Stacja Narciarska Koninki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stacja Narciarska Koninki
Ilustracja
Główny budynek Stacji Narciarskiej Koninki
Lokalizacja
Państwo

 Polska

Region

województwo małopolskie

Pasmo górskie

Gorce

Miejscowość

Koninki

Wysokość maksymalna

964 m n.p.m.

Wysokość minimalna

655 m n.p.m.

Wysokość ośrodka

655 m n.p.m.

Wyciągi
Krzesełkowe

1

Talerzykowe

4

Całkowita przepustowość

1700 osób/godzinę

Trasy zjazdowe

     Trudne

2

     Łatwe

2

     Bardzo łatwe

1

Całkowita długość tras

2,38 km

Najdłuższa trasa

1,45 km

Trasy biegowe
Liczba

patrz obok

Pozostała infrastruktura
Operator

Ostoja Górska Koninki
mgr Józef Pasek

Naśnieżanie

TAK

Oświetlenie

TAK

Snowpark

TAK

Położenie na mapie gminy Niedźwiedź
Mapa konturowa gminy Niedźwiedź, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stacja Narciarska Koninki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Stacja Narciarska Koninki”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Stacja Narciarska Koninki”
Położenie na mapie powiatu limanowskiego
Mapa konturowa powiatu limanowskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Stacja Narciarska Koninki”
Ziemia49°34′31,1″N 20°04′01,8″E/49,575306 20,067167

Stacja Narciarska Koninkiośrodek narciarski w Gorcach na wschodnim zboczu góry Tobołów (994 m n.p.m.). Znajduje się na krańcu wsi Koninki, która jest przysiółkiem sołectwa Poręby Wielkiej w Gminie Niedźwiedź.

Narciarstwo i turystyka[edytuj | edytuj kod]

Kolej i Wyciągi[edytuj | edytuj kod]

Stacja narciarska Koninki dysponuje:

w dolnej części zbocza, na Polanie Hucisko (nazwa pochodzi od istniejącej tu w XVIII wieku huty szkła):

  • (II) wyciąg talerzykowy dla dzieci „Hutek” – o długości 50 m i praktycznie zerowej różnicy wysokości;
  • (III) wyciąg talerzykowy „Hucisko” – o długości 330 m i przepustowości 450 osób na godzinę.

w górnej części zbocza, na Polanie Starmaszka:

  • (IV) wyciąg talerzykowy „Starmaszka” – o długości 270 m i przepustowości 575 osób na godzinę;
  • (V) wyciąg talerzykowy „Gigant” – o długości 150 m;
  • oraz snowpark (w pobliżu górnej stacji wyciągu krzesełkowego).

Zjazdowe trasy narciarskie[edytuj | edytuj kod]

Stacja dysponuje ponad 2 km tras narciarskich:

  • (A) wzdłuż wyciągu krzesełkowego znajduje się główna trasa w górnej części niebieska, a w dolnej – czerwona o całkowitej długości 1400 m. Trasa ta jest reklamowana jako najdłuższa w Gorcach. Jest oświetlona na całej długości.
  • (B) teren dla dzieci wzdłuż wyciągu II, stopień trudności – zielony;
  • (C) na Polanie Hucisko, wzdłuż wyciągu III – pierwsza oświetlona trasa w ośrodku, czerwona, o długości 350 m;
  • (D) na Polanie Starmaszka, wzdłuż wyciągu IV, niebieska, o długości 200 m;
  • (E) jw., wzdłuż wyciągu V, niebieska, o długości 350 m.

Wyciąg krzesełkowy na Tobołów jest czynny przez cały rok, służy zarówno turystom jak i narciarzom. Poza sezonem – tylko dla grup turystycznych, po wcześniejszym umówieniu telefonicznym.

Trasa (A) jest homologowana przez FIS. Homologacja dotyczy slalomu i slalomu giganta dla obu płci i jest ważna do listopada 2022 roku[2].

Narciarskie trasy biegowe[edytuj | edytuj kod]

Najdłuższa trasa biegnie z Turbacza przez Obidowiec, Suhorę, Tobołów do Koninek.

Do ruchu narciarskiego dopuszczono również następujące trasy:

  • Koninki – Tobołów – Obidowiec – Stare Wierchy
  • Hucisko – Potok Olszowy – Tobołów – Czarne Błota – Poręba Górna
  • Hucisko – Potok Turbacz – Polana Szałasisko – Potok Olszowy
  • Suhora – Nowa Kopana Droga – Polana Młynarska
  • Hucisko – Pasieka – PotaszniaKopa
  • Potasznia – Kopa
  • Potasznia – Brukowana Droga – Przełęcz Borek.

Rowerowy freeride[edytuj | edytuj kod]

Ostatnio Tobołów stał się również jednym z ważniejszych ośrodków kolarstwa górskiego w Polsce. Na stokach Tobołowa i Tobołczyka poprowadzono kilka tras zjazdowych dla kolarzy górskich, którzy tutaj trenują m.in. zjazd na szybkość (freeride). Na trasach zamontowano drewniane pomosty do skoków, są naturalne terenowe „hopki” i inne typowe dla tego sportu terenowe przeszkody. Wyciąg krzesełkowy przewozi w górę również kolarzy z rowerami[3][4].

Ośrodek i pozostała infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

Stacja narciarska dysponuje również ośrodkiem wypoczynkowym (Ostoja Górska Koninki). Jest on wyposażony w 153 miejsca noclegowe[5].

Ponadto znajdują się tu:

  • punkt informacji turystycznej
  • trasy ski-turowe i biegowe
  • szkoła narciarska
  • wypożyczalnia i serwis sprzętu narciarskiego
  • parking
  • punkty gastronomiczne.

Stacja jest członkiem Stowarzyszenia Polskie stacje narciarskie i turystyczne[6].

Wyciągiem krzesełkowym wjeżdżają również na Tobołów astronomowie udający się do pracy w obserwatorium astronomicznym na Suhorze. Tędy również wędrują turyści w kierunku Gorczańskiego Parku Narodowego.

Z Koninek wiedzie najkrótsza droga (ok. 20 minut) Muzeum Biograficznego Władysława Orkana „Orkanówka” w Porębie Wielkiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. XX wieku w dolinie Potoku Olszowego, na krańcu wsi Koninki, w pobliżu Polany Hucisko (650 m n.p.m.) wybudowano duży ośrodek wczasowy Huty Lenina. Przy nim oddano do użytku w 1982 roku ośrodek narciarski z koleją krzesełkową na Tobołów i czterema wyciągami orczykowymi.

Obecnie właścicielem stacji jest Józef Pasek.

Przemiany w latach 2011–2012[edytuj | edytuj kod]

Corocznie odbywają się tutaj amatorskie ogólnopolskie zawody prowadzone przez Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. W styczniu 2011 roku została zorganizowana pierwsza spartakiada narciarsko-snowboardowa[7].

Przed sezonem 2011/2012 zainstalowano oświetlenie najdłuższej trasy A.

W sezonie 2011/2012 również Stacja Narciarska Zarabie Sport w Myślenicach stała się własnością Józefa Paska, dzięki czemu obie stacje od tego sezonu są objęte wspólnym karnetem. Od 18 grudnia 2012 roku jeden wspólny karnet obejmuje również trzeci ośrodek narciarski: Ski Lubomierz[8].

Konflikt ekologiczny[edytuj | edytuj kod]

Ekolodzy zarzucają właścicielowi ośrodka, że od września 2011 r. bez wymaganych prawem decyzji administracyjnych zrealizował przedsięwzięcie na zboczach góry Tobołów polegające na: nielegalnej wycince drzew, wykonaniu robót ziemnych związanych z profilowaniem trasy, wybudowaniu instalacji elektrycznej, wybudowaniu instalacji naśnieżania nartostrady, wybudowaniu instalacji oświetlenia nartostrady. Prace ziemne zniszczyły siedliska cennych przyrodniczo muraw i łąk, a funkcjonowanie wyciągu narciarskiego ze sztucznym oświetleniem i naśnieżanie powoduje m.in.: przecięcie jednego z głównych korytarzy ekologicznych Polski, zwiększenie poziomu hałasu – przepłoszenie zwierząt, negatywny wpływ na dobową rytmikę negatywny wpływ na ptaki zwłaszcza sowy, możliwość zaburzenia stosunków wodnych przez pobór wody do naśnieżania. W sierpniu 2012 r. Prokuratura Rejonowa w Limanowej skierowała do sądu akt oskarżenia przeciwko inwestorowi oskarżając go o popełnienie przestępstwa z art. 181 § 2 kk dotyczącego powodowania istotnej szkody w świecie roślin i zwierząt. Toczą się też postępowania administracyjne w sprawie ewentualnej samowoli budowlanej i szkody w środowisku[9].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marek Baran: Koleje linowe i wyciągi narciarskie w Polsce. Historia i dzień dzisiejszy. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński, 2010, s. 123. ISBN 978-83-7729-036-1.
  2. Lista homologacji FIS dla Tobołowa. [dostęp 2013-03-24].
  3. Koninki – raj dla rowerzystów. [dostęp 2011-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  4. Michał Chodkowski: Myślenice to wyzwanie. 2011-08-11. [dostęp 2012-02-13].
  5. Władysław Maciejczak: Mszana Dolna i okolice: Regionalny przewodnik monograficzny. Mszana Dolna. [dostęp 2012-07-10]. str. 196
  6. Stowarzyszenie Polskie stacje narciarskie i turystyczne
  7. Informacje na stronie internetowej ośrodka. [dostęp 2012-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-26)].
  8. Profil stacji narciarskiej Ski Lubomierz na Facebooku. [dostęp 2012-12-23].
  9. Tobołów – nieustanna jazda po przyrodzie Gorczańskiego Parku Narodowego [online], pracownia.org.pl [dostęp 2017-11-15] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]