Staw barkowo-obojczykowy
Staw barkowo-obojczykowy (łac. articulatio acromioclavicularis) – staw łączący wyrostek barkowy łopatki z końcem barkowym obojczyka. Jest to staw kulisty (wykonuje ruchy typowe dla tego typu stawu), zawierający krążek[1].
Powierzchnie stawowe[edytuj | edytuj kod]
Rolę główki przejmuje koniec barkowy obojczyka, natomiast panewką jest wyrostek barkowy[1].
Torebka stawowa[edytuj | edytuj kod]
Torebka stawowa jest luźna, z przodu grubsza niż z tyłu, wzmocniona więzadłami; przyczepia się do kości wzdłuż granic powierzchni stawowych[1].
Krążek stawowy nieraz wypełnia całą jamę stawową i przekształca staw w połączenie chrząstkozrostowe, często jednak jest niezupełny albo brak go całkowicie[1].
Więzadła[edytuj | edytuj kod]
Wzmacniany jest przez:
- więzadło barkowo-obojczykowe między powierzchnią górną końca barkowego obojczyka a przylegającą częścią wyrostka barkowego łopatki,
- więzadło kruczo-obojczykowe:
- czworoboczne stanowi część przednio-boczną, odchodzącą od kresy czworobocznej obojczyka,
- stożkowate stanowi część tylno-przyśrodkową, odchodzącą od guzka stożkowatego obojczyka[1].
Ruchy w stawie[edytuj | edytuj kod]
- unoszenie i obniżanie łopatki
- wysuwanie do przodu i cofanie obręczy
- drobne ruchy obrotowe[1]
