Sobór św. Jerzego w Jurjewie-Polskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sobór św. Jerzego
собор Георгиевский
3310181000[1] z dnia 30.08.1960
sobór
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Rosja

Obwód

 włodzimierski

Miejscowość

Jurjew-Polskij

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

włodzimierska

Wezwanie

św. Jerzego

Wspomnienie liturgiczne

23 kwietnia/6 maja

Położenie na mapie obwodu włodzimierskiego
Mapa konturowa obwodu włodzimierskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jurjew-Polskij, sobór św. Jerzego”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Jurjew-Polskij, sobór św. Jerzego”
Ziemia56°29′47,5″N 39°40′48,1″E/56,496528 39,680028

Sobór św. Jerzegoprawosławny sobór w Jurjewie-Polskim.

Przez dłuższy czas historycy byli zdania, że sobór znajduje się na miejscu wcześniejszej drewnianej cerkwi św. Jerzego, wzniesionej w 1152 przez Jerzego Dołgorukiego, rozebranej w 1230 z powodu bardzo złego stanu technicznego. Obecnie badania archeologiczne dowiodły jednak, że świątynia ta znajdowała się w innym miejscu[2]. Sobór został zbudowany w latach 1230–1234[3]. Obiekt wzniesiono na tradycyjnym planie czworoboku, z jedną usytuowaną centralnie kopułą, bogato dekorując jego ściany zewnętrzne rzeźbami z motywami roślinnymi i zwierzęcymi[4] oraz scenami biblijnymi[5]. Była to ostatnia świątynia na ziemi włodzimierskiej wzniesiona przed najazdem mongolskim[6].

W 1460 doszło do zawalenia się dachu świątyni. Do Jurjewa-Polskiego przybył wówczas architekt Wasilij Jermolin, który przeprowadził odbudowę obiektu w formie możliwie zbliżonej do jego pierwotnego wyglądu[4]. Doszło jednak do zmiany proporcji świątyni i utraty przez nią wrażenia wyższej i lżejszej, jakie pierwotnie cechowało jej architekturę (analogicznie jak w przypadku np. cerkwi Opieki Matki Bożej na Nerli[7]. W kolejnych stuleciach część płaskorzeźb, które nie zostały odtworzone przez Jermolina, została zrekonstruowana[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Strona rejestru. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
  2. a b Георгиевский собор. [dostęp 2010-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-11)].
  3. A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.144
  4. a b A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.146
  5. A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.147
  6. A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.148
  7. A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., ss.146–147

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5