Spółgłoska zwarta miękkopodniebienna dźwięczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spółgłoska zwarta miękkopodniebienna dźwięczna
Numer IPA 110
ɡ
Jednostka znakowa

ɡ

Unikod

U+0261

UTF-8 (hex)

c9 a1

Inne systemy
X-SAMPA g
Kirshenbaum g
IPA Braille
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarta miękkopodniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ɡ].

Artykulacja[edytuj | edytuj kod]

Opis[edytuj | edytuj kod]

W czasie artykulacji tej spółgoski:

Warianty[edytuj | edytuj kod]

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

  • wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, jest to wtedy spółgłoska zmiękczona (spalatalizowana): [ɡʲ]
  • przewężenie w gardle, jest to wtedy spółgłoska faryngalizowana: [ɡˤ]
  • zaokrąglenie warg, jest to wtedy spółgłoska labializowana: [ɡʷ]

Spółgłoska może być wymówiona:

Przykłady[edytuj | edytuj kod]