Stanisław Kempiński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
Nowy cmentarz żydowski w Łodzi przy ul. Brackiej |
| Zawód, zajęcie |
polski inżynier chemik, pracownik na kierowniczych stanowiskach przemysłu |
Stanisław Kempiński (ur. 11 lutego 1869 w Łodzi, zm. 21 lutego 1931 tamże) – polski inżynier chemik, doktor nauk, pracował na kierowniczych stanowiskach w fabrykach polskich i zagranicznych.
Syn łódzkiego kupca Izydora Kempińskiego i Franciszki z d. Gros. Ukończył w 1888 r. Wyższą Szkołę Rzemieślniczą w Łodzi. Ukończył w 1891 r. studia na wydziale chemicznym politechniki w Zurychu i następnie na Sorbonie, gdzie uzyskał doktorat pod kierunkiem profesorów L. Pasteura i C. Friedla. Przez pewien czas pracował w paryskim laboratorium Friedla.
Po powrocie do Łodzi pracował jako chemik kolorysta w fabryce tkanin bawełnianych Spółki Akcyjnej Szaji Rosenblatta. Później wyjechał do Frankfurtu nad Menem, gdzie objął kierownicze stanowisko w tamtejszej znanej fabryce barwników anilinowych Leopolda Cosella.
Po odzyskaniu w 1918 r. niepodległości przez Polskę wrócił do kraju, do Łodzi i został dyrektorem Państwowego Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku w Łodzi, wyodrębnionego 14 listopada 1918 r. z Instytutu Higienicznego, założonego w 1915 r. przez okupacyjne władze niemieckie.
Należał do Stowarzyszenia Techników w Łodzi[1].
Zmarł 21 lutego 1931 r. i został pochowany na nowym cmentarzu żydowskim przy ul. Brackiej w Łodzi (str. L, kw. F, nr grobu 65)[2],[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kempa Andrzej, Szukalak Marek Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny Żydów łódzkich oraz z Łodzią związanych. Tom II A-Z, Łódź 2002, Oficyna Bibliofilów, s. 54, ISBN 83-87522-52-X,