Stanisław Nyczaj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Nyczaj
Ilustracja
Stanisław Nyczaj (2008)
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1943
Nowica

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 2022
Kielce

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu

Dziedzina sztuki

literatura, poezja

Ważne dzieła
  • Płonący wodospad
  • Metafizyka tworzenia. Na kanwie zwierzeń polskich poetów współczesnych
  • Przedążyć pęd Ziemi
  • Wśród pisarzy. Rozmowy i wspomnienia
  • Wśród pisarzy 2. Rozmowy i wspomnienia
  • Czasochłon
  • Złowieszcze gry z naturą
  • Morze w poezji i malarstwie
  • Aforeski
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Nagrody

Świętokrzyska Premiera Literacka (1994), Nagroda Miasta Kielce (2000), Nagroda im. Jarosława Iwaszkiewicza (2008), Nagroda im. Witolda Hulewicza (2010), Złoty Pierścień z Orłem od Klubu Literackiego "Nasza Twórczość" Stowarzyszenia Wspólnota Polska w Warszawie (2017)

Stanisław Nyczaj (ur. 9 stycznia 1943 w Nowicy pod Kałuszem w województwie stanisławowskim, obecnie Ukraina, zm. 1 kwietnia 2022 w Kielcach[1]) – polski poeta, satyryk, krytyk literacki, edytor, animator życia literackiego. Syn Michała, nauczyciela, i Kazimiery z domu Machnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W wyniku repatriacji 1945/1946 wraz z matką zamieszkał w Opolu, gdzie ukończył Szkołę Muzyczną I st. (7 klas fortepianu), LO im. M. Konopnickiej (1957-1961), filologię polską na WSP im. Powstańców Śląskich (obecnie Uniwersytet Opolski) z tytułem magistra (1961-1966). W okresie studiów był w kręgu przyjaciół Teatru Laboratorium „13 Rzędów” Jerzego Grotowskiego, organizował życie kulturalne, redagował pismo studenckie „Nasze Sprawy” (1964-1965), w którym debiutował jako poeta (1964) i jako krytyk literacki (1965). Był nauczycielem polonistą w szkole średniej (1966-1970), redaktorem w miesięczniku „Opole” (1970), sekretarzem redakcji „Kwartalnika Nauczyciela Opolskiego”, sekretarzem Zarządu Okręgu Ligi Ochrony Przyrody (1970-1972). Przewodził opolskiemu środowisku młodoliterackiemu (1964-1972), będąc przewodniczącym Opolskiego Ośrodka Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy, wiceprzewodniczącym Klubu Literackiego Związku Nauczycielstwa Polskiego, przewodniczący Koła Młodych przy Opolskim Oddziale Związku Literatów Polskich.

W październiku 1972 przeniósł się do Kielc. Pracował w Wydawnictwie i Instytucie Nauk Społecznych Politechniki Świętokrzyskiej 1972-1979 i 1981-1985, prowadząc m.in. seminaria z filozofii i kultury współczesnej, jako redaktor w miesięczniku „Przemiany” (1979-1981, był w kolegium jego Literackiej Biblioteki), Ośrodku Kultury Literackiej (1985-1989), Oddziale Wydawnictwa Łódzkiego i Wydawnictwie „Dom Książki” (1983-1990). Prócz zaangażowania w kilka serii wydawniczych („Bibliotekę Świętokrzyską”, „Bibliotekę Poetycką” Wydawnictwa Łódzkiego), redagował promującą młodych serię „Arkuszy Poetyckich”, almanachy z serii Bazar, Słowo. Prezesował Kielecko-Radomskiemu Nauczycielskiemu Klubowi Literackiemu (1973-1996). Przyjęty do ZLP w 1979, stał się współzałożycielem Kieleckiego Oddziału ZLP (1984). Był jego prezesem (od 1996) i zarazem członkiem Prezydium Zarządu Głównego Związku (od 2000). W latach 1990-1993 współtworzył wraz z radomską pisarką Teresą Opoką Oficynę Wydawniczą „STON”. Od 1994 współdziałał z żoną Ireną (redaktorką graficzną) i synem Pawłem (zajmującym się opracowaniem komputerowym) w Oficynie Wydawniczej „STON 2”, mającej w swym dorobku (m.in. w seriach: „Biblioteka Nauczycielskiego Ruchu Literackiego”, „Biblioteka Satyry”, „Twórczość Młodych”, z kolegium pod przewodnictwem Piotra Kuncewicza, obecnie „Portrety Literackie”) blisko 500 tytułów głównie z zakresu literatury współczesnej, eseistyki, historii. Jego starszy syn Radosław – z pierwszego małżeństwa z poetką Reną Marciniak – kieruje w Warszawie Wydawnictwem i Centrum „Kormoran”.

Poza wspomnianymi oficynami ważną pozycją w dorobku edytorskim Stanisława Nyczaja jest 2-tomowe opracowanie z obszernym komentarzem Utworów poetyckich w ramach Pism Stanisława Piętaka (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1986). Od marca 1997 do kwietnia 2003 redagował 8-stronicową część literacką miesięcznika „IKAR”. Od połowy 1997 był redaktorem naczelnym „Świętokrzyskiego Kwartalnika Literackiego” – czasopisma regionalno-ogólnopolskiego. Pełnił funkcję konsultanta literackiego w Krajowym Centrum Kultury PZN, redagując wiele książek indywidualnych i zbiorowych (z serii „Erotyki”, „Jesteśmy”) twórców niewidomych i niedowidzących. Od 2005 był członkiem Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC) z siedzibą w Wenecji. Od 2016 był członkiem Słowiańskiej Akademii Literatury i Sztuki z siedzibą w Warnie w Bułgarii.[potrzebny przypis]

Stanisław Nyczaj – obok uprawiania twórczości poetyckiej, satyrycznej, eseistycznej – był zamiłowanym organizatorem problemowych sesji literackich, interdyscyplinarnych plenerów literacko-plastycznych skupiających twórców z różnych regionów kraju, spotkań w ramach Świętokrzyskiej Wiosny Literackiej, prezentacji kielczan podczas Warszawskiej Jesieni Poezji, seminariów ogólnopolskich z udziałem pisarzy niewidomych i niedowidzących.

Za twórczość i działalność został nagrodzony m.in. (oprócz nagród przyznanych przez redakcje czasopism za niektóre książki) „Świętokrzyską Premierą Literacką” (za rok 1994), Nagrodą Miasta Kielce (2000) i Prezydenta Kielc I st. (2010), wyróżniony w plebiscycie „Człowiek 25-lecia” organizowanym przez kielecki dziennik Echo Dnia w kategorii Kultura, także ogólnokrajowymi nagrodami Nagroda im. Jarosława Iwaszkiewicza (2008), Nagroda im. Witolda Hulewicza (2010). Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013), Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2014)[2] oraz Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2020). Z okazji XVII Światowych Dni Poezji UNESCO otrzymał Złoty Pierścień z Orłem od Klubu Literackiego "Nasza Twórczość" Stowarzyszenia Wspólnota Polska w Warszawie (2017). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998).

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Antologie i almanachy[edytuj | edytuj kod]

Antologie dwujęzyczne[edytuj | edytuj kod]

  • Из века в век. Польская Поэзия / Od wieku do wieku. Poezja polska, antologia współczesnych polskich poetów drugiej połowy XX – początku XXI w., Moskwa 2011, ISBN 978-5-905185-03-8.
  • Mosty: Antologia. Poeci polscy, Poeci greccy / Γέφυρες: Ανθολογία. Έλληνες ποιητές, Πολωνοί χοιητίς, WarszawaAteny 2016, Wydawnictwo Książkowe IBIS, ISBN 978-83-7358-173-9.
  • Mosty: Antologia. Poeci polscy, Poeci włoscy / I Ponti: Antologia. Poeti italiani, Poeti polacchi, Warszawa – Bari 2016, Wydawnictwo Książkowe IBIS, ISBN 978-83-7358-178-4.
  • Mosty: Antologia. Poeci z Polski, UK, USA, Wilna / Bridges: Anthology. Poets from: UK, USA, Vilnius, Poland, Warszawa 2017, Wydawnictwo Książkowe IBIS, ISBN 978-83-7358-191-3.

Ważniejsze rozmowy ze Stanisławem Nyczajem[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Olszewski Uparcie szukał własnej drogi dla miesięcznika „Okolice” 1987, nr 5.
  • Leszek Żuliński Impuls nie powinien przejść mimo do książki tegoż Między wierszami. Rozmowy o życiu i literaturze, Kielce 1997. Oficyna Wydawnicza „STON 2”, ISBN 978-83-86976-22-5.
  • Stanisław Stanik Być w literackim krwiobiegu dla Kwartalnika Kulturalnego „Sekrety ŻARu” 2008, nr 2, przedruk poprawiony i uzupełniony w tomie poety Przedążyć pęd Ziemi, Kielce 2009.

Ważniejsze opracowania o twórczości Stanisława Nyczaja[edytuj | edytuj kod]

  • Lesław Bartelski, Polscy pisarze współcześni 1939-1991. Leksykon, Warszawa 1995, Wydawnictwo Naukowe PWN, ISBN 83-01-11593-9, s. 294.
  • Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, tom 6 (Warszawa 1999, ISBN 83-02-05444-5, s. 114-116) i tom 10 (Warszawa 2007, ISBN 978-83-89348-94-4, s. 642-643), Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
  • Bogumiła Truchlińska, „Na przekór wątpiącemu sobie” (O poezji Stanisława Nyczaja) w: Słowo. II almanach literacki, Łódź 1987, przedruk w tejże Między afirmacją a sceptycyzmem, Kielce 1995, ISBN 83-902638-3-1, s. 40-53.
  • Harry Duda, Stanisław Nyczaj w: Pisarze regionu świętokrzyskiego, tom 4, Kielce 1995, ISBN 83-86006-35-8, s. 129-161.
  • Krystyna Cel, Stanisław Nyczaj, seria „Sylwetki Współczesnych Pisarzy”, Agencja Wydawnicza Gens, Kielce 1999, ISBN 83-86285-59-1, s. 96 (w tym liczne zdjęcia z życia i działalności literackiej); Wspomnieniem przywołani, Hamletowskie reminiscencje Stanisława Nyczaja; Ironia, kpina, żart w Nyczajowym wydaniu w książce Krystyny Cel Między dawnymi i młodszymi laty, Związek Literatów Polskich. Oddział w Kielcach, Oficyna Wydawnicza „STON 2”, Kielce 2011, ISBN 978-83-7273-374-0, s. 23-25, 33-38.
  • Stefan Melkowski, Pomiędzy. O poezji Stanisława Nyczaja w: „Świętokrzyski Kwartalnik Literacki” 2002, nr 3-4, ISSN 1429-849X, przedruk w tomie poety Płonący wodospad jako posłowie, Kielce 2003, s. 90-153.
  • Leszek Żuliński, Tajemnice wiersza, „Autograf” 2008, nr 6, s. 39.
  • Jerzy Korey-Krzeczowski, „Bym więcej nie garnął się do światła na oślep”. Stanisława Nyczaja gry nie tylko z naturą, w tegoż Powracam tutaj z własnej woli, Rzeszów 2006, ISBN 978-83-920820-4-0, s. 64-78.
  • Krystyna Cel, Portret literacki Stanisława Nyczaja, Kielce 2018, Oficyna Wydawnicza „STON 2”, ISBN 978-83-7273-934-6.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. https://www.radio.kielce.pl/wiadomosci/nie-zyje-stanislaw-nyczaj,156431
  2. Medal Gloria Artis dla Stanisława Nyczaja [online], UM Województwa Świętokrzyskiego, 24 kwietnia 2014 [dostęp 2020-04-23].