Sowica samotna
| Ninox burhani[1] | |
| Indrawan & Somadikarta, 2004 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
sowica samotna |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Sowica samotna[3] (Ninox burhani) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Występuje endemicznie w Indonezji. Jest znany tylko z trzech wysp w archipelagu Wysp Togian u wybrzeży Celebesu. Został naukowo opisany w 2004 r.
- Morfologia
- Długość ciała: około 25 cm[4]. Masa ciała dwóch zbadanych samców: 98–100 g[4]. Obie płcie są do siebie podobne[4].
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sowicę samotną za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). W 2006 r. liczebność populacji szacowano na 1500–7000 dorosłych osobników[5]. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[2]. Zagrożeniem dla gatunku jest utrata siedlisk spowodowana wycinką lasów dla celów rolniczych i pozyskiwania drewna[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ninox burhani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Ninox burhani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ieraglaucinae Bonaparte, 1854 - sowice (Wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-04].
- ↑ a b c Fjeldså, J. & J. S. Marks: Togian Boobook (Ninox burhani), version 1.0. [w:] Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie & E. de Juana, Editors) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2021-12-07]. (ang.).
- ↑ a b Species factsheet: Ninox burhani. BirdLife International. [dostęp 2020-08-04]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M. Indrawan, S. Somadikarta. A new hawk-owl from the Togian Islands, Gulf of Tomini, central Sulawesi, Indonesia. „Bull. B. O. C.”. 124, s. 160–171, 2004. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).