Stanisław Tarnowski (1514–1568)

Stanisław Tarnowski
	; Nagrobek Stanisława Tarnowskiego w kościele w Chrobrzu
	; Leliwa
Rodzina	Tarnowscy
Data urodzenia	październik 1514
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 1568 ; Chroberz
Ojciec	Jan Spytko Tarnowski
Matka	Barbara Szydłowiecka
Żona	Barbara Drzewicka
Dzieci	Stanisław, Barbara Wolska, Katarzyna, Krystyna, Anna, Beata Elżbieta, Elżbieta (Zofia)

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 21 kwi 2017, była oparta na tej wersji.

Stanisław Tarnowski, Stanisław Spytek Tarnowski (ur. w październiku 1514, zm. 6 kwietnia 1568) – syn podskarbiego wielkiego koronnego i wojewody sieradzkiego Spytka. W latach 30. XVI wieku przedsięwziął, być może wspólnie z ojcem, pielgrzymkę do Ziemi Świętej, podczas której odwiedził też wiele państw europejskich, w tym Niemcy i Włochy. W 1537 mianowany miecznikiem koronnym, starosta sieradzki (po cesji dokonanej przez ojca) i kasztelan zawichojski od 1547, Został podskarbim wielkim koronnym w 1555, którym pozostał aż do 1561, kiedy to postąpił na urząd wojewody sandomierskiego. Oprócz sieradzkiego, był również starostą piotrkowskim, bolesławskim, ostrzeszowskim i krzeszowskim. W okresie egzekucji dóbr pozostawał raczej przeciwny poselskim postulatom.

Przed 1538 poślubił młodszą od siebie (urodzoną po 1518) Barbarę Drzewicką, zmarłą po śmierci Stanisława po 1569. Z małżeństwa tego pochodziło siedmioro znanych dzieci:

Stanisław Tarnowski (ur. ok. 1541, zm. 1618) — kasztelan sandomierski (1582-1618),
Barbara — żona Stanisława z Podhajec Wolskiego, kasztelana sandomierskiego,
Katarzyna — żona Floriana Noskowskiego, starosty ciechanowskiego,
Krystyna — żona Stanisława Lipnickiego, stolnika sandomierskiego,
Anna — żona Mikołaja Herburta, kasztelana przemyskiego,
Beata Elżbieta — żona Baltazara Lutomirskiego, starosty leżajskiego,
Elżbieta (Zofia) — żona Piotra Pieniążka z Krużlowy

Bibliografia

Dworzaczek W., Genealogia, t. 2 (tablice), Warszawa 1959, tab. 95.
Dworzaczek W., Hetman Jan Tarnowski: z dziejów możnowładztwa małopolskiego, Warszawa 1985. ISBN 83-211-0584-X.