Stasys Eidrigevičius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stasys Eidrigevičius
Ilustracja
Stasys Eidrigevičius w maju 2008 roku
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1949
Mediniškiai, Litwa

Narodowość

litewska

Dziedzina sztuki

grafika, malarstwo, scenografia

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP
Nagrody

Paszport Polityki

Strona internetowa

Stasys Eidrigevičius (ur. 24 lipca 1949 w Mediniškiai na Litwie) – artysta wizualny pochodzenia litewskiego, od 1980 roku mieszkający i tworzący w Polsce. Jest czynny w wielu dziedzinach sztuki: projektuje plakaty, ilustruje książki, maluje obrazy, tworzy scenografię, fotografuje, urządza performance, jest współpracownikiem tygodnika „Polityka”. Zilustrował 16 książek wydanych w Polsce oraz 21 książek wydanych za granicą[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we wsi Mediniškiai na północy Litwy. W 1956 przeniósł się wraz z rodziną do wsi Lepsiai koło Poniewieża. W latach 1964–1968 uczył się w technikum w Kownie, na kierunku projektowania wyrobów ze skóry, a następnie w latach 1968–1973 studiował na wydziale pedagogicznym Instytutu Sztuk Pięknych w Wilnie.

W 1972 roku po raz pierwszy odwiedził Polskę na zaproszenie kolekcjonera exlibrisów, Edmunda Puzdrowskiego z Bydgoszczy. W 1973 roku został odznaczony medalem na VI Międzynarodowym Biennale Exlibrisu Współczesnego w Malborku. W 1974 roku odbył służbę wojskową w szeregach Armii Czerwonej. W 1975 roku ponownie odwiedził Polskę i znów otrzymał medal na VII Biennale Exlibrisu w Malborku.

W 1976 roku ożenił się z Lucyną (Lucją) Sinkiewicz, studentką Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Został ojcem trojga dzieci: Barbary (1976), Justyny (1977) i Ignacego (1982).

W 1975 roku oraz 1978 roku starał się bezskutecznie o legalizację pobytu w Polsce i dopiero w 1980 roku otrzymał pozwolenie na pobyt stały.

W 1980 przyznano mu Nagrodę Polskiego Stowarzyszenia Wydawców Książek na Wystawie Najpiękniejszej Książki dla Dzieci za ilustracje do Króla Kruków[2].

W 1988 roku zrezygnował z obywatelstwa ZSRR.

W 2000 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Wielkiego Księcia Giedymina[3], a w 2010 roku Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4][5].

Pod koniec 2010, z okazji 60. urodzin artysty, nakładem Wydawnictwa ABE ukazał się album Stasys60 z ponad 300 ilustracjami jego prac.

W 2019 roku Eidrigevičius otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[6].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Jako bohater

Teatr[edytuj | edytuj kod]

  • 1994: Biały jeleń[2] – spektakl, którego reżyserem i bohaterem scenicznym jest Stasys Eidrigevicius
  • 1997: Wood Picture – reżyseria Stasys Eidrigevicius

Performance[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze nagrody w dziedzinie ilustracji[edytuj | edytuj kod]

  • Konkurs PTWK Najpiękniejsza Książka Roku za ilustracje do książki Król Kruków P. Delarue (KAW, 1980)[7]
  • Plakieta BIB'79 (Bratysława) za książkę Robotas Ir peteliske, tekst: V. Zilinskaite (wyd. Vaga, Wilno 1978)[8]
  • Plakieta BIB'81 (Bratysława) za książkę Król kruków, tekst: P. Delarue (KAW, 1981)[8]
  • Premio Katalonia w II Międzynarodowym Konkursie na Ilustracje Książkową (Barcelona, 1986) za il. do tekstu Z powrotem, czyli fatalne skutki niewłaściwych lektur, tekst: Z. Batko (Iskry, 1985)[8]
  • Plakieta BIB'89 za książkę Hans Naselang, tekst: J. Kruss (Nord-Süd Verlag, Zurych, 1989)[8]
  • Golden Pen (Belgrad, 1990) za książkę Hans Naselang, tekst: J. Kruss (Nord-Süd Verlag, Zurych, 1989)[8]
  • Silver Brush (Amsterdam, 1990)[8]
  • Nagroda Die Zeit (Niemcy, 1990)[8]
  • Grand Prix na I Międzynarodowym Biennale Ilustracji (Belgrad, 1990) za książkę Kot w butach, Ch. Perraulta (Nord-Süd Verlag, Zurych, 1990)[8]
  • Grand Prix Biennale Ilustracji Bratysława BIB'91 za książkę Kot w butach, Ch. Perraulta (Nord-Süd Verlag, Zurych, 1990)[8]
  • Sankei Children’s Book Award (Tokio, 1992)[8]
  • Nagroda Muzeum Troisdorf (Niemcy, 1992)[8]
  • PS IBBY Książka Roku 1993 za ilustracje do książki Mała świnka, tekst: A. Ramachander[8]
  • Nominacja do Nagrody im. H. Ch. Andersena w 1998[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Twórcy dzieciom 1990-2005: almanach Polskiej Sekcji IBBY, Warszawa 2006, s. 70, ISBN 83-909402-4-8.
  2. a b c d e f g Katarzyna Iwaniecka (red.), Artyści polskiej książki. 50 lat konkursu Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, Warszawa 2009.
  3. Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 2020-10-22] (lit.).
  4. Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online], MKiDN [dostęp 2023-01-10].
  5. 50-lecie konkursu PTWK na „Najpiękniejsze książki roku 2009”. [w:] Kronika Targowa [on-line]. Warszawskie Targi Książki, 2010-05-15. [dostęp 2012-11-28].
  6. Ambasador Urszula Doroszewska wręczyła odznaczenia osobom zasłużonych dla rozwoju współpracy polsko-litewskiej [online], wilno.msz.gov.pl, 3 maja 2019 [dostęp 2019-05-09] (pol.).
  7. Artyści polskiej książki: 50 lat konkursu Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, 2009.
  8. a b c d e f g h i j k l m Ewa Gruda, Twórcy dzieciom 1990-2005: almanach Polskiej Sekcji IBBY, Warszawa 2006, ISBN 83-909402-4-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]