Spoidło Probsta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Spoidło Probsta (ang. commissure of Probst) – spoidło łączące jądro grzbietowe wstęgi bocznej (DNLL) z przeciwległym jądrem grzbietowym wstęgi bocznej. DNLL zawierają neurony GABA-ergiczne. Wykazano, że ich farmakologiczna blokada prowadzi do deficytów zdolności lokalizacji dźwięku w przestrzeni, podobny efekt osiągnięto przecinając spoidło Probsta u szczurów[1].

Opisał je jako pierwszy austriacki neuroanatom Moriz Probst, stąd nazwa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ito M, van Adel B, Kelly JB. Sound localization after transection of the commissure of Probst in the albino rat. „Journal of Neurophysiology”. 76 (5), s. 3493–502, 1996. PMID: 8930288.