Smolińcy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Smolińcyplemię połabskie zamieszkujące tereny w rejonie dzisiejszego Parchim i Friedrichsruhe. Należeli do Związku obodryckiego.

Wzmiankowani w Annales Regni Francorum po raz pierwszy w 808 jako Smeldingos i w 809 jako Smeldingorumi przy okazji opisu próby podporządkowania ich przez księcia Obodrytów Drożka. W 809 wzmiankowani w Chronicon Moissiacense jako Semeldinc. Od północy graniczyli z nimi Bytyńcy. Centrum polityczne Smolińców znajdowało się w grodzie określonym w Chronicon Anianense w 809 roku jaka Connoburg. Ich grody znajdowały się m.in. w dzisiejszym Menkendorf[1] i Friedrichsruhe[2].

W 808 roku Duńczycy pod przywództwem Godfreda i Wieleci najechali na ziemie Obodrytów. Na skutek najazdu plemiona Smolińców oraz Glinianie (Linian) odłączyły się od Związku Obodrzyckiego, a władca Obodrzyców Drożko uciekł. Drożko po powrocie na tereny obodrzyckie w 809 przystąpił przy pomocy posiłków saskich do ponownego przywrócenia zwierzchności obodrzyckiej nad plemieniem Smolińców. Zapewniwszy sobie neutralność ze strony Godfreda, zawarłszy z nim pokój i dawszy mu jako zakładnika własnego syna[3]), przystąpił do uwieńczonego sukcesem oblężenia głównego grodu Smolińców, Connoburga. Doszło również do wyprawy odwetowej na Wieletów. W wyniku tych działań zarówno Smolińcy, jak i Glinianie ponownie dostali się pod zwierzchnictwo Związku obodryckiego.

Przypuszczalnie Smolińcy utracili swoją odrębność na rzecz Obodrytów. Nie zostali wymordowani, a izolacja osad spowodowała, że zachowali swoją odrębność i tożsamość do XVIII wieku[potrzebny przypis].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Fred Ruchhöft: Vom slawischen Stammesgebiet zur deutschen Vogtei. Die Entwicklung der Territorien in Ostholstein, Lauenburg, Mecklenburg und Vorpommern im Mittelalter. (= Archäologie und Geschichte im Ostseeraum. Bd. 4). Leidorf, Rahden (Westfalen) 2008, ISBN 978-3-89646-464-4.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zuerst Georg Christian Friedrich Lisch : Die Burg Glaisin und die Connoburg. In: Jahrbücher des Vereins für Mecklenburgische Geschichte und Altertumskunde, Bd. 26 (1861), S. 196-212, hier S. 208.
  2. Fred Ruchhöft, Vom slawischen Stammesgebiet zur deutschen Vogtei; die Entwicklung der Territorien in Ostholstein, Lauenburg, Mecklenburg und Vorpommern im Mittelalter. (Archäologie und Geschichte im Ostseeraum, Band 4), Rahden/Westf. 2008 ISBN 978-3-89646-464-4, Seite 91
  3. A. Turasiewicz, Dzieje polityczne Obodrzyców: od IX wieku do utraty niepodległości w latach 1160–1164, Kraków 2004, s. 50.