Stanisław Chorążek

Stanisław Chorążek
	; Stanisław Chorążek w mundurze 2296 okręgu Policji Państwowej
	przodownik
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1893 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	1940 ; Kijów
Formacja	Policja Państwowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Marian Chorążek (ur. 13 kwietnia 1893 we Lwowie, zm. 1940 w Kijowie) – legionista, przodownik Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Marian Chorążek urodził się 13 kwietnia 1893 we Lwowie jako syn Władysława i Bronisławy z domu Ihmer^[1]^[2]. Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich w szeregach 5 kompanii 6 pułku piechoty w ramach III Brygady. Został ranny i 30 listopada 1915 trafił do szpitala nr 5 w Krakowie^[3].

Po zakończeniu wojny, w niepodległej II Rzeczypospolitej wstąpił do służby w Policji Państwowej. Pracując jako posterunkowy PP uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1928 został uznany przynależnym do gminy Sanok^[2]. W latach 30. pełnił funkcję na posterunku Policji Państwowej w Tyrawie Wołoskiej. Od 1935 służył na stanowisku komendanta posterunku Policji Państwowej w Bukowsku.

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej i po agresji ZSRR na Polskę pozostawał na stanowisku komendanta posterunku PP^[1]. W październiku 1939 przebywał w Tyrawie Wołoskiej u rodziny, gdzie 22 października został aresztowany przez sowietów i osadzony w areszcie w Lesku. Następnie został przewieziony do Załuża, a później do Sambora, gdzie przebywał do 4 maja 1940. W 1940 został zamordowany w więzieniu NKWD w Kijowie przy ul. Karolenkiwskiej 17. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/1-42 oznaczony numerem 3134)^[4]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Jego żoną była pochodząca z Tyrawy Wołoskiej Maria, z domu Gankiewicz (zm. 1991), z którą miał córkę Teresę i syna Władysława.

W 1947 przed Sądem Grodzkim w Sanoku, na wniosek Marii Chorążek, zamieszkałej w Sanoku przy ul. Targowej 7, toczyło się postępowanie o uznanie za zmarłego Stanisława Chorążka^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – 21 kwietnia 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[5]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Chorążek został symbolicznie upamiętniony na grobowcu rodzin Boguckich i Bodnarów na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Stanisław Chorążek został wymieniony na tablicy pamiątkowej, odsłoniętej 15 września 1996 na ogrodzeniu kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego parafii pod tym samym wezwaniem w Bukowsku, honorującej ofiary walk i prześladowań z okresu II wojny światowej pochodzących z Bukowska i okolic (poza nim zostały upamiętnione trzy inne ofiary zbrodni katyńskiej: Stanisław Kowalik, Jan Krawiec i Władysław Wilecki)^[6]^[7].

Ponadto jego nazwisko zostało umieszczone na pomniku „Katyń 1940” na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie^[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Obwieszczenia sądowe. Uznanie za zmarłego i stwierdzenie faktu śmierci. „Monitor Polski”. Nr 95, s. 13, 8 lipca 1947.
↑ ^a ^b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 60 (poz. 60).
↑ Lista strat Legionów Polskich. Piotrków Trybunalski: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu N. K. N., 1916, s. 6.
↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 13. [dostęp 2016-11-01].
↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.
↑ 94 Rocznica Odzyskania Niepodległości. bukowsko.pl. [dostęp 2014-04-28].
↑ Henryk Pałuk. Świętowanie niepodlległości w Bukowsku. „Kwartalnik. Gazeta Gminy Bukowsko”, s. 4-5, Nr 4 (32) z 2012.
↑ Pomnik Katyń 1940 z nazwiskami. cmentarzcentralny.szczecin.pl. [dostęp 2014-04-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 22-23, 34.

[MP1947-1] Obwieszczenia sądowe. Uznanie za zmarłego i stwierdzenie faktu śmierci. „Monitor Polski”. Nr 95, s. 13, 8 lipca 1947.

[KPS-2] Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 60 (poz. 60).

[3] Lista strat Legionów Polskich. Piotrków Trybunalski: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu N. K. N., 1916, s. 6.

[4] Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 13. [dostęp 2016-11-01].

[5] M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.

[6] 94 Rocznica Odzyskania Niepodległości. bukowsko.pl. [dostęp 2014-04-28].

[7] Henryk Pałuk. Świętowanie niepodlległości w Bukowsku. „Kwartalnik. Gazeta Gminy Bukowsko”, s. 4-5, Nr 4 (32) z 2012.

[8] Pomnik Katyń 1940 z nazwiskami. cmentarzcentralny.szczecin.pl. [dostęp 2014-04-28].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]