Stafford Northcote

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stafford Northcote
Ilustracja
Portret autorstwa Edwina Longsdena Longa
Data i miejsce urodzenia

27 października 1818
Londyn

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1887
Londyn

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 3 sierpnia 1886
do 12 stycznia 1887

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

lord Salisbury

Następca

lord Rosebury

Stafford Henry Northcote, 1. hrabia Iddesleigh GCB (ur. 27 października 1818 w Londynie, zm. 12 stycznia 1887 tamże) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach lorda Derby’ego, lorda Beaconsfielda i lorda Salisbury’ego.

Wykształcenie odebrał w Eton College oraz w Balliol College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1843 r. został prywatnym sekretarzem przewodniczącego Zarządu Handlu Williama Ewarta Gladstone’a. Następnie był doradcą prawnym Zarządu. Był jednym z sekretarzy przy Wielkiej Wystawie Światowej 1851 r. W tym samym roku zmarł jego dziadek i Stafford odziedziczył tytuł 8. baroneta.

W 1855 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Dudley. Okręg ten reprezentował do 1857 r. Rok później wygrał wybory uzupełniające w okręgu Stamford. Od 1866 r. reprezentował okręg wyborczy North Devon.

Po powrocie Partii Konserwatywnej do władzy w 1866 r. został przewodniczącym Zarządu Handlu. W latach 1867-1868 był ministrem ds. Indii. W 1870 r. został prezesem Kompanii Zatoki Hudsona. Był jednym z komisarzy negocjujących w 1871 r. traktat waszyngtoński ze Stanami Zjednoczonymi. W 1874 r. został kanclerzem skarbu. W 1876 r. dodatkowo otrzymał stanowisko przewodniczącego Izby Gmin. Stanowiska te utracił w 1880 r. po wyborczej porażce konserwatystów.

W 1885 r. w wyniku nacisków lorda Randolpha Churchilla, Northcote został usunięty ze stanowiska przewodniczącego Izby Gmin, które powierzono Churchillowi. Sam Northcote otrzymał tytuł 1. hrabiego Iddesleigh i zasiadł w Izbie Lordów. W latach 1885-1886 był pierwszym lordem skarbu. Po krótkim epizodzie rządów liberałów Iddesleigh został ministrem spraw zagranicznych. Zmarł podczas sprawowania urzędu w 1887 r.

Od 1883 r. był rektorem Uniwersytetu Edynburskiego. Był autorem książek Twenty Years of Financial Policy (1862) oraz Lectures and Essays (1887).

W 1843 r. poślubił Cecilię Farrer. Miał z nią siedmiu synów i trzy córki. Najstarszy syn, Walter, odziedziczył po nim tytuł hrabiowski. Młodszy, Henry, został gubernatorem generalnym Australii.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]