Sobocisko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sobocisko
wieś
Ilustracja
Kościół Wniebowzięcia NMP
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

oławski

Gmina

Oława

Liczba ludności (III 2011)

473[2]

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-200[3]

Tablice rejestracyjne

DOA

SIMC

0879593

Położenie na mapie gminy wiejskiej Oława
Mapa konturowa gminy wiejskiej Oława, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sobocisko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Sobocisko”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Sobocisko”
Położenie na mapie powiatu oławskiego
Mapa konturowa powiatu oławskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sobocisko”
Ziemia50°57′52″N 17°11′30″E/50,964444 17,191667[1]

Sobociskowieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wzmiankowana w 1145 roku, gdy stanowiła własność klasztoru św. Wincentego na Ołbinie we Wrocławiu. Na terenie Sobociska u schyłku XIX w. odkryto celtyckie cmentarzysko szkieletowe, a także groby ciałopalne z okresu kultury łużyckiej oraz szkieletowe groby wczesnośredniowieczne. Sobocisko jest wsią, w której najdłużej na lewobrzeżnym Dolnym Śląsku odprawiane były polskie nabożeństwa. Ich likwidacja nastąpiła w 1842 r.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[4]:

  • kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Matki Bożej, zbudowany w stylu gotyckim w pierwszej połowie XIV wieku, przebudowany w 1708 r., i w latach 1959-1960. Wewnątrz m.in. gotyckie wsporniki, zworniki, manswerki okien i sakramentarium. W zakrystii płaskorzeźba Wniebowzięcia NMP z końca XV w[5].

inne zabytki:

  • dwa stare kamienne monolitowe krzyże, które opisywane są często jako tzw. krzyże pokutne (pojednania); jest to jednak tylko hipoteza nie poparta żadnymi dowodami lecz wyłącznie nieuprawnionym założeniem, że wszystkie stare kamienne monolitowe krzyże, są krzyżami pokutnymi (pojednania)[6]; w rzeczywistości powód fundacji krzyży może być różnoraki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 126011
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1184 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 135. [dostęp 2012-09-24].
  5. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 466.
  6. Arkadiusz Dobrzyniecki. Krzyże i kapliczki pokutne ziemi złotoryjskiej - historia pewnego mitu. „Pomniki Dawnego Prawa”. 11-12 (wrzesień-grudzień 2010), s. 32-37, 2010. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]