoczni w Innsbrucku. W składach sześciu ekip nastąpiły zmiany w porównaniu z konkursem na obiekcie normalnym. W reprezentacji Niemiec Dieter Bokeloh zastąpił Maxa Bolkarta, wśród Norwegów zamiast Hansa Olava Sørensena wystąpił Bjørn Wirkola, w zespole polskim w miejsce Antoniego Łaciaka zaprezentował się Andrzej Sztolf, a w ekipie ZSRR skakał Koba Cakadze, zastępując Nikołaja Szamowa. Ponadto na liście startowej drugiego konkursu nie zostali uwzględnieni Kanadyjczyk Frank Gartrell i Włoch Bruno De Zordo. Do zawodów przystąpiło zatem 52 skoczków[33][35].

Notę bazową za odległość w pierwszej serii przyznawano za skok na 94. metr[2]. Granicę tę przekroczył tylko Veikko Kankkonen, który osiągnął 95,5 metra i wyrównał rekord skoczni Józefa Przybyły[16]. Na drugim miejscu po pierwszej kolejce plasował się Toralf Engan po skoku na 93,5 metra. Tracił do Fina 4,2 punktu. Trzecie miejsce zajmował Dieter Neuendorf, który osiągnął 92,5 metra, a na czwartej pozycji lokował się Torgeir Brandtzæg, który lądował pół metra bliżej. Punkt konstrukcyjny w pierwszej serii osiągnęło bądź przekroczyło 40 skoczków. Czterech zawodników nie ustało swoich skoków – Karl-Heinz Munk (91,5 m), László Gellér (87 m), Josef Lichtenegger (77,5 m) i Ueli Scheidegger (73 m)[36].

W drugiej serii konkursu na skoczni dużej notę bazową można było otrzymać za osiągnięcie 90,5 metra[2]. Skoki na tę odległość oddało tylko dwóch zawodników – Engan i Kankkonen. Lepsze oceny za styl Norwega pozwoliły mu wyprzedzić Fina i objąć prowadzenie w zawodach. Na trzecie miejsce awansował Brandtzæg po skoku na 90 metrów. Rezultat równy bądź większy od punktu konstrukcyjnego uzyskało 30 skoczków. W serii odnotowano jeden upadek – skoku na 73 metry nie ustał Josef Zehnder[37].

Przy obliczaniu wyników trzeciej serii notę bazową za odległość przyznawano za skok na 87. metr[2]. Dystans ten osiągnął Brandtzæg, a o metr przekroczył go Kankkonen, jednak nie ustał swojej próby. Wyniki te nie zmieniły jednak podziału medali w konkursie – złoto zdobył zatem Engan, srebro Kankkonen ze stratą 1,8 punktu, a brąz Brandtzæg ze stratą 3,5 punktu do zwycięzcy. Czwarte miejsce zajął Dieter Bokeloh, a piąty był Kjell Sjöberg. Zawodnicy ci tracili jednak do podium olimpijskiego już blisko 13 punktów. Punkt konstrukcyjny w ostatniej serii osiągnęło lub przekroczyło siedmiu skoczków. Trzech zawodników nie ustało swoich skoków – poza Kankkonenem byli to Josef Matouš (79,5 m) i Holger Karlsson (73 m)[38][35].

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Konkurs indywidualny na skoczni K-72,5 (31.01.1964)[edytuj | edytuj kod]

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Skok 3 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
złoto Finlandia Veikko Kankkonen 77,0 m
95,9 pkt 		80,0 m
115,9 pkt 		79,0 m
114,0 pkt 		12,0 • 9,0 • 15,0 • 14,5 • 13,5
18,0 • 18,5 • 19,0 • 18,0 • 18,5
18,0 • 17,5 • 19,0 • 18,0 • 18,0 		229,9 pkt –
srebro Norwegia Toralf Engan 79,0 m
112,1 pkt 		78,5 m
112,3 pkt 		79,0 m
114,0 pkt 		17,0 • 19,0 • 18,0 • 18,0 • 16,5
18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,0 • 17,5
18,0 • 18,5 • 17,5 • 18,0 • 18,0 		226,3 pkt 3,6 pkt
brąz Norwegia Torgeir Brandtzæg 73,0 m
98,8 pkt 		79,0 m
112,6 pkt 		78,0 m
110,3 pkt 		16,5 • 17,5 • 15,5 • 16,0 • 16,0
17,5 • 18,0 • 18,5 • 18,0 • 17,5
17,5 • 17,5 • 17,5 • 17,0 • 16,5 		222,9 pkt 7,0 pkt

Konkurs indywidualny na skoczni K-81 (09.02.1964)[edytuj | edytuj kod]

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Skok 3 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
złoto Norwegia Toralf Engan 93,5 m
114,7 pkt 		90,5 m
116,0 pkt 		73,0 m
88,9 pkt 		18,5 • 19,0 • 18,5 • 18,0 • 18,5
18,5 • 19,0 • 18,0 • 18,5 • 19,0
16,0 • 16,0 • 15,0 • 15,5 • 14,5 		230,7 pkt –
srebro Finlandia Veikko Kankkonen 95,5 m
118,9 pkt 		90,5 m
110,0 pkt 		88,0 m
85,6 pkt 		18,5 • 19,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0
9,0 • 17,0 • 15,0 • 18,5 • 18,0
8,0 • 8,0 • 8,0 • 7,0 • 9,0 		228,9 pkt 1,8 pkt
brąz Norwegia Torgeir Brandtzæg 92,0 m
109,1 pkt 		90,0 m
113,2 pkt 		87,0 m
114,0 pkt 		18,0 • 17,5 • 17,0 • 16,5 • 17,5
18,0 • 18,5 • 18,0 • 17,5 • 18,0
18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0 		227,2 pkt 3,5 pkt

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Państwo Złote Srebrne Brązowe Razem
1. Norwegia Norwegia 1 1 2 4
2. Finlandia Finlandia 1 1 – 2

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Konkurs indywidualny na skoczni K-72,5 (31.01.1964)[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Nr startowy
[29] 		Zawodnik Państwo I seria[30] II seria[31] III seria[32] Nota łączna
[33]
Odległość Nota Odległość Nota Odległość Nota
Skok Styl Suma Skok Styl Suma Skok Styl Suma
1. 54 Kankkonen, VeikkoVeikko Kankkonen Finlandia 77,0 55,9 40,0 95,9 80,0 60,9 55,0 115,9 79,0 60,0 54,0 114,0 229,9
2. 43 Engan, ToralfToralf Engan Norwegia 79,0 59,1 53,0 112,1 78,5 58,3 54,0 112,3 79,0 60,0 54,0 114,0 226,3
3. 15 Brandtzæg, TorgeirTorgeir Brandtzæg Norwegia 73,0 50,3 48,5 98,8 79,0 59,1 53,5 112,6 78,0 58,3 52,0 110,3 222,9
4. 50 Matouš, JosefJosef Matouš Czechosłowacja 80,5 61,8 52,5 114,3 77,0 55,9 48,0 103,9 76,5 55,9 48,0 103,9 218,2
5. 51 Neuendorf, DieterDieter Neuendorf Niemcy 78,5 58,3 51,0 109,3 77,0 55,9 49,5 105,4 75,0 53,8 49,0 102,8 214,7
6. 32 Recknagel, HelmutHelmut Recknagel Niemcy 75,5 53,8 47,5 101,3 77,0 55,9 49,5 105,4 75,5 54,5 50,5 105,0 210,4
7. 49 Elimä, KurtKurt Elimä Szwecja 76,0 54,5 47,5 102,0 75,0 53,1 51,0 104,1 75,0 53,8 51,0 104,8 208,9
8. 1 Sørensen, Hans OlavHans Olav Sørensen Norwegia 76,0 54,5 51,5 106,0 73,5 51,0 48,5 99,5 74,5 53,1 49,5 102,6 208,6
9. 13 Munk, Karl-HeinzKarl-Heinz Munk Niemcy 77,0 55,9 49,0 104,9 75,0 53,1 49,0 102,1 74,0 52,4 48,0 100,4 207,0
10. 48 Balfanz, JohnJohn Balfanz USA 74,0 51,7 50,5 102,2 74,5 52,4 51,5 103,9 74,5 53,1 49,5 102,6 206,5
11. 2 Lichtenegger, JosefJosef Lichtenegger Austria 74,5 52,4 41,0 93,4 75,0 53,1 49,0 102,1 75,0 53,8 49,5 103,3 205,4
12. 44 Kowalenko, PiotrPiotr Kowalenko ZSRR 75,5 53,8 47,0 100,8 75,0 53,1 48,0 101,1 77,5 57,5 46,5 104,0 205,1
13. 47 Preiml, BaldurBaldur Preiml Austria 75,0 53,1 48,0 101,1 76,0 54,5 49,0 103,5 73,5 51,7 47,5 99,2 204,6
14. 38 Halonen, NiiloNiilo Halonen Finlandia 74,5 52,4 47,0 99,4 75,5 53,8 49,0 102,8 74,5 53,1 47,5 100,6 203,4
14. 20 Kotlarek, EugeneEugene Kotlarek USA 76,5 55,2 48,0 103,2 74,0 51,7 48,5 100,2 76,0 55,2 42,0 97,2 203,4
14. 33 Yggeseth, TorbjørnTorbjørn Yggeseth Norwegia 73,5 51,0 48,0 99,0 77,0 55,9 48,5 104,4 76,0 55,2 42,5 97,7 203,4
17. 37 Iwannikow, AleksandrAleksandr Iwannikow ZSRR 75,0 53,1 48,5 101,6 73,0 50,3 49,5 99,8 73,5 51,7 50,0 101,7 203,3
18. 42 Przybyła, JózefJózef Przybyła Polska 78,0 57,5 47,0 104,5 74,0 51,7 47,0 98,7 73,0 51,0 44,5 95,5 203,2
19. 21 Motejlek, DaliborDalibor Motejlek Czechosłowacja 76,0 54,5 45,5 100,0 76,0 54,5 48,0 102,5 74,0 52,4 46,0 98,4 202,5
20. 10 Hyytiä, EnsioEnsio Hyytiä Finlandia 73,5 51,0 50,5 101,5 72,5 49,6 50,0 99,6 74,0 52,4 48,5 100,9 202,4
21. 9 Kamienski, NikołajNikołaj Kamienski ZSRR 72,0 48,9 51,5 100,4 72,5 49,6 49,5 99,1 73,5 51,7 49,0 100,7 201,1
22. 39 Wala, PiotrPiotr Wala Polska 74,0 51,7 45,0 96,7 75,0 53,1 47,0 100,1 74,0 52,4 48,5 100,9 201,0
23. 30 Kasaya, YukioYukio Kasaya Japonia 73,5 51,0 46,5 97,5 74,5 52,4 49,0 101,4 73,5 51,7 47,5 99,2 200,6
24. 8 Samuelstuen, AnstenAnsten Samuelstuen USA 72,5 49,6 50,5 100,1 73,0 50,3 50,0 100,3 72,5 50,3 48,5 98,8 200,4
25. 53 Schmid, HeribertHeribert Schmid Szwajcaria 76,5 55,2 44,5 99,7 71,5 48,2 44,5 92,7 74,0 52,4 48,0 100,4 200,1
26. 52 Kikuchi, SadaoSadao Kikuchi Japonia 70,5 46,9 49,0 95,9 74,0 51,7 48,0 99,7 72,5 50,3 48,5 98,8 198,5
27. 17 Etō, YōsukeYōsuke Etō Japonia 69,5 45,7 48,5 94,2 72,0 48,9 49,5 98,4 73,0 51,0 49,0 100,0 198,4
28. 27 Aimoni, GiacomoGiacomo Aimoni Włochy 72,5 49,6 46,5 96,1 72,0 48,9 48,0 96,9 74,0 52,4 48,0 100,4 197,3
28. 28 Leodolter, OttoOtto Leodolter Austria 72,0 48,9 47,5 96,4 74,0 51,7 48,0 99,7 72,0 49,6 48,0 97,6 197,3
30. 25 Hubač, ZbyněkZbyněk Hubač Czechosłowacja 73,0 50,3 48,0 98,3 73,5 51,0 47,5 98,5 69,0 45,7 48,0 93,7 196,8
31. 16 Immonen, AnteroAntero Immonen Finlandia 70,5 46,9 48,5 95,4 71,5 48,2 49,5 97,7 72,0 49,6 48,0 97,6 195,3
32. 23 Martinsson, OlleOlle Martinsson Szwecja 72,0 48,9 45,0 93,9 74,0 51,7 47,0 98,7 72,0 49,6 46,5 96,1 194,8
33. 29 Sjöberg, KjellKjell Sjöberg Szwecja 72,0 48,9 49,5 98,4 71,5 48,2 48,0 96,2 67,5 43,9 47,5 91,4 194,6
34. 19 Łaciak, AntoniAntoni Łaciak Polska 72,5 49,6 45,5 95,1 74,0 51,7 47,5 99,2 71,0 48,2 43,5 91,7 194,3
35. 4 Karlsson, HolgerHolger Karlsson Szwecja 70,0 46,3 47,5 93,8 74,0 51,7 45,0 96,7 72,0 49,6 47,5 97,1 193,8
36. 11 Szamow, NikołajNikołaj Szamow ZSRR 71,5 48,2 48,5 96,7 71,5 48,2 47,0 95,2 70,0 46,9 48,5 95,4 192,1
37. 7 Bolkart, MaxMax Bolkart Niemcy 69,5 45,7 47,0 92,7 72,5 49,6 48,5 98,1 70,0 46,9 46,5 93,4 191,5
37. 46 Zandanel, NiloNilo Zandanel Włochy 72,0 48,9 45,0 93,9 72,0 48,9 47,0 95,9 72,0 49,6 46,0 95,6 191,5
39. 45 Zajc, LudvikLudvik Zajc Jugosławia 72,5 49,6 46,0 95,6 72,0 48,9 46,5 95,4 72,0 49,6 46,0 95,6 191,2
40. 3 Shimura, NaokiNaoki Shimura Japonia 71,0 47,5 46,0 93,5 71,5 48,2 47,0 95,2 71,0 48,2 47,5 95,7 190,9
41. 35 Hicks, DavidDavid Hicks USA 72,5 49,6 43,0 92,6 72,0 48,9 46,5 95,4 71,5 48,9 46,0 94,9 190,3
42. 40 Gellér, LászlóLászló Gellér Węgry 74,0 (u) 51,7 12,0 63,7 74,5 52,4 45,5 97,9 72,0 49,6 42,0 91,6 189,5
43. 41 Lien, KaareKaare Lien Kanada 72,0 48,9 45,0 93,9 72,0 48,9 45,5 94,4 69,0 45,7 44,5 90,2 188,3
44. 14 Egger, WilhelmWilhelm Egger Austria 71,5 48,2 43,5 91,7 71,0 47,5 47,0 94,5 71,5 48,9 44,0 92,9 187,4
45. 5 Witke, RyszardRyszard Witke Polska 67,0 42,7 40,5 83,2 73,5 51,0 43,5 94,5 72,0 49,6 42,0 91,6 186,1
46. 18 De Zordo, BrunoBruno De Zordo Włochy 68,5 44,5 44,0 88,5 71,0 47,5 40,0 87,5 72,0 49,6 47,0 96,6 185,1
47. 6 Oman, MiroMiro Oman Jugosławia 70,0 46,3 47,0 93,3 69,0 45,1 42,5 87,6 65,0 40,9 44,0 84,9 180,9
48. 36 Scheidegger, UeliUeli Scheidegger Szwajcaria 72,0 48,9 40,5 89,4 68,5 44,5 42,5 87,0 64,0 39,7 37,0 76,7 176,4
49. 26 Jemc, BožoBožo Jemc Jugosławia 70,0 46,3 43,5 89,8 66,5 42,1 39,0 81,1 68,0 44,5 42,0 86,5 176,3
50. 24 Eržen, PeterPeter Eržen Jugosławia 70,5 46,9 43,0 89,9 71,0 (u) 47,5 11,0 58,5 67,5 43,9 40,5 84,4 174,3
51. 12 Zehnder, JosefJosef Zehnder Szwajcaria 69,0 45,1 43,0 88,1 66,0 (u) 41,5 4,0 45,5 66,0 42,1 41,5 83,6 171,7
52. 34 Csávás, LászlóLászló Csávás Węgry 66,0 41,5 39,0 80,5 69,0 45,1 41,0 86,1 67,0 43,3 41,5 84,8 170,9
53. 31 McInnes, JohnJohn McInnes Kanada 62,0 36,7 40,0 76,7 65,5 40,9 42,0 82,9 65,0 40,9 42,5 83,4 166,3
– 22 Gartrell, FrankFrank Gartrell Kanada DNS DNS DNS –

Konkurs indywidualny na skoczni K-81 (09.02.1964)[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Nr startowy
[39] 		Zawodnik Państwo I seria[36] II seria[37] III seria[38] Nota łączna
[35]
Odległość Nota Odległość Nota Odległość Nota
Skok Styl Suma Skok Styl Suma Skok Styl Suma
1. 42 Engan, ToralfToralf Engan Norwegia 93,5 59,2 55,5 114,7 90,5 60,0 56,0 116,0 73,0 42,4 46,5 88,9 230,7
2. 47 Kankkonen, VeikkoVeikko Kankkonen Finlandia 95,5 62,4 56,5 118,9 90,5 60,0 50,0 110,0 88,0 (u) 61,6 24,0 85,6 228,9
3. 24 Brandtzæg, TorgeirTorgeir Brandtzæg Norwegia 92,0 57,1 52,0 109,1 90,0 59,2 54,0 113,2 87,0 60,0 54,0 114,0 227,2
4. 52 Bokeloh, DieterDieter Bokeloh Niemcy 92,0 57,1 51,0 108,1 83,0 50,0 49,5 99,5 83,5 55,0 51,5 106,5 214,6
5. 50 Sjöberg, KjellKjell Sjöberg Szwecja 90,0 54,3 49,5 103,8 82,0 48,8 50,0 98,8 85,0 57,1 53,5 110,6 214,4
6. 13 Iwannikow, AleksandrAleksandr Iwannikow ZSRR 90,0 54,3 52,5 106,8 81,5 48,2 51,0 99,2 83,5 55,0 51,5 106,5 213,3
7. 32 Recknagel, HelmutHelmut Recknagel Niemcy 89,0 53,0 54,0 107,0 86,5 54,3 51,5 105,8 78,0 48,2 50,0 98,2 212,8
8. 15 Neuendorf, DieterDieter Neuendorf Niemcy 92,5 57,8 52,0 109,8 84,5 51,8 51,0 102,8 83,0 54,3 47,5 101,8 212,6
9. 51 Przybyła, JózefJózef Przybyła Polska 92,0 57,1 49,0 106,1 87,5 55,7 49,5 105,2 74,5 44,0 44,5 88,5 211,3
10. 33 Motejlek, DaliborDalibor Motejlek Czechosłowacja 90,5 55,0 51,5 106,5 84,5 51,8 50,5 102,3 80,0 50,6 49,0 99,6 208,8
11. 43 Kasaya, YukioYukio Kasaya Japonia 87,0 50,6 51,0 101,6 86,0 53,6 51,5 105,1 70,0 39,4 46,5 85,9 206,7
12. 8 Egger, WilhelmWilhelm Egger Austria 86,5 50,0 50,0 100,0 87,0 55,0 51,0 106,0 80,5 51,2 47,5 98,7 206,0
13. 41 Aimoni, GiacomoGiacomo Aimoni Włochy 88,0 51,8 50,5 102,3 86,0 53,6 50,0 103,6 79,0 49,4 48,0 97,4 205,9
14. 29 Halonen, NiiloNiilo Halonen Finlandia 88,0 51,8 54,0 105,8 83,0 50,0 50,0 100,0 78,0 48,2 48,0 96,2 205,8
15. 31 Wala, PiotrPiotr Wala Polska 86,5 50,0 47,0 97,0 88,0 56,4 49,5 105,9 80,0 50,6 49,0 99,6 205,5
16. 6 Wirkola, BjørnBjørn Wirkola Norwegia 85,0 48,2 51,0 99,2 85,0 52,4 52,5 104,9 78,0 48,2 51,0 99,2 204,1
17. 35 Leodolter, OttoOtto Leodolter Austria 87,0 50,6 50,5 101,1 85,0 52,4 50,5 102,9 73,5 42,9 46,0 88,9 204,0
18. 46 Preiml, BaldurBaldur Preiml Austria 84,5 47,6 48,5 96,1 87,0 55,0 51,0 106,0 78,0 48,2 49,0 97,2 203,2
19. 14 Hubač, ZbyněkZbyněk Hubač Czechosłowacja 88,0 51,8 50,5 102,3 83,0 50,0 49,5 99,5 80,0 50,6 49,0 99,6 201,9
20. 9 Kowalenko, PiotrPiotr Kowalenko ZSRR 87,0 50,6 48,5 99,1 81,5 48,2 48,0 96,2 81,0 51,8 50,5 102,3 201,4
21. 2 Munk, Karl-HeinzKarl-Heinz Munk Niemcy 91,5 (u) 56,4 18,0 74,4 87,0 55,0 49,5 104,5 80,0 50,6 45,5 96,1 200,6
22. 38 Matouš, JosefJosef Matouš Czechosłowacja 85,0 48,2 48,0 96,2 88,5 57,1 47,0 104,1 79,5 (u) 50,0 13,0 63,0 200,3
23. 16 Hyytiä, EnsioEnsio Hyytiä Finlandia 87,0 50,6 51,0 101,6 80,0 46,4 48,0 94,4 76,5 46,4 50,5 96,9 198,5
24. 25 Kotlarek, EugeneEugene Kotlarek USA 87,0 50,6 49,5 100,1 81,0 47,6 46,0 93,6 79,0 49,4 48,0 97,4 197,5
25. 23 Zandanel, NiloNilo Zandanel Włochy 87,5 51,2 49,5 100,7 81,5 48,2 48,5 96,7 70,0 39,4 44,5 83,9 197,4
26. 10 Sztolf, AndrzejAndrzej Sztolf Polska 85,0 48,2 48,5 96,7 82,0 48,8 47,5 96,3 79,5 50,0 49,5 99,5 196,2
27. 27 Cakadze, KobaKoba Cakadze ZSRR 87,0 50,6 48,5 99,1 80,5 47,0 49,5 96,5 75,5 45,2 49,5 94,7 195,6
28. 12 Yggeseth, TorbjørnTorbjørn Yggeseth Norwegia 85,0 48,2 48,5 96,7 82,0 48,8 50,0 98,8 74,0 43,4 48,0 91,4 195,5
29. 36 Elimä, KurtKurt Elimä Szwecja 89,5 53,6 46,5 100,1 81,5 48,2 47,0 95,2 74,0 43,4 46,5 89,9 195,3
29. 4 Hicks, DavidDavid Hicks USA 84,0 47,0 46,5 93,5 85,0 52,4 46,5 98,9 79,0 49,4 47,0 96,4 195,3
31. 7 Immonen, AnteroAntero Immonen Finlandia 86,0 49,4 49,5 98,9 80,0 46,4 49,5 95,9 76,5 46,4 48,5 94,9 194,8
32. 17 Martinsson, OlleOlle Martinsson Szwecja 80,5 42,9 45,0 87,9 84,0 51,2 48,5 99,7 76,0 45,8 48,0 93,8 193,5
33. 11 Samuelstuen, AnstenAnsten Samuelstuen USA 81,5 44,0 49,0 93,0 80,5 47,0 49,0 96,0 73,5 42,9 48,0 90,9 189,0
34. 40 Gellér, LászlóLászló Gellér Węgry 87,0 (u) 50,6 15,0 65,6 82,0 48,8 46,5 95,3 77,5 47,6 44,5 92,1 187,4
35. 19 Witke, RyszardRyszard Witke Polska 86,0 49,4 47,0 96,4 78,0 44,0 45,0 89,0 74,0 43,4 47,5 90,9 187,3
36. 22 Oman, MiroMiro Oman Jugosławia 80,5 42,9 46,5 89,4 79,0 45,2 47,0 92,2 76,0 45,8 47,5 93,3 185,5
37. 18 Shimura, NaokiNaoki Shimura Japonia 82,0 44,6 49,5 94,1 76,5 42,4 48,0 90,4 66,0 35,4 43,0 78,4 184,5
38. 39 Kamienski, NikołajNikołaj Kamienski ZSRR 79,0 41,4 48,0 89,4 79,5 45,8 48,5 94,3 73,0 42,4 47,5 89,9 184,2
39. 3 Eržen, PeterPeter Eržen Jugosławia 84,0 47,0 46,0 93,0 75,5 41,4 43,5 84,9 74,0 43,4 45,0 88,4 181,4
40. 28 Jemc, BožoBožo Jemc Jugosławia 82,0 44,6 45,0 89,6 79,5 45,8 45,5 91,3 73,0 42,4 42,5 84,9 180,9
41. 48 Balfanz, JohnJohn Balfanz USA 83,0 45,8 49,0 94,8 73,5 39,4 44,0 83,4 71,0 40,4 45,0 85,4 180,2
42. 49 Zajc, LudvikLudvik Zajc Jugosławia 84,0 47,0 44,5 91,5 78,5 44,6 44,0 88,6 67,0 36,4 42,5 78,9 180,1
43. 20 Lichtenegger, JosefJosef Lichtenegger Austria 77,5 (u) 39,9 9,0 48,9 87,0 55,0 47,0 102,0 68,0 37,4 40,5 77,9 179,9
44. 5 Etō, YōsukeYōsuke Etō Japonia 80,0 42,4 49,0 91,4 73,0 38,9 45,0 83,9 70,0 39,4 47,0 86,4 177,8
45. 44 Lien, KaareKaare Lien Kanada 83,5 46,4 45,0 91,4 73,0 38,9 45,0 83,9 62,0 32,0 42,0 74,0 175,3
46. 45 Schmid, HeribertHeribert Schmid Szwajcaria 78,0 40,4 44,5 84,9 78,5 44,6 45,5 90,1 64,0 33,6 44,0 77,6 175,0
47. 34 Kikuchi, SadaoSadao Kikuchi Japonia 78,5 40,9 46,5 87,4 74,5 40,4 47,0 87,4 70,0 39,4 47,5 86,9 174,8
48. 21 Zehnder, JosefJosef Zehnder Szwajcaria 80,0 42,4 46,5 88,9 73,0 (u) 38,9 9,0 47,9 68,0 37,4 46,0 83,4 172,3
49. 26 Csávás, LászlóLászló Csávás Węgry 75,0 37,4 44,0 81,4 74,0 39,9 44,0 83,9 71,0 40,4 45,5 85,9 169,8
50. 37 McInnes, JohnJohn McInnes Kanada 79,0 41,4 45,0 86,4 73,5 39,4 41,5 80,9 66,0 35,4 44,0 79,4 167,3
51. 30 Scheidegger, UeliUeli Scheidegger Szwajcaria 73,0 (u) 35,4 7,0 42,4 70,0 35,9 43,0 78,9 65,0 34,4 41,0 75,4 154,3
52. 1 Karlsson, HolgerHolger Karlsson Szwecja 73,0 35,4 40,0 75,4 64,5 31,2 44,5 75,7 73,0 (u) 42,4 12,0 54,4 151,1

Składy reprezentacji[edytuj | edytuj kod]

Poniżej znajduje się zestawienie wszystkich skoczków narciarskich, którzy wystartowali w konkursach Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964 w Innsbrucku. W statystykach zawodnicy uporządkowani zostali według państw, w barwach których startowali. Dodatkowo, dla zawodników, którzy wystartowali w zawodach na poprzednich igrzyskach, podano miejsca, które w nich uzyskali.

W porównaniu z igrzyskami w Squaw Valley, w zawodach olimpijskich w Innsbrucku wzięli udział reprezentanci Czechosłowacji i Jugosławii, natomiast nie uczestniczyli w nich skoczkowie z Islandii i Francji. Były to pierwsze od igrzysk w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku zawody olimpijskie bez skoczków francuskich[40][41][42][43][44].

Zawodnik Data urodzenia Miejsce na ZIO 1960 Miejsca na ZIO 1964 Źródło
ind. normalna ind. duża
 Austria (4)
Wilhelm Egger 7 października 1932 34 44 12 [45]
Otto Leodolter 18 marca 1936 3 28 17 [46]
Josef Lichtenegger 13 listopada 1937 – 11 43 [47]
Baldur Preiml 8 lipca 1939 – 13 18 [48]
 Czechosłowacja (3)
Zbyněk Hubač 1 września 1940 – 30 19 [49]
Josef Matouš 6 stycznia 1942 – 4 22 [50]
Dalibor Motejlek 17 kwietnia 1942 – 19 10 [51]
 Finlandia (4)
Niilo Halonen 25 grudnia 1940 2 14 14 [52]
Ensio Hyytiä 24 marca 1938 – 20 23 [53]
Antero Immonen 15 grudnia 1935 – 31 31 [54]
Veikko Kankkonen 5 stycznia 1940 40 1 2 [55]
 Japonia (4)
Yōsuke Etō 10 maja 1934 25 27 44 [56]
Yukio Kasaya 17 sierpnia 1943 – 23 11 [57]
Sadao Kikuchi 24 lipca 1933 15 26 47 [58]
Naoki Shimura 27 listopada 1941 – 40 37 [59]
Jugosławia (4)
Peter Eržen 13 grudnia 1941 – 50 39 [60]
Božo Jemc 10 marca 1940 – 49 40 [61]
Miro Oman 11 stycznia 1936 – 47 36 [62]
Ludvik Zajc 21 stycznia 1943 – 39 42 [63]
Kanada Kanada (3)
Frank Gartrell brak danych – DNS –
Kaare Lien 9 listopada 1935 – 43 45 [64]
John McInnes 7 lipca 1939 – 53 50 [65]
Niemcy (5)
Dieter Bokeloh 28 stycznia 1942 – – 4 [66]
Max Bolkart 29 lipca 1932 6 37 – [67]
Karl-Heinz Munk 11 grudnia 1939 – 9 21 [68]
Dieter Neuendorf 7 lipca 1940 – 5 8 [69]
Helmut Recknagel 20 marca 1937 1 6 7 [70]
 Norwegia (5)
Torgeir Brandtzæg 6 października 1941 – 3 3 [71]
Toralf Engan 1 października 1936 – 2 1 [72]
Hans Olav Sørensen 16 listopada 1942 – 8 – [73]
Bjørn Wirkola 4 sierpnia 1943 – – 16 [74]
Torbjørn Yggeseth 18 czerwca 1934 5 14 28 [75]
 Polska (5)
Antoni Łaciak 23 czerwca 1939 – 34 – [76]
Józef Przybyła 29 stycznia 1945 – 18 9 [77]
Andrzej Sztolf 9 czerwca 1941 – – 26 [78]
Piotr Wala 16 grudnia 1936 – 22 15 [79]
Ryszard Witke 9 listopada 1939 – 45 35 [80]
 Szwajcaria (3)
Ueli Scheidegger 22 lipca 1938 – 48 51 [81]
Heribert Schmid 8 września 1941 – 25 46 [82]
Josef Zehnder 25 marca 1944 – 51 48 [83]
 Szwecja (4)
Kurt Elimä 24 sierpnia 1939 – 7 29 [84]
Holger Karlsson 3 lutego 1935 – 35 52 [85]
Olle Martinsson 21 marca 1944 – 32 32 [86]
Kjell Sjöberg 11 maja 1937 45 33 5 [87]
 Stany Zjednoczone (4)
John Balfanz 23 czerwca 1940 – 10 41 [88]
David Hicks 15 grudnia 1945 – 41 29 [89]
Eugene Kotlarek 31 marca 1940 42 14 24 [90]
Ansten Samuelstuen 7 maja 1929 7 24 33 [91]
 Węgry (2)
László Csávás 19 września 1934 – 52 49 [92]
László Gellér 5 sierpnia 1944 – 42 34 [93]
 Włochy (3)
Giacomo Aimoni 23 grudnia 1939 – 28 13 [94]
Bruno De Zordo 18 listopada 1941 – 46 – [95]
Nilo Zandanel 8 listopada 1937 36 37 25 [96]
 ZSRR (5)
Koba Cakadze 19 sierpnia 1934 9 – 27 [97]
Aleksandr Iwannikow 23 stycznia 1945 – 17 6 [98]
Nikołaj Kamienski 17 października 1931 4 21 38 [99]
Piotr Kowalenko 10 października 1942 – 12 20 [100]
Nikołaj Szamow 22 sierpnia 1936 10 36 – [101]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W tym 57 zawodników, którzy wystąpili w przynajmniej jednej konkurencji, oraz Frank Gartrell, który był zgłoszony do zawodów, jednak w nich nie wystartował.
  2. ↑ W tabeli podano rekordy skoczni, które obowiązywały przed rozpoczęciem igrzysk olimpijskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-31)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j Adam Bucholz: Do trzech razy... – Innsbruck 1964. skijumping.pl, 26 grudnia 2013. [dostęp 2016-12-25].
  3. ↑ Distancia de Innsbruck a Seefeld in Tirol. distanciasentreciudades.com. [dostęp 2016-12-25]. (hiszp.).
  4. ↑ About FIS - FIS Organisation: Congress Information 23rd Madrid (SPA) 1961. fis-ski.com. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  5. ↑ Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1960: 28.02.1960 – Squaw Valley (USA) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  6. ↑ About FIS - FIS Organisation: Congress Information 34th Sydney (AUS) 1983. fis-ski.com. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  7. ↑ Mistrzostwa Świata 1962: 21.02.1962 – Zakopane (Polska) K-70. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  8. ↑ Mistrzostwa Świata 1962: 25.02.1962 – Zakopane (Polska) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  9. ↑ Wolfgang Friedl, Bertl Neumann: Offizieller Bericht der IX. OIympischen Winterspiele Innsbruck 1964. Veranstaltungsplan der Probebewerbe in den Jahren 1961 bis 1964. Wiedeń: Österreichischer Bundesverlag für Unterricht, Wissenschaft und Kunst, 1967, s. 68. [dostęp 2016-12-25]. (niem.).
  10. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1963/1964: Klasyfikacja indywidualna. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  11. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1963/1964: 29.12.1963 – Oberstdorf (RFN) K-74. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  12. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1963/1964: 01.01.1964 – Garmisch-Partenkirchen (RFN) K-80. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  13. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1963/1964: 05.01.1964 – Innsbruck (Austria) K-81. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  14. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1963/1964: 06.01.1964 – Bischofshofen (Austria) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  15. ↑ Innsbruck AUT 1964.01.05 TCS Deutsch Oesterreichischen Springertournee. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-12-25].
  16. ↑ a b c d Bergisel, Innsbruck. skisprungschanzen.com. [dostęp 2016-12-25].
  17. ↑ Ljubljana JUG 1964.01.09 MiKS Memorial Branka Bozicka. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-12-25].
  18. ↑ Semmering AUT 1964.01.11 MiKS International Competition Ski Jumping. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-12-25].
  19. ↑ Le Brassus SUI 1964.01.19 ZwLeB Concours international. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-12-25].
  20. ↑ Cortina d’Ampezzo ITA 1964.01.19 CoTr Campari Trophy / Cortina Trophy / Cortina Grand Prix. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-12-25].
  21. ↑ Paweł Stawowczyk, Jarosław Gracka: Zasady punktacji poszczególnych konkursów. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  22. ↑ Bartłomiej Boczek: Zasady oceniania skoku. skijumping.pl, 25 lutego 2002. [dostęp 2016-12-25].
  23. ↑ Wolfgang Friedl, Bertl Neumann: Offizieller Bericht der IX. OIympischen Winterspiele Innsbruck 1964. Programm der Spiele (Artikel 30 der IOC-Regeln). Wiedeń: Österreichischer Bundesverlag für Unterricht, Wissenschaft und Kunst, 1967, s. 22–23. [dostęp 2016-12-25]. (niem.).
  24. ↑ Wolfgang Friedl, Bertl Neumann: Offizieller Bericht der IX. OIympischen Winterspiele Innsbruck 1964. Das Olympiaprogramm, aufgeteilt nach Tagen. Wiedeń: Österreichischer Bundesverlag für Unterricht, Wissenschaft und Kunst, 1967, s. 25. [dostęp 2016-12-25]. (niem.).
  25. ↑ a b Casino Arena, Seefeld. skisprungschanzen.com. [dostęp 2016-12-25].
  26. ↑ Wolfgang Friedl, Bertl Neumann: Offizieller Bericht der IX. OIympischen Winterspiele Innsbruck 1964. Skisprungbewerbe. Umbau der Normalschanze. Wiedeń: Österreichischer Bundesverlag für Unterricht, Wissenschaft und Kunst, 1967, s. 114. [dostęp 2016-12-25]. (niem.).
  27. ↑ a b Wolfgang Friedl, Bertl Neumann: Offizieller Bericht der IX. OIympischen Winterspiele Innsbruck 1964. Skisprungbewerbe. Umbau der Bergiselschanze als Spezialsprungschanze. Wiedeń: Österreichischer Bundesverlag für Unterricht, Wissenschaft und Kunst, 1967, s. 112. [dostęp 2016-12-25]. (niem.).
  28. ↑ a b Wolfgang Friedl, Bertl Neumann: Offizieller Bericht der IX. OIympischen Winterspiele Innsbruck 1964. Skisprungbewerbe. Jury, Sprungrichter, Weitenmesser, Ordnungsdienst. Wiedeń: Österreichischer Bundesverlag für Unterricht, Wissenschaft und Kunst, 1967, s. 116. [dostęp 2016-12-25]. (niem.).
  29. ↑ a b c Wolfgang Friedl, Bertl Neumann: Offizieller Bericht der IX. OIympischen Winterspiele Innsbruck 1964. Skisprungbewerbe. Spezialsprunglauf, Kleine Schanze – 21. Jänner 1964, 16.30 Uhr – Seefeld. Wiedeń: Österreichischer Bundesverlag für Unterricht, Wissenschaft und Kunst, 1967, s. 117–119. [dostęp 2016-12-25]. (niem.).
  30. ↑ a b Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games: Men’s Normal Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-03)]. (ang.).
  31. ↑ a b Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games: Men’s Normal Hill, Individual Jump 2. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-03)]. (ang.).
  32. ↑ a b c Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games: Men’s Normal Hill, Individual Jump 3. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-03)]. (ang.).
  33. ↑ a b c Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games: Men’s Normal Hill, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-29)]. (ang.).
  34. ↑ Mistrzowie olimpijscy. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-12-25].
  35. ↑ a b c Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games: Men’s Large Hill, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-14)]. (ang.).
  36. ↑ a b Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games: Men’s Large Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-03)]. (ang.).
  37. ↑ a b Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games: Men’s Large Hill, Individual Jump 2. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-03)]. (ang.).
  38. ↑ a b Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games: Men’s Large Hill, Individual Jump 3. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-03)]. (ang.).
  39. ↑ Wolfgang Friedl, Bertl Neumann: Offizieller Bericht der IX. OIympischen Winterspiele Innsbruck 1964. Skisprungbewerbe. Spezialsprunglauf, Große Schanze – 9. Februar 1964, 15.47 Uhr – Bergisel. Wiedeń: Österreichischer Bundesverlag für Unterricht, Wissenschaft und Kunst, 1967, s. 119–121. [dostęp 2016-12-25]. (niem.).
  40. ↑ Ski Jumping at the 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-21)]. (ang.).
  41. ↑ Ski Jumping at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-24)]. (ang.).
  42. ↑ Ski Jumping at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-24)]. (ang.).
  43. ↑ Ski Jumping at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  44. ↑ Ski Jumping at the 1936 Garmisch-Partenkirchen Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-01)]. (ang.).
  45. ↑ Willi Egger Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)]. (ang.).
  46. ↑ Otto Leodolter Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  47. ↑ Sepp Lichtenegger Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  48. ↑ Baldur Preiml Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  49. ↑ Zbyněk Hubač Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)]. (ang.).
  50. ↑ Josef Matouš Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  51. ↑ Dalibor Motejlek Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  52. ↑ Niilo Halonen Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
  53. ↑ Ensio Hyytiä Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  54. ↑ Antero Immonen Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  55. ↑ Veikko Kankkonen Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-15)]. (ang.).
  56. ↑ Yosuke Eto Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  57. ↑ Yukio Kasaya Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  58. ↑ Sadao Kikuchi Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-26)]. (ang.).
  59. ↑ Naoki Shimura Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  60. ↑ Peter Eržen Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  61. ↑ Božo Jemc Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  62. ↑ Miro Oman Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  63. ↑ Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  64. ↑ Kaare Lien Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-12)]. (ang.).
  65. ↑ John McInnes Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-12)]. (ang.).
  66. ↑ Dieter Bokeloh Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
  67. ↑ Max Bolkart Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
  68. ↑ Karl-Heinz Munk Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  69. ↑ Dieter Neuendorf Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  70. ↑ Helmut Recknagel Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-02)]. (ang.).
  71. ↑ Torgeir Brandtzæg Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  72. ↑ Toralf Engan Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-16)]. (ang.).
  73. ↑ Hans Olav Sørensen Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  74. ↑ Bjørn Wirkola Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-24)]. (ang.).
  75. ↑ Torbjørn Yggeseth Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  76. ↑ Antoni Łaciak Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  77. ↑ Józef Przybyła Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  78. ↑ Andrzej Sztolf Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  79. ↑ Piotr Wala Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  80. ↑ Ryszard Witke Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  81. ↑ Ueli Scheidegger Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  82. ↑ Heribert Schmid Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  83. ↑ Josef Zehnder Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-18)]. (ang.).
  84. ↑ Kurt Elimä Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  85. ↑ Holger Karlsson Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-14)]. (ang.).
  86. ↑ Olle Martinsson Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  87. ↑ Kjell Sjöberg Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  88. ↑ John Balfanz Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-04)]. (ang.).
  89. ↑ David Hicks Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-04)]. (ang.).
  90. ↑ Gene Kotlarek Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-04)]. (ang.).
  91. ↑ Ansten Samuelstuen Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-17)]. (ang.).
  92. ↑ László Csávás Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (ang.).
  93. ↑ László Gellér Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  94. ↑ Giacomo Aimoni Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  95. ↑ Bruno De Zordo Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  96. ↑ Nilo Zandanel Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-07)]. (ang.).
  97. ↑ K'oba Ts'akadze Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  98. ↑ Aleksandr Ivannikov Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  99. ↑ Nikolay Kamensky Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  100. ↑ Pyotr Kovalenko Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  101. ↑ Nikolay Shamov Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-14)]. (ang.).
Dyscypliny na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Innsbruck 1964

Flaga olimpijska

Skoki narciarskie na zimowych igrzyskach olimpijskich

Skoki narciarskie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Skoki_narciarskie_na_Zimowych_Igrzyskach_Olimpijskich_1964&oldid=72953940”