Stanisław Barzdo
 Por. Stanisław Barzdo z prawej, gen. Sikorski tyłem | |
 porucznik obserwator
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 maja 1942 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1935–1942 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Stanisław Barzdo (ur. 6 stycznia 1916, zm. 4 maja 1942) – porucznik obserwator Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 października 1938 i 290. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. W marcu 1939 pełnił służbę w 83 pułku piechoty w Kobryniu na stanowisku dowódcy plutonu[2].
Po kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do RAF (otrzymał numer służbowy P-0079)[3]. W 18 Operational Training Unit (Jednostka Szkolenia Operacyjnego) odbył przeszkolenie jako nawigator. Następnie służył w 305 Dywizjonie Bombowym Ziemi Wielkopolskiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. 26 września 1941 roku w czasie powrotu z zadania bojowego znad Kolonii sześciu samolotów 305 dywizjonu jeden uległ wypadkowi przy lądowaniu. Z sześcioosobowej[4] załogi zginęło 4 lotników, a dwóch zostało ciężko rannych w tym Stanisław Barzdo[5].
Dnia 4 maja 1942 roku załoga w składzie por. Antoni Jankowski, por. Stanisław Barzdo, Tadeusz Zagórski, Stanisław Gross, Władysław Wieraszka, Mieczysław Nowotarski wykonywała zadanie bojowe polegające na bombardowaniu Hamburga. W locie powrotnym ich samolot Vickers Wellington II został zestrzelony nad Morzem Północnym. Cała załoga zginęła. Zostali pochowani we wspólnym grobie w Slaglille w Danii[3].
Stanisław Barzdo pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari nr 9353.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 122.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 647.
- ↑ a b Krzystek 2012 ↓, s. 83.
- ↑ Sierż. pil. Eugeniusz Buszko, sierż. rtg. Jerzy Sławomir Leyche, sierż. strz. Wiktor Wasilenko, sierż. pil. Tadeusz Korczyk - ranny zmarł w szpitalu, ppor. nawig. Stanisław Barzdo - ranny, sierż. strz. Zdzisław Pisarek - ranny. [1]
- ↑ Patrz http://forum.keypublishing.co.uk/showthread.php?t=71778.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.