Songjiang (prowincja)
 Songjiang na mapie Chin z 1947 r. | |||||||||
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Songjiang – dawna chińska prowincja, istniejąca w latach 1947-1954 na obszarze Mandżurii.
W czerwcu 1947 roku rząd Republiki Chińskiej przeprowadził reformę administracyjną w Mandżurii. Obszar ten został podzielony na dziewięć prowincji: Liaoning, Andong, Liaobei, Jilin, Songjiang, Hejiang, Heilongjiang, Nenjiang i Xing’an[1].
Prowincja Songjiang obejmowała obszar 84 559 km², zamieszkany przez ponad 2,57 mln osób (stan na czerwiec 1948); dzieliła się na dwa miasta (Mudanjiang i Harbin) oraz 15 powiatów[2]. Jej stolicą było miasto Mudanjiang[3].
W 1949 roku przyłączono do niej tereny zlikwidowanej prowincji Hejiang[4].
W czerwcu 1954 roku prowincję zlikwidowano, a jej terytorium włączono do prowincji Heilongjiang[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Theodore Shabad: China's changing map: national and regional development, 1949-71. Taylor & Francis, 1972, s. 237.
- ↑ China handbook. Macmillan, 1950, s. 63.
- ↑ China handbook. Macmillan, 1957, s. 13.
- ↑ Chambers's encyclopædia. T. 8. G. Newnes, 1959, s. 233.
- ↑ Zhiyue Bo: Chinese provincial leaders: economic performance and political mobility since 1949. New York: M.E. Sharpe, 2002, s. 154. ISBN 0-7656-0916-9.