Sonja Nef

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sonja Nef
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1972
Heiden

Klub

SC Grub-Eggersriet

Debiut w PŚ

20.03 1993, Vemdalen
(22. miejsce – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

20.03 1993, Vemdalen
(22. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

6.01 1996, Maribor (2. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
brąz Salt Lake City 2002 Gigant
Mistrzostwa świata
złoto St. Anton 2001 Gigant
Puchar Świata
3. miejsce
2001/2002
Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce
2000/2001
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2000/2001
Mała Kryształowa Kula
2001/2002
2. miejsce
1999/2000
Strona internetowa

Sonja Nef (ur. 19 kwietnia 1972 w Heiden) – szwajcarska narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska, mistrzyni świata oraz dwukrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W zawodach Pucharu Świata Sonja Nef zadebiutowała 20 marca 1993 roku w Vemdalen, zajmując 22. miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie zdobyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwsze miejsce na podium wywalczyła 6 stycznia 1996 roku w Mariborze, gdzie była druga w gigancie. W zawodach tych rozdzieliła na podium dwie Niemki: Katję Seizinger i Martinę Ertl. W kolejnych latach wielokrotnie stawała na podium, odnosząc przy tym piętnaście zwycięstw. Dwukrotnie triumfowała w slalomie: 26 stycznia 1996 roku w Sestriere i 10 marca 2001 roku w Åre. Ponadto trzynaście razy była najlepsza w gigancie: 31 października 1999 roku w Tignes, 17 lutego w Åre, 11 marca w Sestriere, 16 listopada w Park City, 19 grudnia w Sestriere, 30 grudnia 2000 roku w Semmering, 6 stycznia w Mariborze, 21 stycznia w Cortina d’Ampezzo, 11 marca w Åre, 16 grudnia 2001 roku w Val d’Isère, 4 stycznia 2002 roku w Mariborze, 9 marca 2002 roku we Flachau oraz 4 stycznia 2003 roku w Bormio. Ostatni raz w najlepszej trójce zawodów tego cyklu znalazła się 29 listopada 2003 roku w Park City, zajmując drugie miejsce w slalomie.

Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2001/2002, który ukończyła na trzeciej pozycji, ulegając tylko Austriaczkom: Michaeli Dorfmeister i Renate Götschl. Szwajcarka dwukrotnie zwyciężała w klasyfikacji końcowej giganta, zdobywając Małą Kryształową Kulę w sezonach 2000/2001 i 2001/2002. W tej samej konkurencji była druga w sezonie 1999/2000, a w sezonie 2000/2001 drugie miejsce zajęła także w klasyfikacji slalomu. Najwięcej punktów, 1060, zgromadziła w sezonie 2000/2001, jednak w klasyfikacji generalnej była wtedy czwarta.

W lutym 1996 roku wystartowała w gigancie i slalomie na mistrzostwach świata w Sierra Nevada, jednak obu konkurencji nie ukończyła. Wystąpiła także na pięciu kolejnych edycjach tej imprezy, największy sukces osiągając podczas mistrzostw świata w St. Anton w 2001 roku, gdzie zwyciężyła w gigancie. Wyprzedziła tam Włoszkę Karen Putzer o 1,10 sekundy oraz Szwedkę Anję Pärson o 1,51 sekundy. Na tych samych mistrzostwach zajęła także siódme miejsce w slalomie. Była też między innymi szósta w slalomie i ósma w gigancie na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Sankt Moritz oraz ósma w gigancie podczas mistrzostw świata w Sestriere w 1997 roku.

Brała również udział w rozgrywanych w 1998 roku igrzyskach olimpijskich w Nagano, jednak udział w obu konkurencjach technicznych zakończyła w pierwszych przejazdach. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk olimpijskich w Salt Lake City Nef zdobyła brązowy medal w gigancie. Po pierwszym przejeździe zajmowała szóste miejsce, tracąc do prowadzącej Janicy Kostelić z Chorwacji 0,94 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała trzeci wynik, co dało jej trzeci łączny czas i miejsce na najniższym stopniu podium. Ostatecznie straciła 1,66 sekundy do Kostelić i 0,34 sekundy do drugiej na mecie Pärson. Dwa dni wcześniej wystartowała także w slalomie, w którym po pierwszym przejeździe była szósta. W drugim przejeździe Szwajcarka wypadła z trasy i ostatecznie nie była klasyfikowana.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym siedem złotych: w slalomie w latach 2000, 2001 i 2004 oraz gigancie w latach 1993, 2000, 2001 i 2002. W 2001 roku została wybrana sportsmenką roku w Szwajcarii[1]. W lutym 2006 roku ogłosiła zakończenie kariery. Przyczyną tej decyzji były kłopoty z biodrem oraz przewlekła kontuzja kolana[2].

W 2011 roku wyszła za mąż za Hansa Flatschera, z którym ma trójkę dzieci[3].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF1 19 lutego 1998 Japonia Nagano Slalom 1:32,40 - Niemcy Hilde Gerg
DNF1 20 lutego 1998 Japonia Nagano Gigant 2:50,59 - Włochy Deborah Compagnoni
DNF2 20 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Slalom 1:46,10 - Chorwacja Janica Kostelić
3. 22 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gigant 2:30,01 +1,66 Chorwacja Janica Kostelić

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF2 22 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Gigant 2:10,74 - Włochy Deborah Compagnoni
DNF1 24 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Slalom 1:31,46 - Szwecja Pernilla Wiberg
DNF1 5 lutego 1997 Włochy Sestriere Slalom 1:43,88 - Włochy Deborah Compagnoni
8. 9 lutego 1997 Włochy Sestriere Gigant 2:39,19 +2,45 Włochy Deborah Compagnoni
11. 11 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:08,54 +1,79 Austria Alexandra Meissnitzer
DNF2 13 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Slalom 1:33,97 - Australia Zali Steggall
7. 7 lutego 2001 Austria St. Anton Slalom 1:32,95 +2,24 Szwecja Anja Pärson
1. 9 lutego 2001 Austria St. Anton Gigant 2:19,01 - -
8. 13 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 2:30,97 +2,31 Szwecja Anja Pärson
6. 15 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Slalom 1:39,55 +1,51 Chorwacja Janica Kostelić
DNF2 8 lutego 2005 Włochy Bormio Gigant 2:13,63 - Szwecja Anja Pärson
DNF1 11 lutego 2005 Włochy Bormio Slalom 1:47,98 - Chorwacja Janica Kostelić

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

  1. Włochy Sestriere26 stycznia 1996 (slalom)
  2. Francja Tignes31 października 1999 (gigant)
  3. Szwecja Åre17 lutego 2000 (gigant)
  4. Włochy Sestriere11 marca 2000 (gigant)
  5. Stany Zjednoczone Park City16 listopada 2000 (gigant)
  6. Włochy Sestriere19 grudnia 2000 (gigant)
  7. Austria Semmering30 grudnia 2000 (gigant)
  8. Słowenia Maribor6 stycznia 2001 (gigant)
  9. Włochy Cortina d’Ampezzo21 stycznia 2001 (gigant)
  10. Szwecja Åre10 marca 2001 (slalom)
  11. Szwecja Åre11 marca 2001 (gigant)
  12. Francja Val d’Isère16 grudnia 2001 (gigant)
  13. Słowenia Maribor4 stycznia 2002 (gigant)
  14. Austria Flachau9 marca 2002 (gigant)
  15. Włochy Bormio4 stycznia 2003 (gigant)

15 zwycięstw (13 gigantów i 2 slalomy)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Słowenia Maribor6 stycznia 1996 (gigant) – 2. miejsce
  2. Włochy Cortina d’Ampezzo26 stycznia 1997 (gigant) – 3. miejsce
  3. Szwecja Åre28 stycznia 1998 (gigant) – 2. miejsce
  4. Słowenia Maribor2 stycznia 1999 (gigant) – 2. miejsce
  5. Szwecja Åre24 lutego 1999 (gigant) – 3. miejsce
  6. Słowenia Maribor5 stycznia 2000 (gigant) – 2. miejsce
  7. Włochy Sestriere9 grudnia 2000 (gigant) – 3. miejsce
  8. Austria Semmering28 grudnia 2000 (slalom) – 2. miejsce
  9. Niemcy Ofterschwang26 stycznia 2001 (slalom) – 3. miejsce
  10. Austria Sölden27 października 2001 (gigant) – 2. miejsce
  11. Stany Zjednoczone Copper Mountain21 listopada 2001 (gigant) – 3. miejsce
  12. Włochy Sestriere9 grudnia 2001 (slalom) – 3. miejsce
  13. Słowenia Maribor6 stycznia 2002 (slalom) – 3. miejsce
  14. Austria Saalbach-Hinterglemm13 stycznia 2002 (slalom) – 2. miejsce
  15. Szwecja Åre31 stycznia 2002 (gigant) – 3. miejsce
  16. Francja Val d’Isère12 grudnia 2002 (gigant) – 2. miejsce
  17. Stany Zjednoczone Park City29 listopada 2003 (slalom) – 2. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]