Spiskowa teoria dziejów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Spiskowa teoria dziejów – jedna z teorii spiskowych, według której od pewnego momentu w dziejach świata (zazwyczaj przyjmuje się koniec XVIII wieku) większość istotnych decyzji politycznych zapada zakulisowo, a widoczni dla ogółu władcy i przywódcy są jedynie marionetkami (a w najlepszym razie przedstawicielami) starających się pozostać w cieniu potężnych grup wpływu (np. magnaterii, plutokratów, masonów, Mędrców Syjonu, Iluminatów, Grupy Bilderberg, Opus Dei, służb specjalnych, biurokratów, reptilian itp.).

Wyrażenie "spiskowa teoria dziejów" bywa też używane w charakterze zwrotu retorycznego o wydźwięku pejoratywnym – mającego ukazać poglądy polityczne oponenta (niekoniecznie zgodne ze spiskową teorią dziejów w sensie ścisłym) jako oderwane od rzeczywistości i bazujące na fobiach.

Radykalne stanowisko w kwestii spiskowej teorii dziejów zajął Paweł Wieczorkiewicz[1]

>>Historyk, który mówi krytycznie o tak zwanej spiskowej teorii dziejów, jest historykiem niepoważnym, hołdującym historii dla idiotów lub prostaczków, którzy wierzą w to, co widzą w telewizji i czytają w gazetach. Jest bowiem historia prawdziwa i historia medialna, fasadowa. Ta prawdziwa w dużej mierze toczy się za kulisami. A za nimi działają przede wszystkim tajne służby.<<

Paweł Wieczorkiewicz: Łańcuch historii

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Paweł Wieczorkiewicz: Łańcuch historii, Łomianki, b.d, Wydawnictwo LTW, s.461, zob. także: Rzeczpospolita z dnia 27 marca 2009

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]