Stanisław Gucwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Gucwa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1919
Przybysławice, Polska

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1994
Warszawa, Polska

Zastępca przewodniczącego Rady Państwa
Okres

od 13 lutego 1971
do 28 marca 1972

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Marszałek Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Okres

od 28 marca 1972
do 31 sierpnia 1985[1]

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Dyzma Gałaj

Następca

Roman Malinowski

Minister przemysłu spożywczego i skupu
Okres

od 11 kwietnia 1968
do 13 lutego 1971

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Feliks Pisula

Następca

Emil Kołodziej

Prezes Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego
Okres

od 10 lutego 1971
do 7 maja 1981

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Czesław Wycech

Następca

Stefan Ignar

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Stanisław Jan Gucwa (ur. 18 kwietnia 1919 w Przybysławicach, zm. 14 sierpnia 1994 w Warszawie) – polski działacz ruchu ludowego, polityk i ekonomista. Poseł na Sejm PRL III, IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji, marszałek Sejmu VI, VII i VIII kadencji, minister przemysłu spożywczego i skupu w latach 1968–1971, następnie do 1972 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej, jako syn Jana i Marii. Ukończył Szkołę Rolniczą w Wojniczu w 1936, Korespondencyjny Kurs im. Staszica w Warszawie w 1938, studia ekonomiczno-polityczne w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie w 1948, a także kurs handlu zagranicznego w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie w 1949. Od 1936 działał w Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” w Przybysławicach i Brzesku. Od 1936 do 1937 pracował w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Brzesku. W okresie okupacji pracował w spółdzielczości i brał udział w ruchu oporu (Stronnictwo Ludowe „Roch”, Bataliony Chłopskie, używał pseudonimów Golec i Socha), dosłużył się stopnia majora rezerwy. Od 1945 członek satelickiego wobec PPR Stronnictwa Ludowego, w latach 1945–1948 prezes Powiatowej Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Radomiu.

Od 1949 członek Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, wybierany do organów kierowniczych Stronnictwa: w latach 1959–1984 członek Naczelnego Komitetu ZSL, w latach 1959–1981 członek Prezydium NK. W latach 1971–1981 był prezesem Naczelnego Komitetu ZSL (jego poprzednikiem na tym stanowisku był Czesław Wycech, a następcą Stefan Ignar).

Jubileusz 75-lecia urodzin Antoniego Korzyckiego w Naczelnym Komitecie Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego w Warszawie, 8 listopada 1979, stoją od lewej: Antoni Korzycki, Stanisław Gucwa, Zdzisław Tomal
Jubileusz 70-lecia urodzin Romana Gesinga (z lewej) w siedzibie ZSL. Z prawej marszałek Sejmu Stanisław Gucwa, 8 stycznia 1974
Grób Stanisława Gucwy i jego zmarłej w 2004 żony Wiesławy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

W latach 1948–1951 wicedyrektor i dyrektor handlowy w Centralnym Zarządzie Polskich Zakładów Zbożowych, w okresie 1951–1956 dyrektor Centralnego Zarządu Przemysłu Młynarskiego, w latach 1956–1957 dyrektor generalny w Ministerstwie Skupu. W latach 1957–1968 był podsekretarzem stanu (wiceministrem) w Ministerstwie Rolnictwa, w latach 1968–1971 ministrem przemysłu spożywczego i skupu.

W latach 1971–1972 zastępca przewodniczącego Rady Państwa; od marca 1972 marszałek Sejmu VI, VII i VIII kadencji. Posłem na Sejm PRL był w latach 1961–1989 (III, IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji).

W latach 1971–1983 członek Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, w latach 1982–1983 członek Tymczasowej Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego, a od 1983 do 1985 członek RK PRON. Wieloletni członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. 2 września 1982 na mocy decyzji Biura Politycznego KC PZPR wszedł w skład Komitetu Honorowego uroczystości żałobnych Władysława Gomułki[2].

Jego żoną była Wiesława Maria z domu Podrygałło (1923–2004). Małżonkowie są pochowani Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A3 tuje-2-27)[3].

Odznaczenia (lista niepełna)[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Z przerwami 19–25 marca 1976 i 21 marca–2 kwietnia 1980.
  2. Trybuna Robotnicza”, nr 173, 3–5 września 1982, s. 1–2.
  3. Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2019-11-18].
  4. Wręczenie odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 3.
  5. M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561.
  6. M.P. z 1951 r. nr 80, poz. 1103.
  7. M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411.
  8. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
  9. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  10. Kto jest kim w Polsce, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984, s. 276.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]