Stanisław Jakubowski (wojskowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Jakubowski
major major
Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1901
Ostrowiec Świętokrzyski

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1980
Kielce

Przebieg służby
Lata służby

1939–1950

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

komendant Rejonowej Komendy Uzupełnień w Kielcach

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi (II RP) Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”

Stanisław Jakubowski (ur. 10 sierpnia 1901 w Ostrowcu Świętokrzyskim, zm. 30 stycznia 1980 w Kielcach) – syn Stanisława, major Wojska Polskiego, uczestnik walk w II wojnie światowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent wydziału prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W latach 1932–1939 zatrudniony jako urzędnik administracji wojskowej w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Postawy. 25 sierpnia 1939 został skierowany do 23 pułku ułanów na stanowisko dowódcy plutonu. 29 sierpnia 1939 wraz z pułkiem przemieścił się z Postaw transportem kolejowym przez Lidę i Wołkowysk do Koluszek. Brał udział w walkach w lasach pod Przysuchą, podczas których został ranny.

Jako dowódca plutonu piechoty 12–13 października 1943 brał udział w bitwie pod Lenino, podczas walk został ranny w bok i lewą rękę, przewieziony do szpitala, gdzie przebywał kilka tygodni.

Od 13 października 1944 pełnił obowiązki kierownika kancelarii tajnej w sztabie 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a następnie od 5 stycznia do 1 czerwca 1944 był pomocnikiem szefa V Oddziału Sztabu 3 Dywizji Piechoty.

1 września 1944 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 7 Samodzielnego batalionu piechoty, który był przemianowany na 7 pułk piechoty.

W latach 1945–1947 pełnił obowiązki Komendanta Gdyńskiej Rejonowej Komendy Uzupełnień, a następnie (1947–1950) Komendanta Rejonowej Komendy Uzupełnień w Kielcach.

Na podstawie Rozkazu Personalnego nr 1614 z 17 października 1950 został przeniesiony do rezerwy.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Stanowiska[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]