Stanisław Ankwicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Walenty Ankwicz
Herb
Herb Abdank
Rodzina

Ankwicz

Data urodzenia

1720

Data i miejsce śmierci

17 października 1784
Poręba

Ojciec

Hieronim Ankwicz

Matka

Elżbieta Schwarcenberg-Czerny

Żona

Salomea Schwarcemberg-Czerna

Dzieci

Józef Ankwicz
Tadeusz Szymon Ankwicz
Kunegunda Ankwicz
Elżbieta Wielopolska
Anna Ankwicz

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Stanisław Walenty Ankwicz z Posławic herbu Abdank (ur. w 1720, zm. 17 października 1784) – stolnik krakowski 1750-1754, kasztelan biecki 1764-1771, kasztelan sandecki 1772-1782, odznaczony Orderem św. Stanisława w 1774[1] i Orderem Orła Białego 1780[2], kreowany hrabią cesarstwa[3] w 1778, wolnomularz[1].

Był posłem księstw oświęcimskiego i zatorskiego na sejm elekcyjny 1764[4]. W 1764 był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z księstw oświęcimskiego i zatorskiego[5], jako delegowany od Rzeczypospolitej do pacta conventa, podpisał je[6]. W 1764 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[7]. Był członkiem konfederacji barskiej w 1769[8]. Poseł na sejm 1780 z województwa krakowskiego[9].

Właściciel dóbr Poręby, za przywilejem królewskim króla Stanisława Augusta Poniatowskiego 1767 zamienił wieś Andrychów na miasto na prawie magdeburskim[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Marta Męclewska (red.): Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008. Zamek Królewski w Warszawie: 2008, s. 224
  2. M.J. Minakowski: Stanisław Walenty hr. Ankwicz z Posławic h. Awdaniec, www.sejm-wielki.pl
  3. a b Helena Waniczkówna: Ankwicz Stanisław h. Habdank. [w:] Polski Słownik Biograficzny t. I/1935 [on-line]. www.ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2019-05-16].
  4. Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 102.
  5. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 40
  6. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 20.
  7. Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 169.
  8. Zakład im. Ossolińskich, rkps 1409/II, k. 121.
  9. Dyaryusz Seymu Ordyngo [!] Warszawskiego Roku 1780 Dnia 2go Pazdziernika Zaczętego, z Wyrażeniem Posłow, Sessyi, Projektow, Mow, &c., Grodno 1780, s. 4, mylnie jako kasztelan sandomierski