Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Dmitrowie
 5010045000[1] z dnia 30.08.1960
| |||||||||||||||||
| sobór parafialny | |||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
15/28 sierpnia | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu moskiewskiego  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||
 56°20′39,1″N 37°31′14,3″E/56,344194 37,520639
| |||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej – prawosławny sobór w Dmitrowie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Fundatorem soboru był książę Jurij Iwanowicz, brat Wasyla III. Budynek powstał najprawdopodobniej po 1510[2]. Wzorem dla twórców obiektu był Sobór Archangielski w kompleksie moskiewskiego Kremla[2]. Sobór jest budowlą dwukondygnacyjną, z przedsionkiem i prezbiterium wyraźnie niższymi niż zwieńczona pięcioma cebulastymi kopułami nawa. W bocznych ścianach obiektu zlokalizowano po dziesięć ostrołukowych okien (w grupach po dwa obok siebie), w górnych partiach umieszczono freski ze scenami biblijnymi, zaś ponad portalami prowadzącymi do soboru – płaskorzeźby ze scenami Ukrzyżowania oraz z postacią św. Jerzego nadnaturalnej wielkości[2].
W 1790 dokonano przebudowy dachu soboru[3], natomiast w latach 1823 i 1841 dobudowano do niego dwie nawy boczne, usytuowane od północy i od południa. W latach 1793–1796 wzniesiono również dzwonnicę soboru, nadbudowaną w 1820 (projekt M. Agafonowa, rozbudowa według planu A. Elkinskiego)[3].
We wnętrzu cerkwi znajduje się siedemnastowieczny ikonostas, w którym obok pierwotnie tworzących go ikon rozmieszczone zostały starsze wizerunki świętych oraz (w celu uzupełnienia kompozycji) ikony nowsze, z XIX wieku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5