Spółgłoska zwarta nagłośniowa
| Numer IPA | 173 | |||
|---|---|---|---|---|
| ʡ | ||||
| Jednostka znakowa |
ʡ | |||
| Unikod |
U+02a1 | |||
| UTF-8 (hex) |
ca a1 | |||
| Inne systemy | ||||
| X-SAMPA | >\ | |||
| IPA Braille↗ | ⠦⠆ | |||
| Przykład | ||||
| informacje • pomoc | ||||
| ||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||||
Spółgłoska zwarta nagłośniowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [ʡ]
Artykulacja[edytuj | edytuj kod]
W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ʡ]:
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
- jest to spółgłoska nagłośniowa – fałdy nalewkowo-nagłośniowe zbliżają się do nagłośni.
- dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (plozji) – jest to spółgłoska zwarta.
- dźwięczność nie jest określona, ale zwykle wiązadła głosowe nie drgają, czyli spółgłoska ta jest bezdźwięczna. Wariant dźwięczny może stać się spółgłoską uderzeniową nagłośniową.
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
Głoska ta jest obca językom indoeuropejskim. Występuje w: