Stare Miasto (województwo pomorskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stare Miasto
wieś
Ilustracja
Kościół św. Piotra i Pawła
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

sztumski

Gmina

Stary Dzierzgoń

Liczba ludności 

290

Strefa numeracyjna

55

Kod pocztowy

82-450[2]

Tablice rejestracyjne

GSZ

SIMC

0157115

Położenie na mapie gminy Stary Dzierzgoń
Mapa konturowa gminy Stary Dzierzgoń, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Stare Miasto”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Stare Miasto”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stare Miasto”
Położenie na mapie powiatu sztumskiego
Mapa konturowa powiatu sztumskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Stare Miasto”
Ziemia53°53′12″N 19°21′56″E/53,886667 19,365556[1]

Stare Miasto (niem. Altstadt) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Stary Dzierzgoń przy drodze wojewódzkiej nr 515 i nad rzeką Dzierzgoń. Wieś jest siedzibą sołectwa Stare Miasto, w którego skład wchodzą również miejscowości Adamowo i Kielmy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wzmiankowana w dokumentach z roku 1312, jako wieś czynszowa na 40 włókach. Pierwotna nazwa Aldenstat. W roku 1782 we wsi odnotowano 31 domów (dymów), natomiast w 1858 w 31 gospodarstwach domowych było 308 mieszkańców. W latach 1937–39 było 364 mieszkańców. W roku 1973 wieś należała do powiatu morąskiego, gmina Stary Dzierzgoń, poczta Stare Miasto.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie elbląskim.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Według rejestru zabytków NID[3] na listę zabytków wpisane są:

  • kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki pw. św.św. Piotra i Pawła, 2 poł. XVII, nr rej.: A-1541 z 27.06.1949 i z 26.05.1995
  • cmentarz przy kościele, nr rej.: j.w.

Kościół św. Piotra i Pawła, gotycko-barokowy zbudowany na przełomie XIV/XV, gruntownie przebudowany w latach 16821684; salowy, z wieżą frontową nakrytą hełmem ostrosłupowym, od południa dobudowana barokowa kruchta, wewnątrz polichromia wykonana w 1699 r. przez Gotfryda Haarhangena, a także barokowe ołtarze i loża kolatorska[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 129178
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1212 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2022-01-03].
  4. Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 s. 32 ISBN 83-7200-631-8

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • "Morąg – z dziejów miasta i powiatu", Pojezierze, Olsztyn 1973