Stała logiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stała logiczna – obok zmiennych i ewentualnie znaków interpunkcyjnych jeden z typów wyrażeń słownika teorii logicznej[1].

Zbiór stałych logicznych wchodzących w skład słownika danej teorii logicznej określa się zwykle przez wyliczenie. Do stałych logicznych zaliczają się funktory prawdziwościowe, kwantyfikatory, znak należenia do zbioru znak deskrypcji, znak abstrakcji itp.[1]

Istniejące próby określenia jakichś wspólnych cech charakterystycznych dla stałych logicznych innych niż określenie ich przez podanie ich listy należą raczej do filozofii logiki niż do samej logiki – nie są więc to próby posługujące się sformułowaniami ścisłymi. Jedną z bardziej popularnych takich prób jest odwołanie się do faktu, że stałe logiczne występują w każdym języku, niezależnie od treści przeprowadzanych w nim rozważań[2][1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Witold Marciszewski: Stała logiczna. W: Mała encyklopedia logiki. Witold Marciszewski (red.). Wrocław; Warszawa; Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970, s. 273. OCLC 717421392.
  2. logiczna stała, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-03-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]