Staurolit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Staurolit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

granatyt

Skład chemiczny

zasadowy krzemian glinu i żelaza
(2(Fe,Mg,Zn)O·AlOOH·4Al2O(SiO4))

Twardość w skali Mohsa

7 – 7,5

Przełam

łuskowy, nierówny

Łupliwość

wyraźna jednokierunkowa

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

3,65 – 3,83 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

czarna, brązowa, czerwona

Rysa

biała

Połysk

szklisty, woskowy, żywiczny

Inne

dyspersja – 0,023

Staurolit w formie "krzyża św. Andrzeja"

Staurolit (granatyt) – minerał z gromady krzemianów. Minerał pospolity. Nazwa pochodzi od greckich słów stauros i lithos, co oznacza kamień krzyżowy.

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Kryształy o pokroju słupkowym. Często występują zbliźniaczenia przenikające się w płaszczyźnie zrostu pod kątem zbliżonym do prostego (tzw. „krzyż grecki”) lub pod kątem 60° (tzw. „krzyż św. Andrzeja”). Zawsze tworzy kryształy wrosłe. Niekiedy występuje w formie skupień ziarnistych. Jest kruchy, przeświecający, rzadko przezroczysty.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Tworzy się dzięki regionalnym przeobrażeniom skał osadowych, najczęściej łupków ilastych. Spotykany w łupkach mikowych, łupkach kwarcytowych i gnejsach. Współwystępuje z granatami szczególnie z almandynem, kwarcem, muskowitem, biotytem, paragonitem, dystenem.

Miejsca występowania:

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • W jubilerstwie ograniczone zastosowanie ze względu na ciemne barwy i nieprzezroczystość.
  • Poszukiwany jako kamień kolekcjonerski ze względu na interesujące formy krystaliczne.
  • Ma znaczenie naukowe – wskaźnik charakteru i stopnia przeobrażeń skał.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Autor: Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Leksykon przyrodniczy. Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1995, s. 206. ISBN 83-7129-194-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]