Solanka (zupa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Solanka z oliwkami
Solanka mięsna w barze ukraińskim Kalejdoskop w Krakowie.
Solanka mięsna w barze ukraińskim Kalejdoskop w Krakowie.

Solanka[1] (ros. солянка) – tradycyjne danie kuchni rosyjskiej i ukraińskiej, gęsta zupa, ugotowana na mięsnym, rybnym bądź grzybowym rosole z dodatkiem aromatycznych przypraw ziołowych. Łączy w sobie cechy szczi i zupy ogórkowej. Solankę uważano za potrawę chłopską.

Początkowo solankę przyrządzano na wywarze rybnym bez dodatków. Z biegiem czasu zaczęto dodawać do niego różne składniki, w wyniku czego smak zupy wyostrzał się. Aromat dania wzmacniano także dzięki dodaniu do wywaru kwasu chlebowego, wody po kiszeniu, kiszonych ogórków, a także cytryny, oliwek lub kaparów[2].

Współcześnie w zależności od wywaru wyróżnia się solankę mięsną, rybną lub grzybową. Niezależnie od wersji zupa powinna mieć słono-kwaśny smak, uzyskiwany dzięki dodatkom. Koniecznie dodaje się także śmietanę i dużo przypraw, zwłaszcza pieprzu, pietruszki i kopru, zazwyczaj też kapustę. Główny składnik zupy powinien być złożony z kilku odmian, a więc w solance mięsnej stosuje się kilka gatunków mięs (obsmażonych, gotowanych, wędzonych) i wędlin (przeważnie parówki) oraz słoninę[3]. W solance rybnej stosuje się jednocześnie gotowaną, soloną i wędzoną rybę, najchętniej z ryb jesiotrowych[4]. Podobnie grzybowa solanka winna być sporządzona z kilku rodzajów grzybów w różnym stanie (kiszonych, suszonych, marynowanych)[5].

Oprócz Rosji zupa ta jest popularna w innych słowiańskich krajach byłego ZSRR, na Ukrainie i Białorusi, a także w tych byłych republikach ZSRR, gdzie są liczne diaspory Rosjan. Solanka była popularną zupą w restauracjach i stołówkach NRD[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Często stosowana nazwa soljanka jest niepoprawną transkrypcją z alfabetu rosyjskiego, gdyż rosyjskie я po л powinno się zapisywać jako a (zgodnie z zasadami Słownika języka polskiego), podobnie niepoprawny jest zapis solianka.
  2. О. В. Узун, Русский народ. Русская кухня, Москва 2007, s. 138. ISBN 978-5-373-00534-0.
  3. Е. В. Исаева, Борщи, супы, бульоны, Москва 2007, s. 65–70. ISBN 978-5-7905-5355-4.
  4. Е. В. Исаева, Борщи, супы, бульоны, Москва 2007, s. 84–86. ISBN 978-5-7905-5355-4.
  5. Борщи, супы, бульоны. Лучшие рецепты, ред. Ю. Н. Николаева, Москва 2010, s. 29–30. ISBN 978-5-7905-3630-4.
  6. Д. Кулистиков, Германия отмечает главный национальный праздник, Государственный интернет-канал "Россия".

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]