Skrucha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alegoria próżności i skruchy (1616) Cornelis van Haarlem, Muzeum w Strasburgu.

Skrucha – refleksja nad własnym zachowaniem i poczucie żalu za złe czyny. Zwykle wiąże się z postanowieniem zmiany i prowadzenia bardziej odpowiedzialnego życia. Może stanowić jeden z elementów psychoterapii.

Wymiar religijny[edytuj | edytuj kod]

W wielu religiach, jak np. w chrześcijaństwie, jest to warunek odpuszczenia grzechów.

W Kościele katolickim skrucha często wiąże się z wyznaniem grzechów podczas spowiedzi – żal za grzechy jest jednym z pięciu warunków jej dobrego odprawienia[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]