Skrzyp zimowy
,_jard%C3%ADn_bot%C3%A1nico_alpino-%C3%A1rtico,_Troms%C3%B8,_Noruega,_2019-09-04,_DD_81.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
skrzyp zimowy |
| Nazwa systematyczna | |
| {{{nazwa łacińska}}} L. Sp. pl. 2:1062. 1753[1] | |
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) – gatunek należący do rodziny skrzypowatych. Występuje w Europie, Azji, Ameryce Północnej, w mniejszym stopniu w Ameryce Południowej[1]. W Polsce dość pospolity aż po regiel górny[4].
Morfologia
Roślina trwała o wysokości od 40 do 125 cm. Pęd płonny o wielkim przewodzie powietrznym w środku, szarozielony, pojedynczy, bardzo szorstki, o 8-20 płaskich żeberkach. Pochwy przylegające, walcowate, dołem z czarnym paskiem, o ząbkach błoniastych zwykle łatwo odpadających[4]. Pęd zarodnionośny takiej samej wysokości, zakończony krótkim i spiczastym kłosem[5].
Biologia i ekologia
Rośnie na wilgotnych łąkach i w podmokłych lasach o przepuszczalnym podłożu. Zarodnikuje od lipca do września[5].
Przypisy
- ↑ a b Equisetum hyemale. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2013-04-24]. (ang.).
- ↑ Jean-Michel Guillon. Phylogeny of horsetails (Equisetum) based on the chloroplast rps4 gene and adjacent noncoding sequences. „Systematic Botany”. 29 (2), s. 251–259, 2004. DOI: 10.1600/036364404774195467. (ang.).
- ↑ The Plant List. [dostęp 2013-04-24].
- ↑ a b Szafer, Kulczyński, Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969, s. 244.
- ↑ a b Świat roślin, skał i minerałów. Martin Červenka, Viera Feráková, Milan Háber, Jaroslav Kresánek, Libuše Paclová, Vojtech Peciar, Ladislav Šomšák. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1982. ISBN 83-09-00462-1
Bibliografia
- Bolesław Broda, Jakub Mowszowicz Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1973.